14 മുതെ മുതെ എകൂതര്കാട് അല്ലാത്തവേരാ ഇടേലിരുന്ത് ഒരു കൂട്ടമെ ഉടയാക്കുചൂട്ടി വുളിച്ചെടുത്തതുനാലെ അവറളെ തെയ്വം എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ വച്ചിരുക്കിനെ ഒൺ ശീമോൻ പത്തിരോശ് റൂപ്പായ്ക്കോഞ്ചേയതാനേ?
“നങ്കകാൽ വരുകേം ഉടയാ ചാതീ ചനത്തുക്ക് വുടുതലെ കൊടുക്കുകേം ചെയ്യെ ഇശ്രവേൽ തെയ്വമാനെ കരുത്താവു നാമം മകിമപ്പടട്ടെ.
നങ്കെ തെയ്വം ഉടയാ എപ്പേരുപ്പട്ടെ കനിവിൽ നങ്കകാൽ മന്നിക്കും. ഇം കനിവിൽ പൊയ്ങ്കി വരിനെ പെയ്തുവോലെ രച്ചകനാനെ കിരിശ്ത്തു മേലോകത്തിൽ നുൺ വന്ത് നങ്കാക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്യും.
അന്നേരത്തിൽ എരുശലേമിൽ ശിമയോൻ ഒൺ പേരൊള്ളെ ഒരു മനിശൻ പിശച്ചിരുന്തെ; അവൻ നീതിയൊള്ളാളും ചാമിക്കാറനും ഇശ്രവേലുക്ക് രച്ചേ കാത്ത് ഇരുന്താളും താൻ; അവനിൽ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ഒണ്ടായെ.
അതുനാലെ അം നല്ലെ ചേതിയെ എല്ലാ ചാതികാട്ടുകാലും വുളിച്ച് ചൊൽകേക്കൊള്ളെ അപ്പോശ്ത്തലൻ ഒണ്ണെ പതവി തെയ്വത്തിലെ പിന്നിയത്തിൽ എങ്കാക്ക് കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ; അകനെ ചാതികാട് ബൂറാ അം നല്ലെ ചേതിയെ നമ്പുകേക്കും പാലിക്കുകേക്കും ഏശുവിലെ നാമത്തുക്ക് മകിമെ കൊടുപ്പേക്കും ഇടയാകും.
എന്തൊണ്ണാ എല്ലാ അറിവും അവനിൽ നുണ്ണും വരിനെ; എല്ലാം അവനാലെ നടമാനെ; അതുമട്ടുമില്ലെ എല്ലാം നിലെ നിൽക്കിനത് അവനുക്കുചൂട്ടിതാൻ; അതുനാലെ എല്ലാ മകിമേം മാനമും എണ്ണണ്ണേക്കും അവനുക്കൊള്ളത്. ആമേൻ.
നങ്കാക്ക് കിടച്ചതുവോലത്തെ അതേ വിലയൊള്ളെ നമ്പിക്കെ നങ്കെ തെയ്വത്തിലേം പാതുകാപ്പുകാറനായെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലേം നീതിനാലെ കിടച്ചവേരാക്ക് ഏശുകിരിശ്ത്തുവു പണ്ണക്കാറനും അപ്പോശ്ത്തലനുമാനെ ശീമോൻ പത്തിരോശ് ഒണ്ണെ ഏൻ എളുതിനത്,