30 ഒണ്ണാ തെയ്വം അവനെ ചത്ത് മണ്ണോട് മണ്ണായവേരാ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് എത്തി പിശയ്ക്കെ വച്ചെ.
അവൻ ഇങ്ക് നാത്തെ ഉടയാ ചൊല്ലിയവോലെ ഉശിരോറി എന്തിയേയെ; അവൻ കിടന്തെ ഇടമെ വന്തു കാണിൻ.
എൻ ഉശിര് പിന്നേം കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് ഏൻ അതെ കൊടുക്കിനതുനാലെ തകപ്പൻ എൻകാൽ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനെ.
ഏശു അവറാത്തുകാൽ, “ഇം ആലയമെ പൂച്ചൊറീൻ ഏൻ മൂണുനാത്തേക്കൊള്ളേ പിന്നേം ഇതെ ചെയ്യും” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ മൂണാം നാളേലേ തെയ്വം അവനുക്ക് ഉശിരെ കൊടുത്ത് മടേൽ നുൺ എത്തി,
ഇനി ചത്ത് മണ്ണോട് മണ്ണാകാതിരുപ്പേക്ക് അവനെ ചത്ത് മാഞ്ചേയവേരാ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് ഉശിരേത്തി എത്തിയിരുക്ക്നതചൊല്ലി ചൊല്ലിയിരുക്കിനത് ഇകനതാൻ, ‘താവീതുക്ക് ഏൻ കൊടുക്കാമൊൺ വക്കാരാ ചൊല്ലിയെ ചുത്തമാനെ നൽവരമെ ഏൻ നിനക്ക് നിച്ചമാ തരുവിളെ’.
ഒണ്ണാ തെയ്വം ചാവിലിരുന്ത് ഉശിരെ കൊടുത്ത് എത്തിയാക്ക് ഇകനെ ആയതില്ല.
താൻ വുളിച്ചെടുത്തെ ആളക്കൊണ്ട് ഇം ഉലകമെ ഒത്തേ നീതിയോടെ നായമിടുകേക്ക് ഒരു നാളെ അവൻ വച്ചിരുക്കിനെ. അവനുക്ക് ഉശിരെ കൊടുത്ത് ചാവിലിരുന്ത് എത്തിയതോടെ അത്തുക്ക് തെളിവാം തന്തിരുക്കിനെ.”
ഒണ്ണാ ഏശുവെ തെയ്വം ചാവിലെ ചക്കിതീൽ ഇരുന്ത് പിശയ്ക്കെ വച്ചെ; എന്തൊണ്ണാ ചാവുക്ക് അവനെ പുടിച്ച് കെട്ടുകേക്ക് ആയതില്ല.
ഇം ഏശുവെ ഉശിരേത്തി തെയ്വം എത്തിയാച്ചെ; അതെ എങ്കെ എല്ലാരും കണ്ടു നുണ്ണവേരാ താൻ.
അബുറാകാമിലെ തെയ്വമും ഇശകാക്ക് തെയ്വമും ആക്കോവു തെയ്വമും ആനെ നങ്കെ വലിയോരുകാട്ടിലെ തെയ്വം ഉടയാ ഏവൽക്കാറനാനെ ഏശുവെ മകിമപ്പടുത്തിയെ; ഒണ്ണാ നിങ്കെ അവനെ അതികാരികെ കയ്യിൽ പുടിച്ച് കൊടുത്തെ. പീലാത്തോശ് അവനെ മത്തം വുട്ടാകേക്ക് നിനച്ചെ; അപ്പണും നിങ്കെ പീലാത്തോശുകാൽ വച്ചും പുറിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
ഉശിരെ തരിനവനാനെ ഏശുവെ നിങ്കെ കൊണ്ണൊറിഞ്ചെ; ഒണ്ണാ അവനെ തെയ്വം ചത്ത് മാഞ്ചേയവേരാ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് ഉശിരേത്തിയെ; അതെ കണ്ടവേരാ താൻ എങ്കെ.
നിങ്കെ കുറുപ്പുനാത്തെ പിശപ്പിലിരുന്ത് തിരുമ്പി നൽവരമെ ഏത്തെടുപ്പേക്ക് തെയ്വം പുറിച്ചെടുത്തെ ഉടയാ ഏവൽക്കാറനെ മിന്നമേ നിങ്കകാക്ക് കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ.
നിങ്കെ ശിലുവേൽ തറച്ചാളും ചത്തവേരാളിൽനുൺ തെയ്വം ഉശിരെ കൊടുത്തു എത്തിയവനാനെ നശരായൻ ഏശുകിരിശ്ത്തു നാമത്തിൽ താൻ ചെന്നുക്ക് നൽചുകം കിടച്ച് നിങ്കാക്ക് മില്ലോട് നിക്കിനതൊൺ നിങ്കളും ഇശ്രവേലിലെ മാനടവൻ മുച്ചൂടും അറിഞ്ചോകോണും.
എണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉടമ്പടീലെ ഇലത്തത്തിൽ ആടുകാട്ടിലെ വലിയെ ഇടയനാനെ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുവെ ചത്തവേരാ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് തിരുപ്പി കുടത്തെ നിമതീലെ തെയ്വം