24 ഇം ഉലകമാം അത്തിൽ ഒള്ളതെല്ലാം പടച്ചാളും മേലോകത്തുക്കും പൂമീക്കുമെല്ലാം ഉടേമനുമാനെ തെയ്വം മനിശൻ ചെയ്യിനെ ആലയത്തിൽ ഇരാത്ത്.
അം നേരത്തിലെ ഏശു ചൊല്ലിയത് എകനയൊണ്ണാ, “‘മേലോകത്തുക്കും പൂമീക്കും കരുത്താവാനെ എൻ തകപ്പനേ, നീ അറിവാളികേക്കും പടിപ്പൊള്ളവേരാക്കും ഇം കാരിയങ്കാടെ മറച്ച് വയ്ക്കുകേം കുഞ്ചിക്കാട്ടുക്ക് വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യനാലെ ഏൻ നിനക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നെ.
ഒണ്ണാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, നിങ്കെ വാക്കെ ചൊന്നവോളെ ചത്തിയമെ അടിപ്പാനില്ലെ; തെയ്വത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിൽനാലെ മേലോകമെ ചൊല്ലി ആരും ചത്തിയമെ അടിപ്പാനില്ലെ;
അന്നേരം ഏശു തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ പിരിയമോറി ചൊല്ലിയത്, “മേലോകത്തുക്കും പൂമീക്കും കരുത്താവാനെ എൻ തകപ്പനേ, നീ അറിവാളികേക്കും പടിപ്പൊള്ളവേരാക്കും ഇം കാരിയങ്കാടെ മറച്ച് വയ്ക്കുകേം കുഞ്ചിക്കാട്ടുക്ക് വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യെ. അന്താൻ തകപ്പനേ, ഇകനെ ചെയ്വെ നിനക്ക് പിരിയമൊണ്ടായനാലെ ഏൻ നിന്നെ മകിമപ്പടുത്തിനെ.”
ഉലകമൊണ്ടാനത്തുക്കു മിന്നേ വശനം ഒണ്ടായെ; അം വശനം തെയ്വത്തുകാൽ ചേന്തിരുന്തെ; വശനം തെയ്വമേ താൻ.
“മാളേ, നിങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിനെ? എങ്കളും നിങ്കവോലത്തെ പുശു മനിശൻതാൻ; നിങ്കെ മതെ നിച്ചംകെട്ടെ വേലയെ വുട്ട് വാനമാം പൂമിയാം കടലാം അത്തിൽ ഒള്ളതുകാടെ മുച്ചൂടാം പടച്ചവനാനെ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് തിരുമ്പിനൊണ്ണെ നല്ലെ ചേതിയെ നിങ്കകാൽ വുളിച്ച് ചൊൽവതാൻ എങ്കെ ഇങ്ക് വന്തിരുക്കിനത്.
നമ്പിക്കയാനവേരാ ഇതെ കേട്ടവോളയേ മൊത്തമാ വലിയതാ തെയ്വമെ വുളിച്ച് വായാതിയെ. “വാനമാം പൂമിയാം കടലാം അത്തിൽ ഒള്ളതുകാടെ മുച്ചൂടാം പടച്ചെ ഉടേമനേ,
വലിയവനാനെ തെയ്വം മനിശെ മാനടവൻ ചെയ്യിനെ കൂരകാട്ടിൽ ഇരുക്കിനതില്ലെ.
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വമെചൊല്ലി തിക്കിനൊണ്ടാകേക്ക് മുടീനതെല്ലാം അവറാത്തുക്കു വെളിവായ്ക്കിരുക്കിനെ; തെയ്വം അതെ അവറാത്തുക്കു വെളിപ്പടുത്തി ഇരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ ഇം കടശികാലത്തിൽ തെയ്വം ഉടയാ മകൻനാലെ നങ്കകാക്ക് കുരവുട്ട് ഇരുക്കിനെ. തെയ്വം ഉലകമെ ബൂറാ അം മകൻനാലെ പടയ്ക്കുകേം അം മകനെ എല്ലാത്തുക്കും അവകാശിയാക്കീം വച്ചിരുക്കിനെ.
ഏളെ കൂരയാം ചെയ്കേക്ക് ഒരാ വേണും; എല്ലാതാം പടച്ചത് തെയ്വം താൻ.
പിന്നെ ഏൻ വൻ വെള്ള കോയിമെ കട്ടിലാം അത്തിൽ ഒരാ ഇരുക്കിനതാം കണ്ടെ; അവനുക്ക് മില്ലോട് നുൺ വാനമും പൂമീം ഓടിമണ്ടിയേയെ; പിന്നെ അതുകാടെ കണ്ടതില്ലെ.