30 പിന്നെ അവറളെ പുറത്തുക്ക് കുടത്താപ്പിലെ ഇകനെ കേട്ടെ, “എശമാൻമാരേ, എണ്ണെണ്ണേക്കുമാനെ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പേക്ക് ഏൻ എന്തെ ചെയ്യിളെ?”
നിങ്കെ പാപമെ വുട്ട് മനം തിരുമ്പിയേയെ ഒൺ കാട്ടുവേക്ക് തകുന്തെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിൻ.
വോറൊള്ളവൻകാൽ കനിവ് ഒള്ളവേരാ ഓകമൊള്ളവേരാ; തെയ്വം അവറാത്തുക്കും കനിവെ കാട്ടും.
അമ്പോളെ മാനടവൻകാട് അവൻകാക്ക്, “എങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിളെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
“മാളേ, നിങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിനെ? എങ്കളും നിങ്കവോലത്തെ പുശു മനിശൻതാൻ; നിങ്കെ മതെ നിച്ചംകെട്ടെ വേലയെ വുട്ട് വാനമാം പൂമിയാം കടലാം അത്തിൽ ഒള്ളതുകാടെ മുച്ചൂടാം പടച്ചവനാനെ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് തിരുമ്പിനൊണ്ണെ നല്ലെ ചേതിയെ നിങ്കകാൽ വുളിച്ച് ചൊൽവതാൻ എങ്കെ ഇങ്ക് വന്തിരുക്കിനത്.
അവെ പവുലോശുക്കും എങ്കാക്കും പുറകോടേ വന്ത്, “മീതിരുക്കിനെ എല്ലാ തേവാതികാട്ടുക്കും വലിയവനാനെ തെയ്വത്തിലെ വേലേ ചെയ്യിനവേരാതാൻ ചേരെ. രച്ചേ നേടിളെ വശിയതാൻ വുളിച്ച് ചൊന്നത്” ഒൺ വലിയെ വായിൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
ഇം കൽപ്പനേ കേട്ടതും കാവലാളികളിലെ തലവൻ അവറളെ അകത്തോളെ ഇരുട്ടറേൽ ഇട്ടാലെ അവറെ കാല വലിയെ തടിക്കട്ടയകത്തുക്ക് പുകുത്തിയിട്ടെ.
ഇതെ കേട്ടതും അവറാത്തുക്കു ഉടവറെ ചങ്ക് നൊറുങ്കി പറന്തേയനാലെ പത്തിരോശുകാലും അങ്ക് ഇരുന്തെ അപ്പോശ്ത്തലരുകാലും, “മാളേ, എങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിളെ” ഒൺ കേട്ടെ.
കരുത്താവേ ഏൻ എന്തനേ ചെയ്യിളത് ഒൺ ഏൻ കേട്ടെ; അന്നേരം കരുത്താവ് എൻകാക്ക് ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, “നീ എന്തി തെമശ്ക്കോശുക്ക് പോ; നീ എന്തെ ചെയ്യിളതൊൺ തെയ്വം നിനയ്ക്കിനെ കാരിയമയെല്ലാം അവുടെ വച്ച് നിൻകാൽ ചൊൽവിളെ.
നീ എന്തി പട്ടണത്തുക്ക് പോ; നീ എന്തെ ചെയ്യോണും ഒൺ അവുടെ വച്ച് നിൻകാക്ക് ചൊല്ലും” ഒൺ അവൻ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കെ മനിശെ മാനടവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടാതവോയേ മനിശെ മാനടവനുക്ക് നായമിടിനവോളെ തെയ്വമും നിങ്കാക്ക് മനശിരക്കമെ കാട്ടാത്ത്; ഒണ്ണാ മനിശെ മാനടവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടിനവനെ തെയ്വം നായമിടാത്ത്; അതുനാലെ അന്നേരം അവറാത്തുക്ക് പിരിയമോറുകേക്കാകും.