“അം കല്ലെ എടുത്ത് മാത്തിൻ” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് ചത്താളിലെ പെയ്ങ്കായാനെ മാർത്തെ, “കരുത്താവേ, അവൻ ചത്ത് നാലുനാൾ ആയേയെ; ഇപ്പെ അവൻ ഉടമ്പുക്ക് മണം വച്ച് കാണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നല്ലെ പിശപ്പുക്കാനെ വശിയെ നീ എനക്ക് കാട്ടി തന്തിരുക്കിനെ; നീ എൻ കൂട്ടത്തലിരുന്ത് വന്ത് ചരിയാനത്തിൽ എന്നെ പിരിയമേത്തിനെ” ഒൺ താവീത് അവനമേ ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.