1 വെന്തക്കോശ്നാ ഏശുവുകാൽ നമ്പിക്കെ വച്ച് വന്തവേരാ എല്ലാരും ഒരു ഇടത്തിൽ കൂടി ഇരുക്കുമെ.
ഓകന്നാൻ തണ്ണീൽതാൻ രാട്ടിപിരാട്ടിയത്; ഒണ്ണാ കൊഞ്ചനാ ഓയിനത്തുക്ക് മിന്നേ തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ രാട്ടിപിരാട്ടുകെ നിങ്കാക്ക് കിടച്ചോകും.”
ഒണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവ് നിങ്കളേത്തിൽ വരിനവോളെ നിങ്കാക്ക് തെയ്വ ചക്കിതി കിടച്ചാലെ എരുശലേമിലും എകൂതിയാ മുച്ചൂടും ശമരിയാവിലും എന്തുക്ക്, പൂമീലെ അത്തം വരേക്ക് നിങ്കെ എന്നെ വെളിവാക്കും.”
അവറെ ഒരു മനശോടെ എല്ലാ നാളും തെയ്വ ആലയത്തിൽ കൂടി വരുകേം കൂരേൽ വച്ച് അപ്പമെ നുറുക്കുകേം പിരിയത്തോടേം പരമാത്തിരമായും തുൺ കുടിയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
എകനയൊണ്ണാലും വെന്തക്കോശ് ഉലുശോകത്തുക്ക് മിന്നേ എരുശലേമുക്ക് പോകോണും ഒൺ പവുലോശ് പയണമിട്ടെ; അതുനാലെ ആശിയാവിലേ ഇരുന്ത് നേരമോറാതിരപ്പച്ചൂട്ടിതാൻ എപശോശിൽ ഉറങ്കാതെ കപ്പലോട്ടി പോകേക്ക് നിനച്ചത്.
നമ്പിക്കയാനവേരാ ഇതെ കേട്ടവോളയേ മൊത്തമാ വലിയതാ തെയ്വമെ വുളിച്ച് വായാതിയെ. “വാനമാം പൂമിയാം കടലാം അത്തിൽ ഒള്ളതുകാടെ മുച്ചൂടാം പടച്ചെ ഉടേമനേ,
ഇകനെ അവറെ വായാതിയോഞ്ചവോളെ അവറെ കൂടി ഇരുന്തെ ഇടം കുലുയ്ങ്കെ; എല്ലാരും തെയ്വ ആത്തുമാവില് നുറഞ്ച് തെയ്വ വശനമെ പേടിനാതെ കുരവുട്ടെ.
നമ്പിക്കയാ വന്തവനെല്ലാം ഒരു മനമും ഒരു ഇതയമും ഒള്ളവേരായായിരുന്തെ; തങ്കാക്ക് ഇരുന്തതൊണ്ണും ഉടവനുടവൻ പങ്കൊൺ ആരും ചൊല്ലിയതില്ലെ; എല്ലാം അവറാത്തുക്ക് പൊതുവായിരുന്തെ.
അപ്പോശ്ത്തലരുനാലെ കനേകം അടകാളമും അരിശുകമും മാനടവൻ ഇടേൽ നടന്തെ; നമ്പിക്കയോടെ വന്തവേരായെല്ലാം ഒരു മനശോടെ ശലോമോൻ മണ്ടവം എന്നാൻ കൂടി വരുമെ.
ഇകനെ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവും മത്തും ഒരേ ആത്തുമാവിലും ഒരേ കുരളിലും തെയ്വമെ കൊണ്ടാടുകേക്ക് ഇടയാകും.
ഒണ്ണാ പെന്തക്കോശ് ഉലുശോകം വരേക്ക് ഏൻ എപശോശിലേ ഇരുക്കും.
എന്തു വന്താലും കിരിശ്ത്തുവു നല്ലെ ചേതിയെ നമ്പുനവേരാളവോലെ നിങ്കളും പിശേൻ. അകനയൊണ്ണാ ഏൻ നിങ്കളെ വന്ത് കാൺകയോ നിങ്കളെ ചൊല്ലി കോക്കയോ ചെയ്യിനവോളെ ഒരേ ആത്തുമാവിൽ നിലെ നിക്കിനെ ഒണ്ണും നല്ലെ ചേതീലെ നമ്പിക്കേക്കുചൂട്ടി ചരിയാനത്തിൽ കറുമമടേനെ ഒണ്ണും എനക്ക് തിക്കിനൊണ്ടാകും.
നിങ്കെ ഒരേ നിനപ്പൊള്ളവേരായായും ഒരേ ആത്തിരമൊള്ളവേരായായും ഒരേ ആത്തുമാവൊള്ളവേരായായും ഒരേ മനശൊള്ളവേരായായും നടന്ത് എന്നെ മൊത്തമാ പിരിയപ്പടുത്തിൻ.