33 ചിലെ വാരംകൂടി അവുടെ ഇരുന്താലെ പിന്നെ തങ്കളെ കടത്തി വുട്ടവേരാകാക്ക് അവറെ തിരുമ്പി പോയെ. അന്തിയോക്കിയാവിൽ നമ്പിക്കയോടെ ഇരുന്തവേരാ മനശാരെ അവറളെ കടത്തിവുട്ടെ.
ഏശു അവേകാക്ക്, “മകളേ, നീ നമ്പിയനാലെ നിനക്ക് ചുകമെ കിടച്ചിരുക്കിനെ; അതുനാലെ നോയ്മാറി നല്ലാ നിമതിയാ പിശേൻ.”
തങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് ചിലവേരാളെ വുളിച്ചെടുത്ത് പവുലോശുക്കും ബർന്നബാശുക്കും കൂട്ടത്തിൽ അന്തിയോക്കിയാവുക്ക് കടത്തിവുടുക്കോണും ഒൺ അപ്പോശ്ത്തലരുകാടും മൂപ്പരുകാടും ശവേൽ വരുമവേരാളും മത്തും ഒത്തുമയാ നിനച്ചുകൂട്ടിയെ; അകനെ നമ്പിക്കയാനവേരാളിൽ ഓയ്ക്കമാനവനും ബറുശവാശ് ഒണ്ണെ ഊതാശാം ശീലാശാം വുളിച്ചെടുത്തെ.
ശീലാശ് അവുടയേ ഇരുപ്പേക്ക് നിനച്ചെ.
“നിന്നാം ശീലാശാം കടത്തി വുട്ടാകേക്ക് റോമൻ അതികാരികെ ചൊല്ലി വുട്ടിരുക്കിനെ; അതുനാലെ പിരിയമാ പരമാത്തിരമാ പോൻ” ഒൺ കാവലാളികളിലെ തലവൻ പവുലോശുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
ആരും അവനെ മാനിയാതിരുപ്പാനില്ലെ; അവനെ നിമതിയോടെ എൻകാക്ക് തിരുപ്പി കടത്തിവുടുക്കോണും; നമ്പിക്കയാനവേരാ കൂട്ടത്തിൽ എൻകാക്ക് വരട്ടെ ഒൺ ഏൻ കാത്തിരുക്കിനെ.
രാകാബ് ഒണ്ണെ വേശി നമ്പിക്കയാലെ ഒത്തുനോക്കേക്ക് വന്തവേരാളെ നിമതിയോടെ ഏത്തെടുത്തതുനാലെ തെയ്വത്തിലെ ചൊല്ലെ പാലിയാത്തവേരാ കൂട്ടത്തിൽ നാശമാകാപ്പോയെ.
അതുനാലെ കിരിശ്ത്തു പടിയ്ക്കെ വച്ചെ ഉവതേശത്തുക്ക് വതിലാ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനവൻ ആരൊണ്ണാലും നിങ്കകാൽ വന്താ അവനെ കൂരേൽ ഏത്തുവാനില്ലെ; അവൻകാൽ വണക്കമകൂടി ചൊൽവാനില്ലെ.