16 അതുനാലെ ഇപ്പെ ഇരുന്ത് എങ്കെ ആരാം മനിശെ മാനടവൻ റീതീൽ വിലയിരുത്തിനതില്ലെ; ഒരു കാലത്തിൽ എങ്കെ കിരിശ്ത്തുവെ ഇതുവോലതാൻ കണ്ടിരുന്തത്; ഒണ്ണാ ഇനിയിരുന്ത് എങ്കെ മനിശെ മാനടവൻ റീതീൽ ഇല്ലെ കാണത്.
എന്നക്കാട്ടി തന്തേരുകാലോ തള്ളേകാലോ ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനവൻ എനക്ക് ശിശിയനായ് ഇരുപ്പേക്ക് ഓകം ഒള്ളാ നാത്തെ; എന്നക്കാട്ടി മകനമോ മകളമോ ആത്തിരമാ വച്ചിരുക്കിനവനുക്കും എൻ ശിശിയനായ് ഇരുപ്പേക്ക് ഓകം നാത്തെ.
എൻ കൽപ്പനകാടെ നിങ്കെ പാലിച്ചാ നിങ്കെ എൻ ഇണങ്കരാകും.
അത്തുക്ക് ഏശു, “പെൺമ്പുള്ളേ, ഇത്തിൽ എനക്കും നിനക്കും എന്തൻ കാരിയം? എനക്കൊളെള നേരം ഇതുവരേക്ക് ആയതില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഉശിരെ തരിനത് ആത്തുമാവാനെ; കറി ഒണ്ണുക്കും ഉതവുനതില്ലെ; ഏൻ നിങ്കകാൽ കുരവുട്ടെ വശനങ്കാട് ആത്തുമാവും ഉശിരും താൻ.
നിങ്കെ മനിശെ ചിന്തനേൽ വിതിക്കിനെ; ഒണ്ണാ ഏൻ ആരളാം വിതിക്കിനതില്ലെ.
ഇം ഉലകത്തിലൊള്ളെ കാരിയങ്കാടെചൊല്ലി ചൊല്ലി പലയാളുകേം പെരുമപ്പടിനെ; അതുനാലെ ഏനും ഇപ്പെ എന്നചൊല്ലിയേ പെരുമപ്പടിനെ.
എന്തൊണ്ണാ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ കൂട്ടായ്മേൽ ഇരുക്കിനവോളെ പരിച്ചേതനെ ഏൽക്കിനത്തിലോ ഏലാതെ ഇരുക്കിനത്തിലോ കാരിയമില്ലെ; കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലൊള്ളെ നങ്കെ നമ്പിക്കെ വെളിവാനത് നങ്കെ തെയ്വത്തുകാലും മനിശൻകാലും കാട്ടിനെ ആത്തിരംനാലെ താൻ.
അപ്പണും ഏൻ ചെയ് വന്തുകിട്ടിരുന്തെ കാരിയങ്കാട് എന്തൊൺ എനക്ക് നിച്ചമാ ഉറപ്പൊണ്ട്. നിങ്കളിൽ ആരുക്കൊണ്ണാലും ഉടയാ ചെയ് വന്തെ കാരിയങ്കാട്ടിൽ ഉറപ്പൊള്ളതൊൺ ചൊൽകേക്ക് വകയൊണ്ടായാ അതക്കാട്ടി ചൊൽകേക്ക് എനക്ക് വകയൊണ്ട്.
അത്തിൽ എകൂതനൊണ്ണോ എകൂതനല്ലാത്തവനൊണ്ണോ, പരിച്ചേതനെ ഏത്താ ഒണ്ണോ പരിച്ചേതനെ ഏലാത്താ ഒണ്ണോ, രോശമൊള്ളായൊണ്ണോ രോശം നാത്തായൊണ്ണോ, അടിമെ ഒണ്ണോ വുടുതൽ കിടച്ചാ ഒണ്ണോ ഇല്ലെ; കിരിശ്ത്തുതാൻ എല്ലാരേത്തിലും എല്ലാമാനത്.
തെയ്വം കൊടുക്കിനെ അറിവ്, മുതെ ചുത്തമും പിന്നെ നിമതീം എളിമേം ഇനിയൊള്ളവേരാ ചൊന്നതെ കോപ്പേക്ക് മനശെ വയ്ക്കിനാളും എപ്പേരുപ്പട്ടെ പിന്നിയമൊള്ളാളും എല്ലാരുക്കും നല്ലതെ ചെയ്വേക്കൊള്ളെ മനശൊള്ളാളും ഏളെ മനിശനാം പുറിച്ച് കാണാത്താളും കള്ളത്തരം നാത്തതുമായിരുക്കും.