22 “കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പിക്കയാ നുണ്ണോകോണും ഒണ്ണും ചരിയാനത്തിൽ കറുമമാം തണ്ടനയാം ഏത്തുവേണം തെയ്വ രാച്ചത്തുക്ക് പോവെ” ഒണ്ണും പടിയ്ക്കെ വച്ച് ശിശിയരുക്ക് തയിരിയമെ കൊടുത്തെ.
എൻ നാമത്തിൽ വരിനെ കറുമമെ ഏത്തെടുപ്പേക്കും ചാവേക്കും കൂടി മനശൊരുക്കം നാത്താ എൻ ശിശിയനായ് ഇരുപ്പേക്ക് മുടിയാത്ത്.
പിന്നെ ഏശു ഉടയാ ശിശിയരുകാട്ടുകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “ഒരാ എനക്ക് പുറകോടേ വരുകേക്ക് ആശിച്ചാ അവൻ ഉടയാളമേ മറന്ത്, ഉടയാ ശിലുവെ എടുത്ത് എനക്ക് പുറകോടേ വരട്ടെ.
ഏൻ പിന്നേം ചൊന്നത്, ‘കനേം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഒള്ളാ തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടക്കിനതക്കാട്ടി ഒട്ടകം ഊയിലെ തൊളെ വശീക്ക് കടന്തു പോനതുതാൻ എളുപ്പം.’”
നിൻ കൺ നിന്നെ പാപമെ ചെയ്യെ വയ്ക്കിനതൊണ്ണാ അതെ തുരുവി ഒറിഞ്ചാകോണും. ഇരണ്ടു കൺ ഒള്ളാളായ് തീ നരകത്തുക്ക് ബൂശിനതക്കാട്ടി ഒത്തക്കണ്ണനായ് തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടക്കിനത് നിനക്ക് നല്ലത്.
കിരിശ്ത്തു ഇകനെ തണ്ടനെ ഏത്ത് ഉടയാ മകത്തത്തുക്ക് കടക്കിളതാനേ?”
“ഉലകം നിങ്കകാൽ വുറോതമായ് ഇരുക്കിനതൊണ്ണാ നിനച്ചോനിൻ അവറെ നിങ്കാക്ക് മിന്നേ എൻകാലും വുറോതമായിരുന്തെ.
ഒരു പണ്ണക്കാറൻ ഉടയാ എശമാനക്കാട്ടി ഒരിത്തിനേം വലിയവനില്ലെ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊല്ലിയെ പേച്ച് വാത്തകാടെ നിനച്ചോനിൻ; അവറെ എന്നെ അലക്കശിച്ചതൊണ്ണാ അവറെ നിങ്കളാം അലക്കശിക്കും; അവറെ എൻ വശനമെ പാലിച്ചതായപ്പെ നിങ്കെ ചൊല്ലാം കോപ്പനായെ.
നിങ്കാക്ക് എന്നിൽ നിമതി ഒണ്ടാകേക്കുചൂട്ടിതാൻ ഇതയെല്ലാം നിങ്കകാക്ക് ചൊല്ലിയത്; ഇം ഉലകത്തിൽ നിങ്കാക്ക് കറുമം ഒണ്ട്; ഒണ്ണാ പേടിയാതിരിൻ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഉലകമെ തോൽവി അടയെ വച്ചിരുക്കിനെ.”
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ, തണ്ണീൽ നുണ്ണും ആത്തുമാവിൽ നുണ്ണും പുറകാതവോയെ ആരുക്കും തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടപ്പേക്ക് മുടിയാത്ത്.
അവൻ അങ്ക് പോയവോളെ തെയ്വം അവറാത്തുക്ക് കൊടുക്കിനെ ഇരക്കമെ കണ്ട് പിരിയമോറിയെ. എല്ലാരും മനശാരയേ കരുത്താവുകാൽ ചേന്ത് നിപ്പേക്ക് പുത്തിയെ ചൊല്ലിക്കൊടുത്തെ.
അവറെ ഒരു വരിയം അങ്കേ ഇരുന്ത് തെയ്വമെ കുമിടെ വായ്ങ്കും ശവേൽ വരുമെ മാനടവനുക്ക് പുത്തിയെ ചൊല്ലി കൊടുത്തും ഇരുന്തെ; അകനെ അന്തിയോക്കിയാവിൽ വച്ചുതാൻ കരുത്താവെ നമ്പിയവേരാക്ക് കിരിശ്ത്തിയാനി ഒണ്ണെ പേര് കിടച്ചതും.
അന്നേരം എകൂതിയാവിലിരുന്ത് കരുത്താവെ നമ്പി വന്തവേരാളിലെ ഉതവീക്ക് ശിശിയര് ഒവ്വൊരുത്തനും ഉടവറകാൽ ഇരുന്തവോലെ അണയെ കൊടുത്ത് വുടുപ്പേക്ക് നിനച്ചെ.
തെയ്വമെ കുമിടെ വായ്ങ്കി എകൂതാ പള്ളീലിരുന്ത് എല്ലാരും പോയവോളെ എകൂതരിൽ ചിലരളും എകൂതാ ചാതീൽ വന്തുചേന്ത എകൂതരല്ലാത്തവേരാളും ബർന്നബാശുക്കും പവുലോശുക്കും പുറകോടേ പോയെ; അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് അവറാത്തുക്ക് തെയ്വ വശനമെ ചൊല്ലി കൊടുത്താലെ ഇം തെയ്വമെ മറന്ത് പിശയാതേൻ ഒൺ ചൊല്ലി തയിരിയമെ കൊടുത്തെ.
ഒണ്ണാ ഏശുവെ നമ്പിയവേരാ അവനുക്ക് ചുത്തും നുണ്ണനാലെ അവൻ എന്തി പട്ടണത്തുക്ക് താൻ തിരുമ്പി പോയെ; പിത്തുനാ ബർന്നബാശും മത്തും പവുലോശ് തെർവ്വായ്ക്ക് പോയെ.
പിന്നെ അവറെ നമ്പിക്കയാനവേരാളും മത്തും ബൊകുനാ അങ്ക് ഇരുന്തെ.
പലകപ്പാട്ടുകാറാകൂടിയാനെ ഊതാശും ശീലാശും അങ്കിളെ നമ്പിക്കയാനവേരാകാൽ കനേം വാക്കെ ചൊല്ലി ഉറപ്പെ കൊടുത്തെ.
അവറെ ശിറിയാ, കിലിക്കിയാ ഒണ്ണാനെല്ലാം പോയ് പള്ളീൽ വരുമവേരാളെ ഉശാരെ കൊടുത്തു നുറുത്തിയെ.
കൊഞ്ചനാ അവുടെ ഇരുന്ത് കെലാത്തിയാ, പെരുക്കിയാവ്, ഒണ്ണാനെല്ലാം പോയ് നമ്പിക്കയാനവേരാളെ നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പായ്ക്കെ.
തെയ്വ വശനം അങ്കെല്ലാം പരന്തെ; എരുശലേമിൽ കനേംവേരാ ശിശിയരായ് വന്തുകൂടിയെ; എകൂതാ ചാതീലെ കനേം പൂയാരികാടുകൂടി നമ്പിക്കയാ ചേരെ കൂട്ടത്തിൽ വന്തുകൂടിയെ.
എൻ നാമത്തുക്കുചൂട്ടി അവൻ എന്തെല്ലാം കറുമമടേകേക്ക് ഇരുക്കിനതൊൺ ഏനേ അവനുക്ക് കാട്ടി കൊടുക്കും” ഒണ്ണെ.
നങ്കെ തെയ്വ മക്കയാനവോളെ കിരിശ്ത്തുവു കൂട്ടത്തിൽ നാമും അവകാശികയാനതാനേ? അവൻ മകത്തത്തുക്ക് പങ്കാളികയാളത്തുക്കുചൂട്ടി ഏശു ഏത്തെ കറുമംനാലെ നാമും കടന്തു പോകവേണ്ടതാനെ?
നങ്കെ കരുത്താവ് ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ നാളിൽ കുത്തം നാത്തവേരാളായിരുപ്പേക്ക് അവൻ നിങ്കളെ കടശിവരേക്ക് ഉറപ്പോടെ നുറുത്തും.
കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പുകേക്ക് മട്ടും നാത്തെ അവൻ പേരിൽ തണ്ടനേ ഏൽപ്പേക്കും താൻ നിങ്കാക്ക് കിരിശ്ത്തുവിലെ വേലക്കാറൻ ഒണ്ണെ വരം കിടച്ചിരുക്കിനത്.
നിങ്കെ നല്ലെ ചേതിയെ കേട്ടവോളെ നിങ്കെ ഏത്തെടുത്തെ ആശേൽ നുൺ ചോന്ത് പോകാതെ ഉറപ്പൊള്ളതും നിലെ നിൽക്കിനതുമാനെ നമ്പിക്കേൽ നിലെ നുണ്ണോകോണും. പവുലോശ് ഒണ്ണെ ഏൻ ഇം നല്ലെ ചേതിനാലതാൻ തെയ്വ വേലക്കാറൻ ആയത്. ഇം നല്ലെ ചേതി ഉലകത്തിലൊള്ളെ എല്ലാ തിട്ടിക്കലുകാക്കും വുളിച്ച് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
ഇകനെ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു അവനിലെ ചുത്തമാനവേരാളും മത്തും ഇനീം വരിനവോളെ നങ്കെ തെയ്വമും തകപ്പനുമാനവനുക്ക് മില്ലോട് നിങ്കെ കുറവുനാത്തവേരാളും ചുത്തമാനവേരാളുമായിരുപ്പേക്ക് അവൻ നിങ്കെ ഇതയങ്കാട്ടുക്ക് ചക്കിതിയെ തരട്ടെ.
നങ്കെ കരുത്താവ് ശാച്ചിയം നാലേം അവൻനാലെ തടങ്കലിൽ ഇരുട്ടറേലായെ എന്ന നിനച്ചും വെക്കമെ നിനയാതെ; ഒണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ ചക്കിതീൽ നല്ലെ ചേതീക്കുചൂട്ടിയൊള്ളെ കറുമത്തിൽ നീയും എൻ കൂട്ടത്തിൽ പങ്കുകാറൻ ആക്.
ഒണ്ണാ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ ചട്ടത്തിൽ ചാമിക്കാറനായ് പിശപ്പേക്ക് ആശിക്കിനവനുക്കെല്ലാം ചരിയാനെ തണ്ടനെ ഒണ്ടാകും.
അത്തുക്കുതാനെ തെയ്വം നിങ്കളെ വുളിച്ചിരുക്കിനത്. എന്തൊണ്ണാ കിരിശ്ത്തുവും നിങ്കാക്കുചൂട്ടി കറുമമടഞ്ചതാനെ; അവൻ പിശച്ചതുവോലെ പിശയ്ക്കേക്ക് നിങ്കാക്ക് ഇതെല്ലാം കാട്ടി തന്ത് പോയിരുക്കിനെ.
കൊഞ്ചെ നാളേക്കൊള്ളെ നിങ്കെ കറുമമെല്ലാം ഓഞ്ചി കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ ഒള്ളെ ഉടയാ മകിമേലെ ഓകറിക്കാറൻ ആകേക്ക് നങ്കളെ വുളിച്ചിരുക്കിനവനാനെ തെയ്വം ഉടയാ ഇരക്കത്തിൽ നങ്കളെ തിരുപ്പി കുടത്ത് ഉറപ്പും ചക്കിതീം തന്ത് കുലുങ്കാതെ നുറുത്തും.
ഉലകത്തിൽ മുച്ചൂടും കിരിശ്ത്തുവെ നമ്പുനെ ആളുകെ ഇതുവോലെയൊള്ളെ കായകറുമം ഏൽക്കിനതൊൺ നിനച്ച് നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പൊളെളവേരായായി പിശാശുകാൽ എതിരാ നില്ലിൻ.
ഇകനെ ചെയ്യാ നങ്കെ കരുത്താവും രച്ചകനുമാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ എണ്ണെണ്ണേക്കും നിലെ നിക്കിനെ രാച്ചത്തുക്ക് മെതുവാ പോകാം.
പിരിയമാനവേരാളേ, നങ്കളിൽ എല്ലാരിലുമൊള്ളെ രച്ചേചൊല്ലി എളുതുകേക്കുതാൻ ഏൻ ആശിച്ചിരുന്തെ; ഒണ്ണാ തെയ്വം തൻ ചുത്തമാനവേരാളിൽ ഒരു തടവയായ് ഏത്തു കൊടുത്തിരുക്കിനെ നമ്പിക്കേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ പേടിനാതെ പോരാടോണും ഒണ്ണ് ഉശാരേത്തി നിങ്കാക്ക് എളുതോണും ഒണ്ണത് തേവതാൻ ഒൺ എനക്ക് തോണെ.
തെയ്വ നമ്പിക്കേൽ നിങ്കെ കൂട്ടാളീം ഏശുവിലൊള്ളെ കറുമത്തിലും രാച്ചത്തിലും പൊറുമേലും പങ്കാളീമാനെ ഓകന്നാൻ ഒണ്ണെ ഏൻ തെയ്വത്തിലെ വശനമാം ഏശുവിലെ ശാച്ചിയമാം ചൊല്ലിയതുനാലെ എന്നെ പത്മോശ് ഒണ്ണെ തുരുത്തിലിട്ടിരുക്കിനെ.
വരുകേക്കിരുക്കിനെ കറുമമെ നിനച്ച് നിങ്കെ പേടിയാതെ; നിങ്കളെ ചോതനെ ചെയ്കേക്ക് പിശാശി നിങ്കളിൽ ചിലവേരാളെ തടവിലാക്കേക്ക് പോനെ; പത്തുനാ നിങ്കാക്ക് തണ്ടനെ കിടയ്ക്കും; എന്നെ നമ്പുനനാലെ അവറെ നിന്നെ കൊണ്ണാലും നീ നമ്പുകേക്കാനവനായ് ഇരിൻ; ഒണ്ണാ ഏൻ നിനക്ക് ഉശിരിലെ കിരികിടമെ തരും.
“ഏമാനുക്കു തിക്കിനൊള്ളതാനേ?” ഒൺ ഏൻ ചൊല്ലിയത്തുക്ക്, അവൻ എൻകാൽ ചൊല്ലിയത്, “ചേരെ ചരിയാനെ ചിക്കേൽ ഇരുന്ത് വന്തവേരാതാൻ; കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഇലത്തത്തിൽ ഉടവുറെ അങ്കിയെ ചപ്പി വൊളുക്കെ വച്ചിരുക്കിനെ.