18 ഇം നരിയെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനവേരാ രച്ചപ്പടോണും ഒൺ ആശെ ഇരുക്കിനതും ഒണ്ണാ മനശുറപ്പ് നാത്തതുമാനെ ആളുകെ കോളാരാ ചൊല്ലി കുടുക്കി ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തുക്കു അവറളെ അകപ്പടുത്തിനെ.
പിന്നെ വൊവ്വോറേ കാരിയത്തിലും ശാച്ചിയമെ ചൊല്ലി അവറാത്തുക്കു പുത്തിയെ ചൊല്ലി കൊടുത്തെ. “കുറുപ്പുകെട്ട പിശപ്പിലവേരാക്ക് കിടയ്ക്കിനെ നായവിതീൽ നുൺ നിങ്കെ തപ്പിച്ചോനിൻ.”
ഒണ്ണാ ശീമോൻ ഒണ്ണെ ചെയ്വിനക്കാറൻ അങ്ക് ഇരുന്തെ; താൻ താൻ വലിയെ വിച്ചക്കാറൻ ഒൺ ചൊല്ലി ഉടയാ ചെയ്വിനയിലേ ശമരിയായിലവേരാളെ അരട്ടിയെ.
അത് എകനയൊണ്ണാ നെൽത്തണ്ണികാടെ കുടിച്ച് തലക്കിരുമ്പ് നുറഞ്ച് വേശികാടും മത്തും തികിളിച്ച് പിശച്ച്, പുറണിപ്പട്ട്, വോറെ ഒള്ളവേരാകാക്ക് കലക്കമൊണ്ടായ്ക്കി ഇകനെ നങ്കെ ഉടമ്പ് ചുകത്തുക്കുചൂട്ടി ചെയ്യിനെ ഇരുട്ടിലെ ചെയ്തികളെ വുട്ട് നങ്കെ പകലുക്കൊള്ളവേരാ ഒൺ നിനച്ച് അത്തുക്ക് ഓയ്ക്കമാനെ നിലമേൽ പിശേനിൻ.
അതുനാലെ ഏശുവെ നമ്പാത്തെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ഉടവുറാത്തുക്ക് തേവനാത്തെ ചിന്തനേൽ നടക്കിനവോലെ നിങ്കെ ഇനി നടപ്പാനില്ലെ ഒൺ കരുത്താവു ശാച്ചിയായ് ഏൻ നിങ്കകാൽ താക്കലെ തരിനെ.
അവൻ തെയ്വമൊൺ വുളിക്കിനതമോ കൊണ്ടാടിനതമോ ആനതയെല്ലാം എതിരുത്ത് അതക്കാട്ടി വലിയവൻ താൻതാൻ ഒൺ ഉടയാളമേ പെരുമപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യും; മട്ടുമില്ലെ തെയ്വ ആലയത്തിൽ കടന്ത് അത്തിൽ ഇരുന്ത് ഉടയാ താൻ തെയ്വമൊൺ അവൻ അവകാശപ്പടുകേം ചെയ്യും.
ഒരു തടങ്കലും നാതെ ഇം ഉലകത്തിൽ നിങ്കെ തുൺ കുടിച്ച് തികിളിച്ച് പിശച്ചെ. നിങ്കെ മനശീൽ ആശിച്ചെ കാരിയമയെല്ലാം ചെയ്യെ. അറുക്കേക്ക് മാടെ വളത്തിനവോലെ നായമിടിനെ നാത്തേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ നിങ്കളമേ വളത്തിയിരുക്കിനെ.
ഇം ഉലകത്തിലൊള്ളെ നിച്ചം കെട്ടെ നിനവിൽ നുൺ വുട്ടു നിക്കേം അവൻവോലെ നല്ലെ നടപ്പിലൊള്ളെ ആളുകെ ആകുകേം ചെയ്യുമൊണ്ണൊള്ളെ വലിയതും വിലയൊള്ളതുമാനെ വാക്കെ നങ്കാക്ക് തന്തിരുക്കിനെ.
അവറെ മനശ് ഉറപ്പുനാത്തെ പെണ്ണാളെ വഞ്ചനെ വാക്കെ ചൊല്ലി മയക്കിനെ. ഇകനെ പാപമെ ചെയ്യിനത്തിൽ അവറാത്തുക്കു ഒരു കാലത്തിലും മതി വാരാത്ത്. തരിത്തിരിയം പുടിച്ചെ ഇവറെ തെയ്വത്തിലെ ചാപ്പം കിടച്ചവേരാതാൻ.
അവറെ നിച്ചം കെട്ടു ചെയ്യിനതെ കണ്ടു ചിലവേരാ അതുവോലെ ചെയ് നടക്കും; അവറെ ഇകനെ ചെയ്യിനനാലെ ചത്തിയമാനെ വശിയെ വോറെ ഒള്ളവേരാ മാനം കെടുത്തുകേം ചെയ്യും.
നങ്കെ കരുത്താവും രച്ചകനുമാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവെ അറിഞ്ചവോളെ വുട്ടൊറിഞ്ചെ ഇം ഉലകത്തിലെ നിച്ചം കെട്ടെ കാരിയങ്കാടെ പിന്നേം ചെയ്യതൊണ്ണാ അവറെ കടശി മിന്നേലതക്കാട്ടിലും ചരിയാനെ നാശമായോകും.
ഒണ്ണാ നിച്ചംകെട്ട് ചെയ്നടക്കിനെ മനിശെ മാനടവൻനാലെ കറുമമടഞ്ചെ നീതിമാനാനെ ലോത്തെ അങ്ക് നുണ്ണും തെയ്വം കാപ്പാത്തിയെ.
ഒണ്ണാ പിരിയമാനവേരാളേ, അവനെ ചൊല്ലി നിങ്കെ നയമാ തിക്കിനൊള്ളവേരായായി നിങ്കളമേ ചൂതാനമാ ഇരിൻ. അകനയൊണ്ണാ നിങ്കെ നിച്ചം കെട്ടെ ഇം ആളുകെ വശീൽ പോകാതേം നിങ്കെ ഉറപ്പാനെ ഇടത്തിൽനുൺ ബൂന്ത് പോകാതേം ഇരുക്കും.
കടലിലെ വൻ അലകാടടിച്ച് പതഞ്ച് എന്തിനെ പതവോലെ ചേരെ ചെയ്യെ വെക്കം കെട്ടെ ചെയ്തികാട് വെളിപ്പട്ട് വരിനെ. അവറെ വശി മാറി നടക്കിനെ വെള്ളികാടുവോലതാൻ. ചേരാക്കുചൂട്ടി തെയ്വം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഇരുട്ടതാൻ വച്ചിരുക്കിനത്.
പിന്നെ വോറൊരു ചീവാതീം പൂമിനാട്ടിൽ നുൺ ഓറി വരിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; അത്തുക്ക് കുഞ്ചി ആട്ടുക്ക് ഒള്ളതുവോലെ ഇരണ്ട് കൊമ്പും ഇരുന്തെ; അത് വൻശർപ്പമ്പോലെ കുരവുട്ടെ.