10 തിടുക്കൊൺ പവുലോശ് അടീക്ക് ഉറങ്കിപ്പോയ് അവനേത്തിൽ കിടന്ത് അപ്പി പുടിച്ചാലെ, “പേടിയാതേൻ; ചെന്നുക്ക് ഉശിര് ഇരുക്കിനെ” ഒൺ പവുലോശ് ചൊല്ലിയെ.
ഏശു കൂരയകത്തിൽ ഓറിയതും, “ഇം കോത്തേം കുലവേം എന്തുക്കിനേ? ഇം പുള്ളെ ചത്തതില്ലെ ഉറങ്കിനത് മട്ടുംതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അപ്പിണെ കണ്ട് കരുത്താവുക്ക് മനശിരക്കം ഒണ്ടായാലെ അവേകാക്ക് “കേശാതെ” ഒണ്ണെ.
ഇതെ ചൊല്ലിയോഞ്ച്, “നങ്കെ ഇണങ്കനാനെ ലാശര് ഉറങ്കിനെ; ഒണ്ണാലും ഏൻ അവനെ അയപ്പുകേക്ക് പോനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം ഏശു അപ്പിൺകാൽ, “നമ്പിയാ നീ തെയ്വത്തിലെ മകത്തമെ കാണും ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊല്ലിയതാനേ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പവുലോശ് തെയ്വ വശനമെ കുരവുട്ടത് നടുക്കൂർ ശാമം വരെ നീണ്ടനാലെ ഊത്തിക്കോശ് ഒണ്ണെ ഉളന്താരി കുണാൻ ജനലുകാൽ ഇരുന്ത് ഉറക്കം തൂങ്കുമെ; നല്ലെ ഉറക്കമായവോളെ അവൻ ഇരുന്തെ മൂണാമത്തെ നിലേൽ നുൺ അടീക്ക് ബൂന്തെ; അവറെ അവനെ എടുത്താലെ നോയ്ക്കവോളെ അവൻ ഉശിരു വുട്ടു മണ്ടിയേയെ ഒൺ കണ്ടെ.