2 ഉടയാ വുളിച്ചെടുത്തെ അപ്പോശ്ത്തലരുകാൽ അവറെ ചെയ്യിളതെ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുൺ ചൊല്ലി തിട്ടമിട്ടോഞ്ചുതാൻ തെയ്വം ഏശുവെ മേലോകത്തുക്ക് എടുത്തത്.
ഒണ്ണാ ഏൻ തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ചക്കിതീൽതാൻ മുനികാടെ ഉറക്കി വുടുക്കിനതൊണ്ണാ, തെയ്വ രാച്ചം നിങ്കെ ഇടേൽ വന്തിരുക്കിനെ.
ഏശു രാടിപിരാടിയോഞ്ച് തണ്ണീൽ നുൺ ഓറിയവോളയേ വാനം തുറന്ത് തെയ്വ ആത്തുമാവ് പുറാവോലെ അവൻ മെപ്പുക്ക് വന്തുറങ്കിനതെ കണ്ടെ.
അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് തങ്കെ ചെയ്യതാം പടിയ്ക്കെ വച്ചതാം തിരുമ്പി വന്തോൺ ഏശുവുകാൽ ചൊല്ലിയെ.
കൂശാടിയവോളയേ അവൻ അവറളെ വുട്ട് മേലോകത്തുക്ക് ഓറി പോയെ.
മേലോകത്തുക്ക് എടുക്കപ്പടുകേക്ക് കാലം തികഞ്ചേയെ ഒൺ തിക്കിലൊണ്ടായവോളെ എരുശലേമുക്ക് പോവച്ചൂട്ടി ഏശു മനശുറപ്പെടുത്തെ.
അവനിലെ ഇരക്കത്തിലെ നുറവിൽ നങ്കാക്ക് എല്ലാരുക്കും നൽവരത്തുക്ക് മീതെ നൽ വരം കിടച്ചെ.
പെശകാ പെരുനാളുക്ക് കിട്ടതട്ടയായവോളെ ഇം ഉലകമെ വുട്ട് തകപ്പൻകാക്ക് പോകേക്കൊള്ളെ നേരമായേയെ ഒൺ ഏശുവുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായനാലെ, അവൻ ഉലകത്തിൽ തനക്ക് ഒള്ളവേരാളെ ആത്തിരമായ് വച്ചിരുന്തവോലെ കടശിവരേക്ക് അവറളെ ആത്തിരമായ് വച്ചിരുന്തെ.
ഏൻ നിങ്കളെ എല്ലാരപ്പത്തീമില്ലെ ഇതെ ചൊല്ലിയത്; ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തവേരാളെ എനക്ക് തിക്കിനൊളെള; ഒണ്ണാ ‘എൻ അപ്പമെ തിന്നവൻ എനക്ക് വുറോതമാ കുതികാലെ പൊയ്ക്കിരുക്കിനെ’ ഒണ്ണൊള്ളെ തിരുവെളുത്ത് നടമാകേക്കുതാൻ ഏൻ ഇതെ ചൊന്നത്.
തകപ്പൻ എല്ലാത്തിലേം അതികാരമെ തനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ ഒണ്ണും താൻ തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ വന്തായൊണ്ണും ഇനി തെയ്വത്തുകാക്കേ തിരുമ്പി പോകും ഒണ്ണും ഏശുവുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായിരുന്തെ.
ഏൻ എൻ തകപ്പൻകാൽ നുൺ പുറപ്പെട്ട് ഉലകത്തുക്ക് വന്തിരുക്കിനെ; ഇപ്പെ ഇം ഉലകമെ വുട്ട് തകപ്പൻകാക്ക് പോകും.
ഏൻ ഇപ്പെ നിൻകാക്ക് വരിനെ; അവറളിൽ എൻ പിരിയം ബൂറാ നുറകേക്ക് ഏൻ ഇതെ ഉലകത്തിൽ ഇരുക്കിനവോളയെ ചൊന്നെ.
അന്നേരം ഏശു അവേകാൽ, “എന്നെ തൊടുവാനില്ലെ, എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇതുവരേക്കും തകപ്പൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോയതില്ലെ. നീ പോയ് എൻ ഇണങ്കരുകാൽ ‘ഏൻ എൻ തകപ്പനും നിങ്കെ തകപ്പനും എൻ തെയ്വമും നിങ്കെ തെയ്വമുമാനവൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോനെ’ ഒൺ ചൊല്ലിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു പിന്നേം അവറകാൽ, “നിങ്കാക്ക് നിമതി, തകപ്പൻ എന്നെ കടത്തി വുട്ടതുവോലെ ഏനും നിങ്കളെ കടത്തിവുടുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
തെയ്വം കടത്തി വുട്ടയാൾ തെയ്വത്തിലെ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊന്നെ; എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം ഉടയാ ആത്തുമാവെ അളവുനാതെ കൊടുക്കിനെ.
“മനിശെ മകൻ മിന്നേ ഇരുന്താനുക്കേ തിരുമ്പി ഓറി പോനതെ നിങ്കെ കണ്ടതൊണ്ണാ എന്തെ നിനയ്ക്കും?
ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ പന്നണ്ടാളെ ഏൻ പുറിച്ച് എടുത്തതാനെ? ഒണ്ണാലും നിങ്കളിൽ ഒരാ പിശാശാനെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അവറകാക്ക്, “കെലീലേലവേരാളേ, നിങ്കെ വാനമെ നോയ്ക്കി നിക്കിനത് എന്തുക്ക്? നിങ്കളെ വുട്ടു മേലോകത്തുക്ക് പോയെ ഇം ഏശു മീത്തുക്ക് പോനതെ നിങ്കെ കണ്ടതുവോലയേ അവൻ ഇനീം തിരുമ്പി വരും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവറെ പട്ടണത്തുക്ക് തിരുമ്പി വന്താലെ തങ്കെ ഇരുന്തെ മാളികേലെ ചിത്താറേക്ക് ഓറിപ്പോയെ. അപ്പോശ്ത്തലരാനെ പത്തിരോശ്, ഓകന്നാൻ, ആക്കോവ്, അന്തിരയോശ്, പിലിപ്പോശ്, തോമശ്, ബെർത്തലോമായി, മത്തായി, അൽപായി മകനാനെ ആക്കോവ്, ചാതീക്കുചൂട്ടി ചാനെ ശീമോൻ, ആക്കോവ് മകൻ ഊതാശ് ചേരതാൻ.
കരുത്താവാനെ ഏശു നങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ നടന്തവോളെ ഓകന്നാൻ രാട്ടിപിരാട്ടുകയിരുന്ത് ഏശുവെ മേലോകത്തുക്ക് എടുത്തെ നാൾ വരേക്ക് നങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്തെ ഒരാതാൻ അം ആളായ് വേണ്ടത്.”
ഇതെ കുരവുട്ടോഞ്ച് അവറെ നോക്കി നിക്കയിലേ ഏശുവെ മേലോകത്തുക്ക് തെയ്വം എടുത്താച്ചെ; അന്നേരമേ ഒരു മഞ്ചികുമി വന്തു അവനെ അവറെ കണ്ണുക്കു മില്ലോടുനുൺ മറച്ചാച്ചെ.
നശരായൻ ഏശുവെ തെയ്വം തെയ്വ ആത്തുമാവിലും ചക്കിതീലും അവിശേകമെ ചെയ്യെ; തെയ്വം അവൻ കൂട്ടത്തിലേ ഇരുന്തനാലെ അവൻ നൻമയെ ചെയ്യും; മുനി പുടിച്ചവേരാക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തും എല്ലാ പണ്ണേക്കും പോയെ.
അപ്പോശ്ത്തലനാനെ പവുലോശ് എന്ന ഏനും എൻ കൂട്ടത്തിലൊള്ളെ എല്ലാ നമ്പിക്കക്കാറാളും ചേന്ത് കെലാത്തിയാവിൽ ഒള്ളെ ശവേക്ക് എളുതിനത്, മനിശരേത്തിൽ നുണ്ണോ മനിശൻ നാലയോ നാത്തെ ഏശുകിരിശ്ത്തുനാലേം അമ്പാളെ ചത്ത് മാണ്ടവേരാ കൂട്ടത്തിൽ നുൺ ഉശിരോടെ എത്തെ വച്ചെ തകപ്പനാനെ തെയ്വമും താൻ എന്നെ അപ്പോശ്ത്തലനായ്ക്കത്.
മട്ടുമില്ലെ അപ്പോശ്ത്തലരും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളുമാനെ നിലമേൽ നിങ്കളാം വേലേ ചെയ് വച്ചിരുക്കിനെ; അത്തുക്ക് കിരിശ്ത്തു ഏശുവേ താൻ മൂലക്കല്ലായിരുക്കിനത്.
നങ്കെ തെയ്വമെ കൊണ്ടാടിനത്തിലെ ഇം മറുമമെ ആരുക്കും ഒറിഞ്ച് പോടിളത്തുക്ക് ഒള്ളതില്ലെ, കിരിശ്ത്തു മനിശെ പുറവീൽ വെളിപ്പട്ട്; അവൻ നീതിയൊള്ളാ ഒൺ തെയ്വ ആത്തുമാവ് വെളിപ്പടുത്തി; തെയ്വ തൂതരുകാട്ടുക്ക് ഉരുവപ്പട്ട്; എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ഇടേൽ കേൾവിപ്പട്ട്; ഉലകത്തിൽ ബൂറാ നമ്പി; വെൺമയാ മേലോകത്തുക്ക് എടുക്കപ്പട്ടെ.
കിരിശ്ത്തു മെച്ചക്കമാനത്തിലെ ഉരുവമായ് മനിശൻ ചെയ്യെ ചുത്തമാനെ ഇടത്തുക്കില്ലെ നങ്കാക്കുചൂട്ടി തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് വെളിപ്പടുകേക്ക് മേലോകത്തുക്കേതാൻ പോയിരുക്കിനത്.
അകനെ ഉശിരോറി വന്തെ ഏശുകിരിശ്ത്തു മേലോകത്തുക്ക് പോയി തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനെ. അവൻ എല്ലാ തൂതരുകാടാം വാനത്തിലെ എല്ലാ ചക്കിതികാടാം അതികാരങ്കാടാം അതികാരമെ നടത്തിനെ.
മിന്നോരു കാലത്തിലെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ ചൊല്ലിയതും നങ്കെ കരുത്താവും രച്ചകനാനെ ഏശു ചൊല്ലിയതും അപ്പോശ്ത്തലരാനെ എങ്കകാലിരുന്ത് കിടച്ചതുമാനെ കൽപ്പനയെ നിങ്കെ നിനച്ചോകോണുമൊൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ.
ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ വെളിപ്പാട്: വേമായേ നടപ്പേക്കൊള്ളെ കാരിയങ്കാടെ ഉടയാ പണ്ണക്കാറാളെ കാട്ടുവച്ചൂട്ടി തെയ്വം അതെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുക്ക് കൊടുത്തെ. അവൻ അതെ ഉടയാ തൂതൻനാലെ ഉടയാ പണ്ണക്കാറൻ ഓകന്നാൻ ഒണ്ണെ എനക്ക് വെളിപ്പടുത്തിയെ.
ആത്തുമാവ് ശവകാട്ടുകാൽ ചൊന്നതെ കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളവൻ കോക്കട്ടെ. വെറ്റി നേടിനവൻ ഇരണ്ടാമതും ചാകാത്ത്.
ആത്തുമാവ് ശവകാട്ടുകാൽ ചൊന്നതെ മനമൊള്ളവൻ കോക്കട്ടെ. വെറ്റി നേടിനവനുക്ക് മറച്ച് വച്ചിരുക്കിനെ മന്നയാം പുതുവൻ പേരെ എളുതിയെ ഒരു വെള്ളെ കല്ലാം ഏൻ കൊടുക്കും; ഇം പുതുവൻ പേര് കിടയ്ക്കിനവനുക്കല്ലാതെ വോറാരുക്കും തിക്കിലെ.
ആത്തുമാവ് ശവകാട്ടുകാൽ ചൊന്നതെ കോപ്പേക്ക് മനശൊള്ളവൻ കോക്കട്ടെ.
ആത്തുമാവ് ശവകാട്ടുകാൽ ചൊന്നതെ എന്തനേത്തൊൺ കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളവൻ കോക്കട്ടെ. വെറ്റി നേടിനവനുക്ക് ഏൻ തെയ്വത്തിലെ തോട്ടത്തിലെ ഉശിരൊള്ളെ മരത്തിലെ കനിയെ തിൻബേക്ക് കൊടുക്കും.”
പട്ടണത്തിലെ മതിലുക്ക് പന്നണ്ട് അടിത്താനമും അത്തിൽ കുഞ്ചി ആട്ടിലെ പന്നണ്ട് അപ്പോശ്ത്തലരുകാട്ടിലെ പന്നണ്ടാ പേരുകാടും ഒണ്ടായെ.
ആത്തുമാവ് ശവകാട്ടുകാൽ ചൊന്നത് എന്തനേത്തൊൺ മനമൊള്ളവൻ കോക്കട്ടെ.
ഇകനെ അരമതീമില്ലെ ചൂടൊള്ളാളുമില്ലെ, അരക്കെരുടെ ആയനാലെ ഏൻ നിന്നെ എൻ വായിൽ നുൺ തുപ്പിയാകും.
ആത്തുമാവ് ശവകാട്ടുകാൽ ചൊന്നത് എന്തൊൺ മനമൊള്ളവൻ കോക്കട്ടെ.