4 നിൻ കോത്തെ നിനയ്ക്കിനവോളെ നിന്നെ വന്ത് കാൺമ്പേക്ക് തേര്ത്തയായിരുക്കിനെ. നിന്നെ വന്തു കണ്ടാ എനക്ക് ചരിയാനത്തിൽ പിരിയമടേകേക്കാകും.
അതുവോലെ ഇപ്പെ നിങ്കാക്ക് കവലെ ഒണ്ട്; ഒണ്ണാ ഏൻ നിങ്കളെ പിന്നേം കാണും അന്നേരം നിങ്കെ പിരിയമടയും; അം പിരിയമെ നിങ്കളിൽ നുൺ എടുത്തൊറീകേക്ക് ആരുനാലേം മുടിയാത്ത്.
ഇതുവരേക്കും നിങ്കെ എൻ നാമത്തിൽ ഒണ്ണാം കേട്ടതില്ലെ; കോളിൻ ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കും; അകനെ നിങ്കെ പിരിയം കനത്ത് വരും.”
ചിലെ എകൂതര് എനക്കെതിരാ ചൊല്ലികൂട്ടിയനാലെ ഏൻ കറുമമടഞ്ചും കരുത്താവിലെ ഒരു പണ്ണക്കാറനാനെ ഏൻ എളിമയായും കണ്ണീർ വടിഞ്ചും താൻ കരുത്താവിലെ വേലേ ചെയ്യത്.
അതുനാലെ അയന്തിരിൻ; മൂണുവരിയം റാവൊണ്ണോ പകലൊണ്ണോ നാതെ കണ്ണീർ വടിഞ്ച് നിങ്കാക്ക് പുത്തിയെ ചൊല്ലി തന്തത് നിങ്കെ നിനച്ചോകോണും.
എന്തൊണ്ണാ എന്നെ നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പായ്ക്കെ ചിലെ ആത്തുമീകെ വരങ്കാടെ നിങ്കാക്കും തന്ത് നിങ്കളെ നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പാക്കിളത്തുക്കുചൂട്ടി നിങ്കളെ കാൺമ്പേക്ക് ഏൻ ചരിയാനത്തിൽ ആശിക്കിനെ.
കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലൊള്ളെ ആത്തിരത്തിൽ ഏൻ നിങ്കളെ കാൺമ്പേക്ക് എത്തിനാരത്തിൽ ആശപ്പടിനെ ഒണ്ണത്തുക്ക് തെയ്വം ശാച്ചിയായിരുക്കിനെ.
നിങ്കളെ എല്ലാരാം കാൺമ്പേക്ക് അവൻ ആത്തിരത്തോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനെ. അവൻ നോവത്താളിയായ് കിടന്തെ ഒണ്ണെ ചേതി നിങ്കാക്ക് കിടച്ചതെ കേട്ടതുനാലെ അവനുക്ക് വരുത്തമായിരുന്തെ.
ഇണങ്കരേ, കൊഞ്ചനാളേക്ക് ഇതയത്തിലില്ലെ ഉടമ്പിൽ നിങ്കളെ പുറിഞ്ച് നിക്കിളെ നിലമെ വന്തപ്പണും പുറകോടും നിങ്കളെ കാൺമ്പേക്ക് എങ്കാക്ക് തേര്ത്തയായിരുന്തെ.
കുടുർ കാലത്തുക്ക് മിന്നേ പുടീയൊൺ ഇക്കു വരുകേക്ക് നീ നോയ്ക്കോകോണും. ഊബുലോശും പൂതേശും ലീനോശും കിളോതിയാവും എല്ലാ അണ്ണൻ തമ്പിയേരും നിനക്ക് വണക്കമെ ചൊന്നെ.
പുടീയൊൺ എൻകാക്ക് വരുകേക്ക് നോക്കോണും.
എങ്കെ മനശാരെ പിരിയമടഞ്ചിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി താൻ എങ്കെ ഇതെ നിങ്കാക്ക് എളുതിനത്.
അവൻ അവറെ കണ്ണിൽ നുൺ കണ്ണീരെ എല്ലാം തുവുത്തൊറീം. അതോഞ്ച് ചാവോ കറുമമോ കോത്തയോ നോകലോ ഇകത്തെ പശേതൊണ്ണും ഒണ്ടാകാത്ത്.”
കോയിമെ കട്ടിലേക്കു നടുവെ ഒളെള കുഞ്ചി ആട് അവറളിലെ ഇടയനാകും; അവൻ അവറളെ മേച്ച് ഉശിരൊള്ളെ തുമ്പുകത്തുകാക്ക് നടത്തും. തെയ്വം ഉടയാ കയ്യാലെ അവറെ കണ്ണിൽ നുൺ കണ്ണീരെ എല്ലാം തുടച്ചൊറിയും.”