42 അവറെ അപ്പോശ്ത്തലര് ചൊല്ലി കൊടുത്തെ പുത്തിയെ കേട്ടും കൂട്ടായ്മെ കൂടീം അപ്പമെ പയ്ങ്കി തുണ്ണും വായാതിയിരുന്തെ.
അവൻ അവറളും മത്തും തിൻബേക്ക് ഇരുന്തവോളെ അപ്പമെ എടുത്ത് തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊല്ലി പയ്ങ്കി അവറാത്തുക്ക് കൊടുത്തെ.
അന്നേരം അവറെ ഇരണ്ടാളും പോയവശീക്ക് നടന്തെ കാരിയമാം അവൻ അപ്പമെ പയ്ങ്കവോളെ അവറാത്തുക്ക് ഏശുവെ തിക്കിലൊണ്ടായതാം അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
ചേരെ ഏശുവിലെ തള്ളെ മറിയാവും അങ്ക് ഇരുന്തെ പെണ്ണാളും ഏശു തമ്പിയേരും മത്തും ഒത്തുമയാ എപ്പണും വായാതികിട്ട് ഇരുന്തെ.
അവൻ അങ്ക് പോയവോളെ തെയ്വം അവറാത്തുക്ക് കൊടുക്കിനെ ഇരക്കമെ കണ്ട് പിരിയമോറിയെ. എല്ലാരും മനശാരയേ കരുത്താവുകാൽ ചേന്ത് നിപ്പേക്ക് പുത്തിയെ ചൊല്ലിക്കൊടുത്തെ.
“കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പിക്കയാ നുണ്ണോകോണും ഒണ്ണും ചരിയാനത്തിൽ കറുമമാം തണ്ടനയാം ഏത്തുവേണം തെയ്വ രാച്ചത്തുക്ക് പോവെ” ഒണ്ണും പടിയ്ക്കെ വച്ച് ശിശിയരുക്ക് തയിരിയമെ കൊടുത്തെ.
അവറെ ഒരു മനശോടെ എല്ലാ നാളും തെയ്വ ആലയത്തിൽ കൂടി വരുകേം കൂരേൽ വച്ച് അപ്പമെ നുറുക്കുകേം പിരിയത്തോടേം പരമാത്തിരമായും തുൺ കുടിയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
പിന്നെ പവുലോശ് മീത്തുക്ക് ഓറിപ്പോയ് അപ്പമെ മുറിച്ച് തുൺ, വാനം ബുടീനവരേക്ക് കുരവുട്ട് ഇരുന്തെ. പിന്നെ പവുലോശ് അങ്ക് ഇരുന്ത് മണ്ടിയേയെ.
വാരത്തിലെ മുതനാ അന്തിയോട് എങ്കെ അപ്പമെ മുറിപ്പേക്ക് മൊത്തമാ കൂടി വന്തെ; പിത്തുനാ പവുലോശ് അങ്ക് ഇരുന്ത് അവറളെ വുട്ടുപോകേക്ക് നിനച്ചതുനാലെ നടുക്കൂർ ശാമം വരേക്ക് അവറളും മത്തും കുരവുട്ട് ഇരുന്തെ.
പത്തിരോശുക്കും ഓകന്നാനുക്കും വുടുതൽ കിടച്ചത്തുക്ക് പുറകോട് അവറെ തങ്കെ കൂട്ടക്കാറാകാക്ക് തിരുമ്പി പോയോൺ എകൂതാ വലിയെ പൂയാരിയേരും മൂപ്പൻമാരും തങ്കകാൽ ചൊല്ലിയതെ അവറാത്തുകാക്ക് വെളിവായ്ക്കെ.
ഇകനെ അവറെ വായാതിയോഞ്ചവോളെ അവറെ കൂടി ഇരുന്തെ ഇടം കുലുയ്ങ്കെ; എല്ലാരും തെയ്വ ആത്തുമാവില് നുറഞ്ച് തെയ്വ വശനമെ പേടിനാതെ കുരവുട്ടെ.
എങ്കെ വായാതുകേക്കും തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്കും കെവുനമെ കൊടുക്കിളെ.”
ഇടെ തടനാതെ വായാതി നിങ്കാക്കൊള്ളെ കറുമമെ ഏത്തെടുത്ത്, നിങ്കാക്ക് കിടയ്പ്പേക്ക് പോനെ പിശപ്പുക്ക് ആശേ വച്ച് പിരിയപ്പടിൻ.
നിങ്കാക്ക് കരുത്താവിലെ പാനേൽ നുണ്ണും പേയ് പിശാശിലെ പാനേൽ നുണ്ണും കുടിയ്ക്കേക്ക് കൂടാത്ത്; കരുത്താവിലെ പാനേൽ നുൺ തിന്നുകേം കുടിയ്ക്കുകേം ചെയ്യിനവേരായാനെ നിങ്കാക്ക് പേയ് പിശാശുകാട്ടുക്ക് വച്ചത്തിൽ നുണ്ണും തിൻബേക്കോ കുടിയ്ക്കേക്കോ മുടിയാത്ത്.
എല്ലാ കാരിയത്തിലും നിങ്കെ എന്നെ നിനയ്ക്കിനനാലേം ഏൻ നിങ്കാക്ക് ചൊല്ലി തന്തെ ഉവതേശമെ കേട്ട് നടക്കിനനാലേം ഏൻ നിങ്കളെ പെരുമപ്പടുത്തിനെ.
ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, ഏൻ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി എന്തൊണ്ണാലും വെളിവാടോ, അറിവോ, പലകപ്പാട്ടോ, ഉവതേശമോ താരാതെ നിങ്കകാൽ വന്ത് അന്നിയെ പാശേൽ കുരവുടിനതൊണ്ണാ എന്നക്കൊണ്ട് നിങ്കാക്ക് എന്തൻ കുണം?
കിരിശ്ത്തുവിലെ ഇരക്കത്തിൽ നിങ്കളെ പുറിച്ചെടുത്തെ തെയ്വമെ വുട്ട് നിങ്കെ പുടീയൊൺ വോറൊരു ചേതിയെ കേട്ട് പോനത്തിൽ ഏൻ അരിശുകപ്പടിനെ.
മട്ടുമില്ലെ അപ്പോശ്ത്തലരും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളുമാനെ നിലമേൽ നിങ്കളാം വേലേ ചെയ് വച്ചിരുക്കിനെ; അത്തുക്ക് കിരിശ്ത്തു ഏശുവേ താൻ മൂലക്കല്ലായിരുക്കിനത്.
എപ്പണും എല്ലാ വായാത്തുകേലും എല്ലാ കെഞ്ചി കോക്കയിലും ഏതു നേരത്തിലും ആത്തുമാവിൽ വായാതിൻ. അകനെ ചെയ് മനശീൽ പിലപ്പട്ടും എല്ലാ തെയ്വ മക്കാക്കുചൂട്ടീം ചെയ്യിനെ വായാത്തുകേൽ അയന്തിരിൻ.
ഏൻ വായാതിനവോളയെല്ലാം പിരിയമാ നിങ്കാക്കുചൂട്ടീം വായാതികിട്ടേ ഇരുക്കിനെ.
നിങ്കെ നല്ലെ ചേതിയെ കേട്ടവോളെ നിങ്കെ ഏത്തെടുത്തെ ആശേൽ നുൺ ചോന്ത് പോകാതെ ഉറപ്പൊള്ളതും നിലെ നിൽക്കിനതുമാനെ നമ്പിക്കേൽ നിലെ നുണ്ണോകോണും. പവുലോശ് ഒണ്ണെ ഏൻ ഇം നല്ലെ ചേതിനാലതാൻ തെയ്വ വേലക്കാറൻ ആയത്. ഇം നല്ലെ ചേതി ഉലകത്തിലൊള്ളെ എല്ലാ തിട്ടിക്കലുകാക്കും വുളിച്ച് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
എപ്പണും വായാതിൻ; വായാതിനവോളെ ചോന്ത് പോകാതെ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നവേരാളായും ഇരിൻ.
നീ ആരിൽ നുൺ പടിച്ചിരുക്കിനെ ഒൺ നിനച്ച് കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ നമ്പിക്കേൽ രച്ചെ കിടയ്ക്കുമൊണ്ണെ അറിവ് വശനത്തിലിരുന്ത് കുഞ്ചത്തിൽ പുടിച്ചേ നിനക്ക് കിടച്ച് ഇരുക്കിനതാനേ?
ചിലവേരാ പതിവായ് ചെയ്യിനതുവോലെ നങ്കെ കൂട്ടായ്മേൽ പങ്കെടാതെ ഇരുപ്പാനില്ലെ. ഏശുവിലെ വരവ് കിട്ടെ തട്ടെ ആയിരുക്കിനനാലെ നങ്കാക്ക് അക്കുമിക്കും അതികമാ തയിരിയപ്പടുത്താം.
നാമോ പുറക്ക് തിരുമ്പി നാശത്തുക്ക് പോനവേരായില്ലെ. ഒണ്ണാ നമ്പി ഉശിരെ കാപ്പാത്തിനെ കൂട്ടത്തിൽ ഒള്ളവേരാതാൻ.
നിങ്കാക്ക് എങ്കകാൽ കൂട്ടായ്മെ ഒണ്ടാളത്തുക്കു താൻ എങ്കെ കണ്ടതും കേട്ടതുമാനെ കാരിയങ്കാടെ നിങ്കാക്ക് വെളിയേത്തിനത്. എങ്കാക്ക് കൂട്ടായ്മെ ഒള്ളത് തകപ്പൻ തെയ്വത്തുകാലും അവൻ മകനാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുകാലും താൻ.
ഒണ്ണാ തെയ്വം വെളിച്ചത്തിൽ ഇരുക്കിനതുവോലെ നങ്കളും വെളിച്ചത്തിൽ നടന്താ നങ്കാക്ക് അക്കുമിക്കും കൂട്ടായ്മെ ഒണ്ട്; അതുമട്ടുമേയല്ലെ അവൻ മകനാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവു ഇലത്തം നങ്കെ പാപമെ ബൂറാ മാത്തി നങ്കളെ വെടിപ്പാക്കിനെ.
ചേരയെല്ലാം നങ്കെ ഇടേൽനുൺ പുറപ്പട്ടെ; ഒണ്ണാലും മെച്ചക്കമാ കിരിശ്ത്തുവെ നമ്പിയവേരാ നാത്തെ; അവറെ മെച്ചക്കമാ കിരിശ്ത്തുവെ നമ്പിയവേരാ ആയതായപ്പെ നങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ പിശപ്പനായെ; അവറെ മെച്ചക്കമാ കിരിശ്ത്തുവെ നമ്പാപ്പോയെ ഒൺ വെളിവാക്കേക്കുചൂട്ടി നങ്കളെ വുട്ടു മണ്ടിയേയെ.
നിങ്കളോ എനക്ക് പിരിയമൊള്ളവേരാളേ, നിങ്കാക്കിരുക്കിനെ എപ്പേരുപ്പട്ടെ ചുത്തമാനെ നമ്പിക്കേൽ നിങ്കളെ ഉറപ്പോടെ നുറുത്തുകേം തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ വായാതുകേം ചെയ്യിൻ.