28 അന്നേരം പവുലോശ് വലിയതാ ഇകനെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ, “അമ്മച്ചേ, അമ്മച്ചേ, നീ നിന്നമേ നാശമെ ചെയ്യാതെ; എങ്കെ എല്ലാരും ഇവുടതാൻ ഇരുക്കിനെ” ഒണ്ണെ.
ഒണ്ണാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, നിങ്കെ വുറോതീകാൽ ആത്തിരമാ ഇരിൻ ഒണ്ണും നിങ്കളെ തൊല്ലെ ചെയ്യിനവേരാക്ക് വായാതുകേം ചെയ്യിൻ;
അമ്പോളെ ഏശു “ഇത്തിനെ മതി” ഒൺ ചൊല്ലി അവൻ കാതെ തൊട്ട് ചുകമെ കൊടുത്തെ.
ഏശു ചൊല്ലിയത്, “തകപ്പനേ, ചേരെ ചെയ്യിനതെന്ത് ഒൺ ചേരാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ ചേരാക്ക് മന്നിപ്പെ കൊടുക്കോണുമെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. പിന്നെ ഏശുവിലെ തുണിയെ പയ്ങ്കെടുപ്പേക്ക് അവറെ കുറിയിട്ടെ.
കാവലാളികളിലെ തലവൻ അയന്തോൺ നോയ്ക്കപ്പെ ഇരുട്ടറേലെ വാതലുകാട് എല്ലാം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതെ കണ്ടെ. തടവുകാറാ ഓടിമണ്ടിയേയതൊൺ നിനച്ചാലെ അമ്പാൾ വാളെ എടുത്ത് ഉടയാളെ കുത്തി ചാകേക്ക് പാടുവട്ടെ.
വിളക്കെ കുടപ്പേക്ക് കാവലാളികെ തലവൻ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയാലെ തിടുക്കൊൺ അകത്തുക്ക് പോയ് അരണ്ട് പറന്താപ്പിലെ അവാൾ പവുലോശുക്കും ശീലാശുക്കും കാലുക്ക് ബൂന്തെ.
ആരും തിൻമേക്ക് പകറം തിൻമെ ചെയ്യാതിരുപ്പേക്ക് നോയ്ക്കോകോണും; ഒണ്ണാ അക്കുമിക്കും എപ്പണും എല്ലാരുക്കും നൽമെ ചെയ്കിട്ടേ ഇരിൻ.