10 പിന്നെ എന്തുക്ക്നേ തെയ്വമെ ചോതനെ ചെയ്വച്ചൂട്ടി നങ്കാക്കും നങ്കെ വലിയോരുകാട്ടുക്കും ചിമ്പുകേക്ക് കൂടാതെ ഇരുന്തെ അം വലിയെ കറുമമെ നമ്പിക്കയാനവേരാ തലേൽ വയ്ക്കിനത്?
അവറെ ചിമ്പുകേക്ക് കൂടാത്തെ ചിമടുകാടെ കെട്ടി മനിശരുകാട് മെപ്പിൽ വയ്ക്കുകേം ഒരു വിരളിൽകൂടി തൊട്ട് ഉതവിയെ ചെയ്യിനതുമില്ലെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “‘നിൻ തെയ്വമാനെ കരുത്താവെ ചോതനെ ചെയ്വാനില്ലെ’ ഒണ്ണും എളുതിയിരുക്കിനെ താനെ” ഒണ്ണും ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് പത്തിരോശ്, “കരുത്താവിലെ ആത്തുമാവെ ചോതനെ ചെയ്വച്ചൂട്ടി നിങ്കെ ചൊല്ലി കൂട്ടിയത് എന്തുക്ക്?” ഇങ്കെ നോക്ക് നിൻ ആൺ ചാവെ കൊണ്ടോയ് പൂത്തവേരാ പുറത്തോട് വന്ത് നിക്കിനെ; അവറെ നിന്നാം അകനയേ എടുത്തു കൊണ്ടോകും.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കാക്ക് തെയ്വമെ തിക്കിനൊള്ളെ; ഇല്ലില്ലെ അത്തുക്ക് പകറം ഏൻ ചൊന്നത്, തെയ്വം നിങ്കളെ അറിഞ്ചിരുക്കിനെ ഒൺതാൻ; അകനയൊള്ളെ നിങ്കെ പിന്നേം എകനെ ഇം വുറുതാവാനതും ചക്കിതി നാത്തതുമാനെ ഇവ്വുലകത്തിലെ അതികാരത്തുക്ക് അടിമപ്പടുകേക്ക് ആശിക്കിനെ?
ഒണ്ണുക്കും അടിമയാകാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി കിരിശ്ത്തു നങ്കാക്ക് നായപുറമാണത്തിൽ നുണ്ണും വുടുതലെ തന്തിരുക്കിനെ; അതുനാലെ അത്തിൽ ഉറപ്പാ നില്ലിൻ; അടിമകാട് നുകത്തിൽ എമ്പട്ടിരുക്കിനവോലെ ഇനീം നിങ്കെ നായപുറമാണത്തിൽ അകപ്പട്ടോവാനില്ലെ.
നാപ്പത് വരിയം എൻ ചെയ്തികളെ അവറെ കണ്ടിരുന്തപ്പണും അങ്കുവച്ച് നിങ്കെ തകപ്പരുകാട് എൻ പൊറുമയെ ചോതനെ ചെയ്യെ.
കൂടാരത്തിലെ മുകപ്പിലൊള്ളെ ചിത്താറ് ഇം കാലമെ കാട്ടി തരിനെ. എന്തൊണ്ണാ ഉണ്ണേക്ക് ഒപ്പണയ്ക്കിനെ കാണിയ്ക്കേം ആകമും കൊണ്ടാടിനവനിലെ മനശെ ചുത്തമാക്കേക്ക് കൂടാത്തെ.