20 ഒണ്ണാ ഏശുവെ നമ്പിയവേരാ അവനുക്ക് ചുത്തും നുണ്ണനാലെ അവൻ എന്തി പട്ടണത്തുക്ക് താൻ തിരുമ്പി പോയെ; പിത്തുനാ ബർന്നബാശും മത്തും പവുലോശ് തെർവ്വായ്ക്ക് പോയെ.
അവറെ ഒരു വരിയം അങ്കേ ഇരുന്ത് തെയ്വമെ കുമിടെ വായ്ങ്കും ശവേൽ വരുമെ മാനടവനുക്ക് പുത്തിയെ ചൊല്ലി കൊടുത്തും ഇരുന്തെ; അകനെ അന്തിയോക്കിയാവിൽ വച്ചുതാൻ കരുത്താവെ നമ്പിയവേരാക്ക് കിരിശ്ത്തിയാനി ഒണ്ണെ പേര് കിടച്ചതും.
അന്നേരം എകൂതിയാവിലിരുന്ത് കരുത്താവെ നമ്പി വന്തവേരാളിലെ ഉതവീക്ക് ശിശിയര് ഒവ്വൊരുത്തനും ഉടവറകാൽ ഇരുന്തവോലെ അണയെ കൊടുത്ത് വുടുപ്പേക്ക് നിനച്ചെ.
ബുറീനെ ഇരുപ്പെ അവറകാക്ക് കയ്യില് പാശേ കാട്ടി, കരുത്താവ് തനക്ക് ഇരുട്ടറേൽ ഇരുന്ത് വുടുതലയെ കൊടുത്തതെ അവറാത്തുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ; ഇതെ ആക്കോവുകാലും കരുത്താവുകാൽ നമ്പി ഇരുക്കിനവേരാകാലും ചൊൽകേക്ക് ചൊല്ലിയെ; പിന്നെ അവറളെ വുട്ട് വോറേ ഇടത്തുക്ക് അവൻ പോയെ.
“കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പിക്കയാ നുണ്ണോകോണും ഒണ്ണും ചരിയാനത്തിൽ കറുമമാം തണ്ടനയാം ഏത്തുവേണം തെയ്വ രാച്ചത്തുക്ക് പോവെ” ഒണ്ണും പടിയ്ക്കെ വച്ച് ശിശിയരുക്ക് തയിരിയമെ കൊടുത്തെ.
പിന്നെ അവറെ നമ്പിക്കയാനവേരാളും മത്തും ബൊകുനാ അങ്ക് ഇരുന്തെ.
ഇത് തിക്കിനൊണ്ടായതും അപ്പോശ്ത്തലര് അങ്ക് ഇരുന്ത് ഓടിപ്പോയ് ലുശ്ത്തിറാ, തെർവാ ഒണ്ണീ ലുക്കവോനിയാ പട്ടണത്തുക്ക് ചുത്തുമിരുക്കിനെ കൂറായെല്ലാം തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
തിമോത്തിയോശ് ഒണ്ണെ ഒരു ശിശിയൻ പിശച്ചിരുന്തെ തെർവായ്ക്കും ലുശ്ത്തിറാവുക്കും പവുലോശ് പോയെ; കരുത്താവിൽ നമ്പിക്കെ വച്ച് വന്തെ എകൂതാ ചാതീലെ പെൺമ്പുള്ളെ മകൻതാൻ അവൻ; ഒണ്ണാ അവൻ തന്താര് ഒരു കിരീക്കുകാറൻ താൻ.
പവുലോശും ശീലാശും ഇരുട്ടറേൽ ഇരുന്ത് ലുതിയാവിലെ കൂരേക്ക് പോയെ; അവുടെ വച്ച് ഏശുവെ നമ്പിയവേരാളെ കണ്ട് അവറാത്തുക്ക് ഉശാരേത്തിയാലെ അങ്ക് നുൺ പോയെ.
കലകമെല്ലാമോഞ്ച്, പവുലോശ് നമ്പിക്കയാനവേരാളെ വുളിച്ചുകൂട്ടി അവറാത്തുക്ക് തയിരിയമെ കൊടുത്തെ. പിന്നെ അവറകാൽ താൻ മണ്ണതൊൺ ചൊല്ലി മക്കതോനിയാവുക്ക് പോയെ.
എങ്കളെ ആരുക്കും തിക്കിലെ ഒണ്ണാലും എങ്കെ കേൾവി കോക്കിനവേരായാനെ, ചാവുക്ക് എങ്കെ കിട്ടതട്ടയൊണ്ണാലും ഉശിരോടെ ഇരുക്കിനെ; അടി ഏൽക്കിനതൊണ്ണാലും ചത്തതില്ലെ.