20 വലിയതും കേൾവിപ്പട്ടതുമാനെ കരുത്താവിലെ നാൾ വരിനത്തുക്ക് മിന്നേ പെയ്ത് വന്ത് ഇരുട്ടുകുത്തിയായും തിങ്കെ വന്ത് ഇലത്തമ്പോലെ ചിവലേം ആയോകും.
അക്കാലത്തിലെ കറുമമെല്ലാമോഞ്ച് പെയ്ത് വെട്ടം നാതെ ആകുകേം തിങ്കെ വെട്ടമെ താരാതിരുക്കേം വെള്ളികാട് വാനത്തിൽ നുൺ ബൂശുകേം വാനത്തിലെ ചക്കിതികാട് അത്തിലെ നിലേൽ നുൺ ഉളയ്കി മണ്ടുകേം ചെയ്യും.
ഒരുവോളെ മത്തിയാനം പന്നണ്ടാം മണി നേരമായവോളെ തേശം ബൂറാ ചരിയാനെ ഇരുട്ടായെ; അത് മൂണുമണി നേരം വരേക്ക് നുണ്ണെ.
അക്കാലത്തിലെ കറുമമെല്ലാമോഞ്ച് പെയ്ത് വെട്ടം നാതെ ആകുകേം തിങ്കെ വെട്ടമെ താരാതിരുക്കേം
പെയ്തിലും തിങ്കേലും വെള്ളികാട്ടിലും പതിവുനാത്തെ അടകാളങ്കാട് ഒണ്ടാകും; കടലിലേം തിരമാലേലേം ഒച്ചനാലെ പൂമീലെ ചാതികാട്ടുക്ക് നിരാശേം തറുതറുപ്പും ഒണ്ടാകും.
ഏൻ മീത് വാനത്തിൽ അടകാളമാം അടീൽ പൂമീൽ അരിശുകമാം കാട്ടും; ഇലത്തം, തീ, പുകയാവി എല്ലാം താൻ.
ഒണ്ണാ കരുത്താവ് പേരെ വുളിക്കിനവനെല്ലാം രച്ചിക്കപ്പട്ടോകും.’”
എന്തൊണ്ണാ റാവ് കളവാണി വരിനതുവോലെ കരുത്താവിലെ നാ വരുമൊൺ നിങ്കാക്ക് നന്തി തിക്കിനൊള്ളതാനേ?
ഒണ്ണാ കരുത്താവു വരുനെ നാ ആരുക്കും തിക്കിനാതെ കളവാണി വരിനതുവോലെ വന്തോകും. അം നാ വാനം ചരിയാനെ ഒച്ചേൽ മാഞ്ച് മണ്ടും; വാനത്തിൽ ഒള്ളെ മുച്ചൂടുകാടും വെന്ത് നാശമായ് മണ്ടും; പൂമീം അത്തിലൊള്ളെ മുച്ചൂടും നാതയാകേം ചെയ്യും. ഒണ്ണാ പൂമീൽ നടന്തത് മുച്ചൂടും നായവിതീക്കായ് വെളിപ്പട്ട് വരും.
ഒണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ അതേ കൽപ്പനേൽ ഇപ്പയൊള്ളെ വാനമാം പൂമിയാം തീയിൽ നാശമാക്കേക്ക് പുറിച്ച് വച്ചിരുക്കിനെ. തെയ്വ നമ്പിക്കെ നാത്തെ ആളുകെ നായമെ ഇടുകേം നാശമാക്കുകേം ചെയ്കേക്ക് പോനെ നാളേക്കുചൂട്ടി അതുകാടെ പുറിച്ച് വച്ചിരുക്കിനെ.
നാലാമത്തെ തൂതൻ ഉടയാ കോപ്പിയെ പെയ്തുക്ക് ഊത്തിയെ; അമ്പോളെ തീയിൽ മനിശരെ ചുടുകേക്ക് തകുന്തെ അതികാരം പെയ്തുക്ക് കിടച്ചെ.
കുഞ്ചി ആട് ആറാമത് മുത്തിരേ തിടച്ചവോളെ ചരിയാനെ പൂമി കുലുക്കം ഒണ്ടായെ; പെയ്ത് കരിവോലെ കറുത്തെ; തിങ്കെ വന്ത് ഇലത്തമ്പോലേമായെ.