9 തണ്ടനെ അടേനവേരാ ഒണ്ണാലും തെയ്വം എങ്കളെ ഒറിഞ്ച് പോടിനതില്ലെ; അടിയേത്ത് ബൂശിനെ ഒണ്ണാലും നാശമടേനതില്ലെ.
ഒരു പണ്ണക്കാറൻ ഉടയാ എശമാനക്കാട്ടി ഒരിത്തിനേം വലിയവനില്ലെ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊല്ലിയെ പേച്ച് വാത്തകാടെ നിനച്ചോനിൻ; അവറെ എന്നെ അലക്കശിച്ചതൊണ്ണാ അവറെ നിങ്കളാം അലക്കശിക്കും; അവറെ എൻ വശനമെ പാലിച്ചതായപ്പെ നിങ്കെ ചൊല്ലാം കോപ്പനായെ.
അതുമട്ടുമില്ലെ അവൻകാക്കൊള്ളെ നങ്കെ ആത്തിരത്തിൽ നുണ്ണും നങ്കളെ പുറിക്കേക്ക് ആരുനാലെ മുടിഞ്ചോകും? നങ്കെ പിശപ്പിൽ വരിനെ കറുമത്തുക്കോ നങ്കെ മനശിൽ വരിനെ മനെ നോവുക്കോ ഓത്തിരിയത്തുക്കോ തുമ്പതുരിതത്തുക്കോ പഞ്ചെ പട്ടിണീക്കോ തുണിനാത്തെ നിലമേക്കോ കെടുതീൽ പടിനത്തുക്കോ ചാവുക്കോ നങ്കളെ പുറിക്കേക്ക് കൂടാത്ത്.
ഒണ്ണാ മനം നൊന്തിരുക്കിനവേരാക്ക് അമതി കൊടുക്കിനെ തെയ്വം തീത്തോശിലെ വരവോടെ എങ്കളെ അമതി അടയെ വച്ചെ.
ഒണ്ണാ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ ചട്ടത്തിൽ ചാമിക്കാറനായ് പിശപ്പേക്ക് ആശിക്കിനവനുക്കെല്ലാം ചരിയാനെ തണ്ടനെ ഒണ്ടാകും.
നിങ്കെ പിശപ്പിൽ പണക്കൊതി നാതയിരുക്കട്ടെ; ഒള്ളതിൽ മതി അടേനിൻ, “ഏൻ നിന്നെ ഒരുനാളും കയ് വുടുകേമില്ലെ, ഒറിഞ്ച് പോടുകേമില്ലെ” ഒൺ തെയ്വം കൽപ്പിച്ചിരുക്കിനതാനെ?