2 “നിങ്കെ നമ്പിയവോളെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് കിടച്ചതീ?” ഒൺ പവുലോശ് അവറകാക്ക് കേട്ടെ. അന്നേരം അവറെ, “ഇല്ലെ, പരിശുത്തെ ആത്തുമാവ് ഒള്ളതൊൺ കൂടി എങ്കെ കേട്ട് ഇരുക്കിനതില്ലെ” ഒണ്ണെ.
ഉടയാളേത്തിൽ നമ്പുനവേരാക്ക് കിടയ്പ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ ആത്തുമാവെ പത്തിതാൻ അവൻ ഇകനെ ചൊല്ലിയത്; എന്തൊണ്ണാ അതുവരേക്ക് ഏശു മകിമപ്പടാതിരുന്തനാലെ ആത്തുമാവെ ആരുക്കും കൊടുത്തിരുന്തതില്ലെ.
ഇതെ പത്തിരോശ് ചൊല്ലിയിരുന്തവോളയേ വശനമെ കേട്ടെ എല്ലാരേത്തിലും തെയ്വ ആത്തുമാവ് വന്തുറയ്ങ്കെ.
ഇതെ കേട്ടവോളെ അവറെ ഏശു കരുത്താവിലെ നാമത്തിൽ രാടിപിരാടിയെ.
‘കടശീലെ കാലത്തിൽ ഏൻ എല്ലാ മനിശെ മാനടവനേത്തിലും എൻ ആത്തുമാവെ വുടുക്കും; നിങ്കെ പുള്ളെ കുട്ടികയെല്ലാം പലകേൽ പാടും; നിങ്കെ ഉളന്താരികെ തറുശനമെ കാണും; നിങ്കെ വലിയോര് കനാവെ കാണും.
എന്തൊണ്ണാ എന്നെ നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പായ്ക്കെ ചിലെ ആത്തുമീകെ വരങ്കാടെ നിങ്കാക്കും തന്ത് നിങ്കളെ നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പാക്കിളത്തുക്കുചൂട്ടി നിങ്കളെ കാൺമ്പേക്ക് ഏൻ ചരിയാനത്തിൽ ആശിക്കിനെ.
തെയ്വത്തിൽ നുൺ നിങ്കാക്ക് കിടച്ചതും നിങ്കളിൽ ഇരുക്കിനതുമാനെ തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ആലയംതാൻ നിങ്കെ ഉടമ്പുകാട് ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തതീ? നിങ്കെ ഉടമ്പിലെ ഉടമെ നിങ്കെ നാത്തെ.
തെയ്വം ഉടയാ ആത്തുമാവെ നിങ്കാക്ക് തന്ത്, നിങ്കെ ഇടേൽ അരിശുകമെല്ലാം ചെയ്യത്, നിങ്കെ നായപുറമാണത്തിലെ ചട്ടപ്പടീൽ നടന്തനാലയോ അതോ നല്ലെ ചേതിയെ കേട്ട് അത്തിൽ നമ്പിയനാലയോ?