16 ശീലാശും തിമോത്തിയോശും വരുകേക്കുചൂട്ടി പവുലോശ് അതേനാവിൽ കാത്ത് ഇരുന്തവോളെ പട്ടണത്തിൽ മതെ ചിലകാട് നുറഞ്ചിരുക്കുമതെ കണ്ടെ; ഇത് പവുലോശുക്ക് തിക്കിമുട്ടലായ്ക്കെ.
ഏശു ചുത്തുകോടാം നോയ്ക്കപ്പെ അവറെ ചങ്കെടുത്തോൺ നിക്കിനതെ കണ്ടാലെ കവലെ നുറഞ്ച് കൂശോറി. പിന്നെ ഏശു കയ് വരണ്ടെ മനിശൻകാക്ക്, “നിൻ കയ്യെ നീട്ട്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അവൻ കയ്യെ നീട്ടിയതും അന്നേരമേ അവനുക്ക് ചുകം കിടച്ചെ.
എകൂതരുകാട്ടിലെ പെശകാ പെരുനാൾ തുടങ്കിളെ കാലം കിട്ടെ ആയവോളെ ഏശു എരുശലേമിലെ തെയ്വ ആലയത്തുക്ക് പോയെ.
പവുലോശെ കൊണ്ടേയവേരാ അതേനാവ് വരേക്ക് അവൻ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ; പിന്നെ അവറെ ബെരോവായ്ക്ക് തിരുമ്പി വന്തെ; ശീലാശും തിമോത്തിയോശും വേമാതാൻ ഉടയാകാക്ക് വരട്ടെ ഒൺ അവറകാൽ ചൊല്ലിവുട്ടെ.
അതേനാക്കാറാളും അങ്ക് പിശയ്ക്കിനെ പുറനാട്ടുകാറാളും പുതുവൻ കാരിയം ചൊൽകേക്കും പുതുവൻ കാരിയമെ ചൊൽകേക്കും പിരിയമൊള്ളവേരാതാൻ.
ഏൻ പട്ടണമെ ചുത്തി നടന്ത് കണ്ടവോളെ നിങ്കെ വിളക്കെ കത്തി കുമിടെ വാങ്കിനെ ഇടത്തിലെ കല്ലെ കണ്ടെ; അവുടെ ‘തിക്കിനാത്തെ തേവാതീക്ക്’ ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനാനാം കണ്ടെ; നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാതവോയപ്പണും അതെ കുമിടെ വാങ്കിനെ; അതതാൻ ഏൻ വുളിച്ച് ചൊന്നത്.
അതോഞ്ച് പവുലോശ് അതേനാവിലിരുന്ത് കൊരിന്തിയാ പട്ടണത്തുക്ക് പോയെ.
ഇതെ, ഇപ്പെ ഏൻ പരിശുത്തെ ആത്തുമാവ് ചൊല്ലെ കേട്ട് എരുശലേമുക്ക് പോനെ; അങ്ക് എനക്ക് എന്താവനൊൺ എനക്ക് തിക്കിലെ.
നിങ്കളെ ഇനീം പുറിഞ്ചിരുപ്പേക്ക് കൂടാത്തനാലെ ഏനും ശീലാശും അതേനാവിൽ എങ്കെ എങ്കവാട്ടിലേ ഇരുക്കവേണ്ടി വന്താലും നിങ്കളചൊല്ലിയൊള്ളെ ചേതി നല്ലാ അറിയോണും ഒൺ നിനച്ചെ.
ഒണ്ണാ നിച്ചംകെട്ട് ചെയ്നടക്കിനെ മനിശെ മാനടവൻനാലെ കറുമമടഞ്ചെ നീതിമാനാനെ ലോത്തെ അങ്ക് നുണ്ണും തെയ്വം കാപ്പാത്തിയെ.