20 നിങ്കാക്ക് തേവയാനെ കാരിയങ്കാടെ എല്ലാം മറച്ച് വയ്യാതെ പൊതു ഇടത്തിലും നിങ്കെ കൂരകാട്ടിലും വച്ച് ഏൻ നിങ്കളെ പടിയ്ക്കെ വച്ചും ഉവതേശമെ തന്തുമിരുക്കിനതാനെ?
അവറെ ഒരു മനശോടെ എല്ലാ നാളും തെയ്വ ആലയത്തിൽ കൂടി വരുകേം കൂരേൽ വച്ച് അപ്പമെ നുറുക്കുകേം പിരിയത്തോടേം പരമാത്തിരമായും തുൺ കുടിയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം നിനച്ചതെ ഒണ്ണാം മറച്ച് വയ്യാതെ എല്ലാ കാരിയമാം നിങ്കകാക്ക് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
അതുനാലെ അയന്തിരിൻ; മൂണുവരിയം റാവൊണ്ണോ പകലൊണ്ണോ നാതെ കണ്ണീർ വടിഞ്ച് നിങ്കാക്ക് പുത്തിയെ ചൊല്ലി തന്തത് നിങ്കെ നിനച്ചോകോണും.
ഇത്തിലെ വിലേൽ ഒരുത്തിനയെ അനന്നിയാശ് എടുത്തു മാത്തിയെ; ഇത് അവൻ പെണ്ണുക്കും തിക്കിനൊണ്ടായെ; പകുതിയെ കുടത്ത് അപ്പോശ്ത്തലരുകാലും വച്ചെ.
പിന്നെ അവറെ ഒവ്വൊരുനാളും തെയ്വ ആലയത്തിലും കൂരകൂരേലും ഓറി ഉവതേശമെ കൊടുത്തും ഏശുകിരിശ്ത്തു താൻ രച്ചകനൊണ്ണെ നല്ലെ ചേതിയെ പടിയ്ക്കെ വച്ചും വുളിച്ച് ചൊല്ലികിട്ടുമിരുന്തെ.
ഒവ്വൊരാക്കും ആത്തുമാവ് വെളിപ്പടിനത് പൊതു നൽമേക്കുചൂട്ടിതാൻ.
ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, ഏൻ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി എന്തൊണ്ണാലും വെളിവാടോ, അറിവോ, പലകപ്പാട്ടോ, ഉവതേശമോ താരാതെ നിങ്കകാൽ വന്ത് അന്നിയെ പാശേൽ കുരവുടിനതൊണ്ണാ എന്നക്കൊണ്ട് നിങ്കാക്ക് എന്തൻ കുണം?
തിരുവെളുത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനവോലെ കിരിശ്ത്തു നങ്കെ പാപത്തുക്കുചൂട്ടി ചത്ത്, പൂത്തിടപ്പട്ട്, തിരുവെളുത്തുവോലെ മൂണാമതുനാ ഉശിരോറി എന്തി കേപ്പാവുക്കും പിന്നെ പന്നണ്ടാക്കും വെളിപ്പട്ടെ ഒണ്ണികനെ എനക്ക് കിടച്ചെ മുയ്ക്കമാനെ കാരിയങ്കാടെ ഏൻ നിങ്കാക്ക് ഏത്തു തന്താച്ചെ.
എൻ ഇണങ്കരേ, കടശീക്ക് ഇതകൂടി ഏൻ ചൊല്ലട്ടെ, കരുത്താവിൽ പിരിയമോറിൻ. നിച്ചനാത്തെ കാരിയമെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനവേരാളിൽ നുണ്ണും നിങ്കെ നമ്പിക്കയെ കാക്കിളത്തുക്ക് ഇം ഒരേ കാരിയമമേ നിങ്കാക്ക് പിന്നേം എളുതിനതുനാലെ എനക്ക് മടുപ്പില്ലെ.
അതുനാലെ എങ്കെ കിരിശ്ത്തുവെ എല്ലാരുകാലും വുളിച്ച് ചൊന്നെ; ഒവ്വൊരാളാം തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് കിരിശ്ത്തുവിൽ തികഞ്ചവേരാളായ് നുറുത്തിളത്തുക്ക് എങ്കാക്കൊള്ളെ എല്ലാ അറിവിലും അവറാത്തുക്ക് മിന്നേയൊള്ളെ താക്കലാം ഉവതേശമാം കൊടുക്കിനെ.
വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽ; നല്ലെ കാലത്തിലും കെട്ടെ കാലത്തിലും ഒരിയ്ങ്കി ഇരുന്തോകോണും; പൊറുപ്പോടേം കെവുനമായും ചെയ്യിനത് കുത്തം താനൊണ്ണും അതുകാടെ വീയൊറിഞ്ച് നല്ലെ നടപ്പിൽ ഇരുന്ത് നടക്കോണുമൊണ്ണെ ഉവതേശമാം ചൊല്ലി അവറളെ ഉശാരേത്തുകേം ചെയ്യോണും.