9 പിന്നേം അം ചത്തം വാനത്തിൽ നുൺ എൻകാക്ക്, ‘തെയ്വം ചുത്തമായ്ക്കതെ അശിങ്കമൊൺ നീ നിനയ്പ്പാനില്ലെ’ ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
പുറകോടത് ഓടവാരത്തുക്ക് പോനതും പുറത്തുക്ക് മണ്ടും.” [എല്ലാ തീനും ചുത്തം താൻ]
ഇരണ്ടാമതും മിന്നേ കുരവുട്ടെ ചത്തം അവൻകാക്ക്, “തെയ്വം ചുത്തമായ്ക്കതെ അശിങ്കമൊൺ നീ നിനയ്പ്പാനില്ലെ” ഒണ്ണെ.
പത്തിരോശ് അവൻകാക്ക്, “എകൂതരല്ലാത്തവേരാ കൂരേക്ക് പോനതും അവറളും മത്തും പളകിനതും ഒരു എകൂതനുക്ക് നല്ലതില്ലെ ഒണ്ണൊള്ളെ ചട്ടം നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനേ? ഒണ്ണിരുന്താലും ഒരു മനിശെ മാനടവനാം കെട്ടവനൊണ്ണോ വെടിപ്പ് നാത്താ ഒണ്ണോ ചൊൽവാനില്ലെ ഒൺ തെയ്വം എനക്ക് കാട്ടി തന്താച്ചെ.
ഇകനയേ മൂണുവട്ടം കേട്ടെ; കടശീക്ക് എല്ലാതാം വാനത്തുക്കേ തിരുപ്പി എടുത്താച്ചെ.
അത്തുക്ക് ഏൻ, ‘ഇല്ലെ കരുത്താവേ, അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ അശിങ്കമാനെ ഒരു തീനാം ഏൻ ഇതുവരേക്ക് തുണ്ണിരുക്കിനതില്ലെ’.
നങ്കളാം അവറളാം തെയ്വം പുറിച്ച് വച്ചിരുക്കിനതില്ലെ; നമ്പിക്കെ വച്ച് വന്തനാലെ അവറെ പാപമെ മന്നിച്ച് വുട്ടിരുക്കിനെ.
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വ വശനത്തിലും വായാത്തുകേലും അതെ ചുത്തമായ്ക്കാനെ.