14 അം തന്നിക്കാടേ അങ്കിളെ നമ്പിക്കയാനവേരാ പവുലോശെ കടലരുകുക്ക് കടത്തിവുട്ടെ; ശീലാശും തിമോത്തിയോശും ബെരോവായിലേ ഇരുന്തെ.
ഒണ്ണാ ഒരു പട്ടണത്തിൽ നുൺ നിങ്കാക്ക് തണ്ടനെ കിടച്ചാ ഇനിയൊരു പണ്ണേക്ക് ഓടി പോനിൻ. മനിശൻ മകൻ വരിനത്തുക്ക് മിന്നേ നിങ്കെ എല്ലാ ഇശ്രവേൽ പട്ടണങ്കാട്ടിലും വേലേ ചെയ് ഓയാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
ചിലനാ ഓഞ്ചതും നമ്പിക്കെ ഇരുന്തെ നൂത്തി ഇരുവതുവേരായാനെ ഒരു കൂട്ടം ആളുക മൊത്തമാ ഇരുന്തവോളെ പത്തിരോശ് അവറാത്തുക്ക് നടുവയെ നുൺ ഇകനെ ചൊല്ലിയെ,
തങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് ചിലവേരാളെ വുളിച്ചെടുത്ത് പവുലോശുക്കും ബർന്നബാശുക്കും കൂട്ടത്തിൽ അന്തിയോക്കിയാവുക്ക് കടത്തിവുടുക്കോണും ഒൺ അപ്പോശ്ത്തലരുകാടും മൂപ്പരുകാടും ശവേൽ വരുമവേരാളും മത്തും ഒത്തുമയാ നിനച്ചുകൂട്ടിയെ; അകനെ നമ്പിക്കയാനവേരാളിൽ ഓയ്ക്കമാനവനും ബറുശവാശ് ഒണ്ണെ ഊതാശാം ശീലാശാം വുളിച്ചെടുത്തെ.
തിമോത്തിയോശ് ഒണ്ണെ ഒരു ശിശിയൻ പിശച്ചിരുന്തെ തെർവായ്ക്കും ലുശ്ത്തിറാവുക്കും പവുലോശ് പോയെ; കരുത്താവിൽ നമ്പിക്കെ വച്ച് വന്തെ എകൂതാ ചാതീലെ പെൺമ്പുള്ളെ മകൻതാൻ അവൻ; ഒണ്ണാ അവൻ തന്താര് ഒരു കിരീക്കുകാറൻ താൻ.
റാവായാവോളയേ നമ്പിക്കയാനവേരാ പവുലോശാം ശീലാശാം ബെരോവായ്ക്ക് കടത്തിവുട്ടെ. അങ്ക് പോയവോളെ അവറെ എകൂതാ പള്ളീക്ക് പോയെ.
പവുലോശെ കൊണ്ടേയവേരാ അതേനാവ് വരേക്ക് അവൻ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ; പിന്നെ അവറെ ബെരോവായ്ക്ക് തിരുമ്പി വന്തെ; ശീലാശും തിമോത്തിയോശും വേമാതാൻ ഉടയാകാക്ക് വരട്ടെ ഒൺ അവറകാൽ ചൊല്ലിവുട്ടെ.
പവുലോശും ശീലാശും ചൊല്ലിയതെ കേട്ട് എകൂതരുകാട്ടിൽ ചിലവേരാളും ചാമിക്കാറായാനെ കിരീക്കരിൽ ഒരു വലിയെ കൂട്ടമും പട്ടണത്തിൽ പതവിയൊള്ളെ കനേം പെണ്ണാളും നമ്പി അവറെ കൂട്ടത്തുക്ക് ചേന്തെ.
ഒണ്ണാ അവറളെ അവുടെ കാണാപ്പോയത്തുക്ക് ആശോനാം ചിലെ നമ്പിക്കയാനവേരാളാം പുടിച്ച് വലിച്ച് ഊരിലെ മൂപ്പരുകാട്ടുക്ക് മില്ലോട് കുടത്തായ്ക്കാലെ, “ഇം പൂമിനാട്ടുക്ക് കലകമെ ഒണ്ടാക്കിനവേരാ നങ്കെ നാട്ടുക്കും വന്തേയെ;
ശീലാശും തിമോത്തിയോശും മക്കതോനിയാവിലിരുന്ത് വന്തവോളെ പവുലോശ് തെയ്വ വശനമെ എപ്പണും വുളിച്ച് ചൊല്ലികിടന്ത് ഏശുതാൻ കിരിശ്ത്തു ഒൺ എകൂതരുകാക്ക് വെളിവായ്ക്കി കൊടുത്തെ.
ഉടയാ ഏവലാളികയാനെ തിമോത്തിയോശാം എരശ്ത്തോശാം തനക്കുമിന്നേ മക്കതോനിയാവുക്ക് കടത്തിവുട്ടാലെ പവുലോശ് ആശിയാവിലേ ചിലനാ ഇരുന്തെ.
അവുടെ മൂണുമാശം ഇരുന്തെ; പിന്നെ ശിറിയാവുക്ക് കപ്പലിലോറി പോകേക്ക് പാണപ്പട്ടവോളെ എകൂതര് തനക്കെതിരാ കൂട്ടമിടിനെ ഒൺ തിക്കിനൊണ്ടായതും മക്കതോനിയാവ് വശി തിരുമ്പിപോവെ നിനച്ചെ.
ഒണ്ണാ അവൻ ശിശിയരുകാട് റാത്തേക്കുറാവേ ഒരു വലിയെ വട്ടീലായ്ക്കി കോട്ടമതിൽ വശിയേ പവുലോശെ ഉറയ്ക്കിവുട്ടെ.
അങ്ക് നമ്പിക്കയാ വരുമവേരാക്ക് അതെ തിക്കിനൊണ്ടായതും അവനെ കയ്ശരിയാവുക്ക് കൂട്ടിയെടുത്ത് കൊണ്ടേയാലെ, അങ്ക് നുൺ തറുശോശുക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.
നീ എപശോശ് കൂറായേ ഇരുക്കോണും ഒൺ ഏൻ മക്കതോനിയാവുക്ക് പോയവോളെ ചൊല്ലിയതാനേ. അതേവോലയേ ഇപ്പണും ചൊന്നെ, എപശോശിലെ ചിലവേരാ തിശനാത്തെ ഉവതേശമെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനെ; അതെ നുറുത്തുകേക്ക് നീ തിട്ടമിടോണും ഒൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ.
ഏൻ നിന്നെ കിരേത്താവ് ഒണ്ണെ തുരുത്തിൽ വുട്ട് പോമണ്ടിയേയത് എന്തുക്കൊണ്ണാ അങ്ക് ചെയ് ഓയാതെ കിടക്കിനെ കാരിയമെല്ലാം നന്തി നൽവണം ചെയ്വേക്കും ഏൻ നിൻകാൽ ചൊല്ലിയതുവോലെ ഒവ്വൊരു പട്ടണത്തിലും മൂപ്പരുകാടെ ആയ്ക്കി വയ്ക്കേക്കുചൂട്ടീം താൻ.