21 തെയ്വം അനുമതി തന്തതൊണ്ണാ ഏൻ തിരുമ്പി വരിളെ ഒൺ ചൊല്ലി അക്കിലാവാം പിരിശ്ക്കിലാവാം എപശോശിലേ വുട്ടാലെ അവൻ അവുടെ ഇരുന്ത് കപ്പലിലോറി പോയെ.
പിന്നെ അവൻ ഒരുത്തിനെ മില്ലോട്ടുക്ക് പോയ് കമുന്തു ബൂന്ത്, “എൻ തകപ്പനേ, ആയാ ഇം കറുമമെ എൻകാൽനുൺ മാത്തോണുമേ; ഒണ്ണിരുന്താലും എൻ ആശവോലെ നാത്തെ, നിൻ ആശവോലെ നടക്കട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലി വായാതിയെ.
അകനെ അവറളെ കടത്തിവുട്ടാലെ ഏശു വായാതുവേക്ക് തൻബാട്ടിൽ മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ.
ഇനിയും ഒരാളുമേ ചൊല്ലി, “കരുത്താവേ, ഏൻ നിനക്ക് പുറകോടേ വരാം; മുതെ ഏൻ പോയി കൂരക്കാറാകാൽ ഓരുപ്പേ ചൊല്ലി വരുകേക്ക് അനുമതി തരോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവറെ എപശോശിൽ പോയ് ചേന്തവോളെ പിരിശ്ക്കിലാവാം അക്കിലാവാം അങ്ക് വുട്ടാലെ പവുലോശ് അങ്കിളെ എകൂതാ പള്ളീക്ക് പോയ് എകൂതരുക്ക് തെയ്വ വശനമെ പടിയ്ക്കെ വച്ചെ.
കൊഞ്ചനാ കൂടി അങ്ക് ഇരുപ്പേക്ക് അങ്കിളവേരാ വിലയ്ക്കെ ഒണ്ണാ പവുലോശ് മടിച്ചേയെ.
അക്കാലത്തിൽ അലക്കിശാന്തിരിയാവുകാറൻ അപ്പല്ലോശ് ഒണ്ണെ എകൂതൻ എപശോശുക്ക് വന്തെ. തെയ്വ വശനമെചൊല്ലി നല്ലെ അറിവാളിയും ചന്തമാ കുരവുടുമാളും താൻ അവ്വാൾ.
അപ്പല്ലോശ് കൊരിന്തിയാവിൽ ഇരുന്തവോളെ പവുലോശ് നടുക്കൂറാ വശിയേ എപശോശുക്ക് പോയ് അങ്കിളെ ചിലെ നമ്പിക്കയാനവേരാളെ കണ്ടെ.
എപശോശിൽ കുടിയിരുന്തെ എല്ലാ എകൂതരുക്കും എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കും ഇതെ കേട്ടതും അരളി പുടിച്ചേയെ; അകനെ കരുത്താവിലെ നാമമെ കനേമാളുകളും എപ്പേരുപ്പട്ടതൊൺ മകിമപ്പടുത്തിയെ.
ഇകനെ ആയോഞ്ച് പവുലോശ്, “മക്കതോനിയാവിലും അക്കായി കൂറാ വശിയേ എരുശലേമുക്കും പോകാമൊണ്ണും അങ്ക് ഇരുന്ത് റോമാ പട്ടണത്തുക്കും പോകാം” ഒൺ മനശീൽ നിനച്ചെ.
എകനയൊണ്ണാലും വെന്തക്കോശ് ഉലുശോകത്തുക്ക് മിന്നേ എരുശലേമുക്ക് പോകോണും ഒൺ പവുലോശ് പയണമിട്ടെ; അതുനാലെ ആശിയാവിലേ ഇരുന്ത് നേരമോറാതിരപ്പച്ചൂട്ടിതാൻ എപശോശിൽ ഉറങ്കാതെ കപ്പലോട്ടി പോകേക്ക് നിനച്ചത്.
പവുലോശ് എങ്കെ ചൊല്ലെ കോളാതെ ഇരുന്തനാലെ, അതവുട്ടോൺ എതോ അതോ കരുത്താവു പിന്നിയംവോലെ നടക്കട്ടെ ഒൺ വുട്ടെ.
[അവറെ ഇതെ ചൊല്ലിയതെന്തൊണ്ണാ എപശോശുകാറൻ തുറോപിമോശെ പവുലോശ് കൂട്ടത്തിൽ പട്ടണത്തിൽ വച്ചേ കണ്ടനാലെ അവനെ തെയ്വ ആലയത്തിൽ ഏത്തിക്കാണുമൊൺ അവറെ നിനച്ചെ].
അതുനാലെ തെയ്വത്തിലെ പിരിയത്തിൽ എകനയൊണ്ണാലും നിങ്കകാൽ വന്തു നിങ്കളെ കാൺമ്പേക്കുചൂട്ടി ഏൻ എപ്പണും വായാതികിട്ടേ ഇരുക്കിനെ.
തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയമായാ ഏൻ പിരിയമോടെ നിങ്കകാൽ വരുകേക്കും അങ്ക് ചിലനാ തപ്പാറുകേക്കും പുറകോടെയൊള്ളെ എൻ പയണത്തുക്കുചൂട്ടീം നിങ്കെ വായാതോണും.
എപശോശിലെ മാനടവൻകാട് എന്നെ ചെയ്യാത്തെ ചിക്കെ ചെയ് അലക്കശിച്ചവോളെ ഏൻ അവറകാൽ മല്ലിട്ടത് ഇം ഉലകത്തിലെ എന്തൊണ്ണാലും നേട്ടത്തുക്കുചൂട്ടിയീ? ചത്തവേരാ ഉശിരോറി വാരാതവോയാ, “തിന്നിൻ, കുടീനിൻ, നാളെ ചാകുമില്ലെ.”
പുടീയൊൺ വന്ത് പോകേക്കില്ലെ ഏൻ ഇപ്പെ ആശിക്കിനത്; കരുത്താവു അനുമതി തന്തതൊണ്ണാ കൊഞ്ചെ കാലം നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുപ്പേക്ക് ഏൻ ആശിക്കിനെ.
ഒണ്ണാ പെന്തക്കോശ് ഉലുശോകം വരേക്ക് ഏൻ എപശോശിലേ ഇരുക്കും.
കരുത്താവുക്ക് പിരിയമൊണ്ണാ ഏൻ വേമായേ നിങ്കകാക്ക് വരും. അന്നേരം തികിളിക്കിനവേരാളിലെ വാത്തകാട്ടിലെ പൊങ്കാരം മട്ടുമില്ലെ അവറളിലെ ചക്കിതിയകൂടി ഏൻ കണ്ടു പുടിക്കും.
കടശീക്ക്, എൻ കൂട്ട് നമ്പിക്കക്കാറാളെ നിങ്കാക്ക് വണക്കം; നമ്പിക്കേൽ മികന്ത് വരുകേക്ക് ഉന്നമെ വയ്യിൻ; എൻ കെഞ്ചുകയെ നിങ്കെ കോക്കോണും; ഒരേ മനശോടേം നിമതീലും പിശേനിൻ; ഒണ്ണാ ആത്തിരത്തിലേം നിമതീലേം തെയ്വം നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കും.
തെയ്വ പിന്നിയത്തിൽ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ അപ്പോശ്ത്തലനാനെ പവുലോശ് എപശോശ് ഒണ്ണാനിൽ തെയ്വ മക്കളാനെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവെ നമ്പിയവേരാക്ക് എളുതിനത്,
തെയ്വം അനുമതി തന്തെ നങ്കാക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് പോകേക്കാകും.
അതുനാലെ, “കരുത്താവുക്ക് പിന്നിയമിരുന്താ എങ്കെ ഉശിരോടിരുന്ത് അതയിതെ ചെയ്യും” ഒൺ താനേ ചൊൽവിളത്.
എന്തൊണ്ണാ തിൻമെ ചെയ്യോൺ നാത്തെ, നൽമെ ചെയ്യോൺ കറുമം അടേനതുതാൻ തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയം.
എപശോശിലെ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ഏളു വെള്ളികാടെ വലത്തക്കോളെ കയ്യിൽ പുടിച്ച് ഏളു പൊൻ നിലവിളക്കുകാട്ടുക്ക് നടുവയെ നടക്കിനാ ചൊന്നത്,