38 അതുനാലെ തെമത്തിരിയോശുക്കും അവൻ ഏവലാളികേക്കും ആരയൊണ്ണാലും കുത്തമെ ചൊൽകേക്ക് ഇരുന്താ തേശമെ കാക്കിനെ നാട്ടുമന്നരുകാൽ വന്തു തീര്പ്പെ ഇട്ടോകോണും.
ഇകനെ എലീമാശുക്ക് ആയതെ കണ്ടാലെ നാട്ടുമന്നൻ കരുത്താവെചൊല്ലിയൊള്ളെ ഉവതേശത്തിൽ അരണ്ട് അവനെ നമ്പിയെ.
അവൻ കുപ്പുറോശ് തുരുത്തിലെ നാട്ടുമന്നനും പുത്തി ഒള്ളാളുമാനെ ശെറുച്ചിയശ് പവുലോശ് ഇണങ്കൻ താൻ; തെയ്വ വശനമെ കോപ്പേക്ക് മൂപ്പൻ ബർന്നബാശാം ശവുലാം ഉടയാകാക്ക് വുളിച്ചെടുത്തെ.
ഒണ്ണാ മൂപ്പൻ നമ്പിക്കേൽ വാരാതിരുപ്പേക്ക് എലീമാശ് ഒണ്ണെ ചെയ്വിനക്കാറൻ ബർന്നബാശും ശവുലും വരിനത്തുക്ക് തടേ ഇട്ടെ [ബർ ഏശു ഒണ്ണെ പേരുക്ക് കിരീക്കിൽ എലിമാശ് ഒൺതാൻ വുളിക്കിനത്].
പവുലോശ് കുരവുടുകേക്ക് തുടയ്ങ്കവോളെ കെല്ലിയോൻ എകൂതരുകാക്ക്, “എകൂതരാനവേരാളേ, ചെൻ വല്ലെ അന്നിയായമമോ വലിയെ കുത്തമമോ ചെയ്യതായപ്പെ നിങ്കെ കവലയെ കെവുനമാ കേട്ട് ഇരുപ്പനായെ.
അവുടെ തെമത്തിരിയോശ് ഒണ്ണെ ചിലയടിക്കാറൻ അരത്തമീശ് തേവീലെ കോയിലെ വെള്ളീൽ ചെയ്മെ; ഇം വേലെ നാലെ വേലക്കാറാക്ക് കനേം കൂലി കിടച്ചോമെ.
അതക്കാട്ടി വലിയെ കാരിയന്താൻ ഒണ്ണാ അത്തുക്ക് നാട്ടുമന്നര് കൂടിനെ കൂട്ടത്തിൽ തീര്പ്പെ ഇടിളെ.
നിങ്കളിൽ ഒരാക്ക് ഇനിയൊരാകാൽ പിണക്കൊള്ളതൊണ്ണാ അത്തിലെ തീര്പ്പുക്ക് തെയ്വ മക്കകാക്ക് വേണും പോകേക്ക്. അല്ലാട്ടി ഏശുവെ നമ്പാത്തവേരാകാക്ക് നാത്തെ.