14 അത്തുക്ക് പത്തിരോശ്, “ഇല്ലെ, കരുത്താവേ, അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ; അശിങ്കമാനെ ഇകത്തെ ഒരു തീനാം ഏൻ ഇതുവരേക്ക് തുണ്ണിരുക്കിനതില്ലയേ?” ഒൺ തിരുപ്പി ചൊല്ലിയെ.
ഒരു മനിശനെ അശിങ്കമാക്കിനത് അവൻ വായകത്തുക്ക് പോനതുകാടുനാത്തെ, അവൻ വായിൽ നുൺ പുറപ്പട്ട് വരിനതുതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പത്തിരോശ് ഏശുവെ ഒരുക്കോട്ടുക്ക് മാത്തി കൊണ്ടേയാലെ, “ഒരു കാലത്തിലുമില്ലെ കരുത്താവേ, അകനെ നിനക്ക് ഒരു കാലത്തിലും ഒണ്ടാവാനില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലി പിണയ്ങ്കെ.
അത്തുക്ക് പുത്തി ഒള്ളെ ഉളന്താരിച്ചിയേര്, ‘ഇല്ലെ, എങ്കാക്കും നിങ്കാക്കും പേരാതെ വാരാതിരുപ്പേക്ക് നിങ്കെ വിലുക്കിനവേരാകാൽ പോയ് വാങ്കിൻ’ ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അമ്പോളെ കട്ടച്ചീക്ക് പുടിച്ചെ ഒരു മനിശൻ ഏശൂവുകാക്ക് വന്ത് അവനുക്ക് മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് കുമിടെ വായ്ങ്കി, “കരുത്താവേ, നിനക്ക് മനശിരുന്താ എന്നെ ചുകമാക്കേക്ക് മുടിയും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം ഏശുവു ശിശിയരിൽ ചിലവേരാ ചട്ടമെ വുട്ടാലെ കയ്യെ കശുവാതെ തീനെ തിന്നുമതെ കണ്ടെ.
ഒണ്ണാ അവൻ തള്ളെ, “ഇല്ലെ, പുള്ളേക്ക് ഓകന്നാൻ ഒണ്ണെ പേരെ വുളിക്കോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പെൺമ്പുള്ളെ ഏശുവുകാൽ, “എശമാനനേ, നിൻകാൽ തണ്ണിയെ കോരുകേക്ക് പാത്തിരം ഇല്ലെ; കിണരും ചരിയാനെ ആശമൊള്ളത്; പിന്നെ ഉശിരൊള്ളെ തണ്ണി നിനക്ക് ഏടനുൺ കിടയ്ക്കും?
“പത്തിരോശേ, എന്തി അതെ കൊൺ തിൻ” ഒൺ ചൊന്നെ ഒരു ചത്തം കേട്ടെ.
പത്തിരോശ് അവൻകാക്ക്, “എകൂതരല്ലാത്തവേരാ കൂരേക്ക് പോനതും അവറളും മത്തും പളകിനതും ഒരു എകൂതനുക്ക് നല്ലതില്ലെ ഒണ്ണൊള്ളെ ചട്ടം നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനേ? ഒണ്ണിരുന്താലും ഒരു മനിശെ മാനടവനാം കെട്ടവനൊണ്ണോ വെടിപ്പ് നാത്താ ഒണ്ണോ ചൊൽവാനില്ലെ ഒൺ തെയ്വം എനക്ക് കാട്ടി തന്താച്ചെ.
“കരുത്താവേ, നീ ആരുനേ”? ഒൺ ഏൻ കേട്ടെ. “നീ തൊല്ലയെ ചെയ്യിനെ നശരായൻ ഏശുവുതാൻ ഏൻ” ഒൺ അവൻ എൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
“നീ ആരുനേ കരുത്താവേ” ഒൺ ശവുൽ കേട്ടെ. അത്തുക്ക്, “നീ തൊല്ലയെ ചെയ്യിനെ ഏശുവുതാൻ ഏൻ.