2 അവറെ കരുത്താവെ കുമിടെ വായ്ങ്കി നോയ്മ്പെ ഇരുന്തവോളെ, “ഏൻ ബർന്നബാശാം ശവുലാം വുളിച്ചിരുക്കിനെ എൻ വേലേക്ക് പുറിച്ച് എടിൻ” ഒൺ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ചൊല്ലിയെ.
വായാതിനത്തിലും നോയ്മ്പെ ഇരുക്കിനത്തിലുമല്ലാതെ ഇം പേയ്കാട് നീങ്കാത്ത് ഒൺ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.”
നിങ്കെ നോയ്മ്പെ നോത്തിരുക്കിനവോളെ നരി ചാമിക്കാറാവോലെ ചോന്തെ മുകറെ കാട്ടുവാനില്ലെ; അവറെ നോയ്മ്പെ നോത്തിരുക്കിനതൊൺ മാനടവൻകാടെ കാട്ടുവച്ചൂട്ടിതാൻ ഉടവുറെ ഉരുവമെ മാത്തിനത്; അവറാത്തുക്ക് അത്തിലെ കൂലി ഇപ്പണെ കിടച്ചേയതൊൺ ഏൻ മെച്ചക്കമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
അതുനാലെ അറുപ്പിലെ എശമാനൻകാൽ ഉടയാ കണ്ടത്തുക്ക് കനേകം വേലക്കാറാളെ കടത്തി വുടുപ്പേക്കുചൂട്ടി വായാതിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ കരുത്താവ് വോറേ എളുവത്തിരണ്ടുവേരാളെ വുളിച്ചെടുത്ത് ഉടയാ പോകേക്കിരുക്കിനെ പട്ടണങ്കാട്ടുക്കും വൊവ്വോറേ ഇടത്തുക്കും ഉടയാക്ക് മിന്നേ ഈരണ്ടീരണ്ടാളെ വീതം ചൊല്ലി കടത്തിവുട്ടെ.
പിന്നെ എമ്പത്തിനാലു വരിയമ്പരേക്കും അവെ ആൺ നാതെ തൂക്കാലിച്ചിയായ് പിശച്ചെ. അവെ തെയ്വ ആലയമെ വുട്ട് എങ്കിടേം പോകാതെ റാവും പകലും നോയ്മ്പെ എടുത്തും വായാതീം ഇരുന്തെ.
പത്തിരോശ് ഇത് എന്തൻ തറുശനം ഒൺ നിനവാടി ഇരുന്തവോളെ ആത്തുമാവ് പത്തിരോശുകാക്ക്, “മൂണ് ആണാ വന്ത് നിന്നെ കോക്കിനെ.
അത്തുക്ക് കൊറുനല്ലിയോശ്, “മൂണ് നാളേക്ക് മില്ലോട് മൂണ് മണി ആയവോളെ ഏൻ വായാതിരുന്തനേരം തകത്തകെ നിക്കിനെ ഉടനടയെ ഇട്ടാലെ ഒരു മനിശൻ എനക്ക് മില്ലോട് വന്തു നുണ്ണെ.
അകനെ അവറെ നോയ്മ്പെ ഇരുന്ത് വായാതി ശവുലാം ബർന്നബാശാം തലേക്ക് കയ്യെ വച്ച് കൂശാടി കടത്തിവുട്ടെ.
തെയ്വ ആത്തുമാവ് ശവുലാം ബർന്നബാശാം കടത്തി വുട്ടത്തുക്ക്, അവറെ ശെലുക്കിയാവുക്ക് പോയെ; അവുടെ നുൺ കപ്പലിൽ ഓറി കുപ്പുറോശ് ഒണ്ണെ തുരുത്തുക്ക് പോയെ.
അവറെ ചെയ്യോച്ചെ തെയ്വ വേലേക്ക്, തെയ്വ ഇരക്കത്തിൽ ഒപ്പണച്ച് ഏത്തുവുട്ടെ ഇടമാനെ ശിറിയാവിലെ അന്തിയോക്കിയാവുക്ക് അവറെ കപ്പലിലോറി തിരുമ്പി പോയെ.
നിങ്കെ ഉടവനുടവനാം തെയ്വ ആത്തുമാവ് നിങ്കകാൽ തന്തിരുക്കിനെ മാനടവനാം ചൂതാനമാ വച്ചിരിൻ; തെയ്വം ഉടയാ മകൻ ഇലത്തത്തിൽ വായ്ങ്കെ തെയ്വ ശവേ കൊൺ നടക്കിനവേരായായ് ഇരിൻ.
ഒണ്ണാ കരുത്താവ് എൻകാക്ക്, “നീ മണ്ട് നിന്നെ ഏൻ തുലേൽ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ഇടേക്ക് വുടുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കുപ്പുറോശ് തുരുത്തിലെ ഓശേപ്പ് ഒണ്ണെ പേരുകാറൻ ലേവിയൻ അങ്കൊണ്ടായെ; ചുണയെ കൊടുക്കിനാ ഒൺ ചൊന്നെ ബർന്നബാശ് ഒൺതാൻ അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് വുളിക്കുമത്.
എങ്കെ വായാതുകേക്കും തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്കും കെവുനമെ കൊടുക്കിളെ.”
അന്നേരം തെയ്വ ആത്തുമാവ് പിലിപ്പോശുകാക്ക് നീ തേരുക്ക് കിട്ടേക്ക് പോയ് ചേന്ത് നടാ ഒണ്ണെ.
കരുത്താവ് അവൻകാക്ക്, “ഇപ്പെ നീ പോ; അവൻ എകൂതാ ചാതികയല്ലാത്തവേരാ ഇടേലും രാശാവുകാട്ടുക്ക് മില്ലോടും ഇശ്രവേൽ മക്കാക്ക് മില്ലോടും എൻ പേരെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ ആൾതാൻ അവൻ.
തെയ്വം ഉടയാ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാനാലെ തിരുവെളുത്തിൽ മിന്നമേ വാക്കെ ചൊല്ലിയെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് പുറിച്ചെടുത്തെ അപ്പോശ്ത്തലനും കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ പണ്ണക്കാറനായിരുപ്പേക്ക് വുളിച്ചെടുത്താളുമാനെ പവുലോശ് എളുതിനത്,
തെയ്വ നാമത്തിലെ പൊരുൾ തിക്കിലൊള്ളെ ഒരാളെ ആരൊണ്ണാലും കടത്തി വുടാതവോയാ തെയ്വമെചൊല്ലി വോറെ വേരാകാൽ ആര് പോയ് ചൊല്ലും? ഇത്തിലെ അടിത്താനത്തിൽ താൻ, “തെയ്വമെചൊല്ലി വോറെ വേരാകാൽ ചൊന്നവേരാളിലെ കാൽ എപ്പേരുപ്പട്ടത്” ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനത്.
ഏൻ വോറെ ഒള്ളെ ചാതിയേരുകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ പങ്കുവച്ച് കിരിശ്ത്തു ഏശുവുക്കുചൂട്ടി തെയ്വത്തിലെ പൂയാരി വേലയെ ചെയ്യെ. ഏൻ വോറെ ഒള്ളെ ചാതികാട് ഇടേൽ ചെയ്യെ വേലെ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ ചുത്തമാക്കപ്പട്ട് നല്ലെ കാണിയ്ക്കയായ് തെയ്വം ഏത്തെടുക്കട്ടെ.
ഇതെല്ലാം ഒരേ ആത്തുമാവിലെ ചെയ്തികതാൻ. അവനിലെ പിരിയമ്പോലെ ഒവ്വൊരാക്കും ചൊന്തമാനെ വരമെ കൊടുക്കിനെ.
വായാതുകേക്കുചൂട്ടി കൊഞ്ചെ നേരത്തുക്ക് മട്ടും ആണും പെണ്ണും മൊത്തമാ തീര്പ്പെടുത്താപ്പിലെ മട്ടുംതാൻ പുറിഞ്ചിരുപ്പേക്ക്; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് നിങ്കളമേ അടക്കി നുറുത്തുകേക്ക് കൂടാത്തനാലെ പേയ് പിശാശുകാട് നിങ്കളെ ചോതനെ ചെയ്യാതെ ഇരുപ്പേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ പിന്നേം മൊത്തമാ ചേന്തോകോണും.
ഏൻ തുമ്പതുരിതമടഞ്ച് കടിനമാനെ വേലെ ചെയ്യെ; പലവട്ടമും ഉറക്കം നാതേം പഞ്ചം പുടിച്ചും തണ്ണി തവിച്ചും പലെ തടവേം പഞ്ചെ പട്ടിണീലും കുടുർ കാലത്തിൽ ചൂടുകേക്കൊള്ളെ തുണിമണിനാതേം കറുമമടഞ്ചെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വം ഉടയാ പിന്നിയത്തിൽ എൻ തള്ളെ വകുത്തിലിരുന്തേ എന്നെ പുറിച്ച് എടുക്കേം ഉടയാ വേലേക്ക് വുളിക്കേം ചെയ്യെ,
തെയ്വ ചക്കിതീൽ എനക്ക് കിടച്ചെ വരംനാലെ തെയ്വ പിന്നിയത്തിൽ ഏൻ ഇം നല്ലെ ചേതീക്ക് വേലക്കാറനായെ.
“കരുത്താവിലിരുന്ത് നിനക്ക് കിടച്ചെ തെയ്വ വേലെ ചെയ് മുടിയ്ക്കോണും” ഒൺ അറുക്കിപ്പോശുകാൽ ചൊല്ലോണും.
അതുനാലതാൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്ക് നമ്പിക്കയാം ചത്തിയമാം പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിളത്തുക്ക് തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽനാളായും ഒരു അപ്പോശ്ത്തലനുമായും എന്നെ കടത്തിവുട്ടത്; ഏൻ ചൊന്നത് നരി നാത്തെ നിച്ചം താൻ.
ഇം നല്ലെ ചേതീക്ക് എന്നെ അപ്പോശ്ത്തലനായും തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽനാളായും ഉവതേശമെ കൊടുക്കിനാളുമായ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
അനേക ശാച്ചികേക്ക് മില്ലോട് നീ എൻകാൽനുൺ കേട്ടതെല്ലാം വോറേ ആളുകളെ പടിയ്ക്കെ വയ്പ്പേക്ക് തകിതി ഒള്ളെ നമ്പിക്കയാനവേരാക്ക് ഏത്തു കൊടുക്കോണും.
ലൂക്കോശ് മട്ടുംതാൻ എൻകാൽ ഒള്ളത്; മരുക്കോശ് എൻ വേലേക്ക് ഉതവുനവൻ നാലെ നിൻ കൂട്ടത്തിൽ അവനാം കൂട്ടി കുടക്കോണും.
നീ എപ്പണും എല്ലാത്തുക്കും കെവുനമാ ഇരുന്തോകോണും; കറുമമെ അടേവേക്കൊണ്ണാ അടയോണും; നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊന്നാ വേലേ ചെയ്യോകോണും; നീ ചെയ് വരിനെ തെയ്വ വേലേ ചെയ് മുടിക്കോണും.
ആരും ഇം പതവിയെ തൻബാട്ടിലേ ഏത്തെടുക്കിനതില്ലെ; അകരോനെ വുളിച്ചവോലയേ തെയ്വം അവനാം പുറിച്ച് എടുക്കിനെ.