3 എങ്കെ ചൊന്നെ നല്ലെ ചേതി മറഞ്ചിരുക്കിനതൊണ്ണാ അത് നാശമടേനവനുക്ക് മട്ടുംതാൻ.
അം നേരത്തിലെ ഏശു ചൊല്ലിയത് എകനയൊണ്ണാ, “‘മേലോകത്തുക്കും പൂമീക്കും കരുത്താവാനെ എൻ തകപ്പനേ, നീ അറിവാളികേക്കും പടിപ്പൊള്ളവേരാക്കും ഇം കാരിയങ്കാടെ മറച്ച് വയ്ക്കുകേം കുഞ്ചിക്കാട്ടുക്ക് വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യനാലെ ഏൻ നിനക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നെ.
ഏൻ ഇതുകാടയെല്ലാം എന്തുക്ക് ചൊന്നതൊണ്ണാ മനിശെ മാനടവൻകാട് ആരും കാണാതെ ചെയ്യിനെ എല്ലാ ചെയ്തികളാം ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ നങ്കകാൽ ചൊല്ലിയെ നല്ലെ ചേതീൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനവോലെ തെയ്വം ഒരുനാ നായം വിതിക്കും.
ശിലുവേലെ വശനം നശിച്ച് കെട്ട് പോനവനുക്ക് പുത്തി കെട്ടതും രച്ചിക്കപ്പടിനെ നങ്കാക്ക് തെയ്വ ചക്കിതീം താൻ.
ഒണ്ണാലും അറിവ് തികഞ്ചവേരാ ഇടേൽ എങ്കെ അറിവെ കുരവുടിനെ; അത് ഇം ഉലകത്തിലെ അറിവുവോലേമില്ലെ; നാതിനാതയായ് പോനെ അതികാരികെ അറിവുവോലേമില്ലെ.
ഒണ്ണാ ഏൻ കിരിശ്ത്തുവിലെ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊൽകേക്ക് തുറോവാശിൽ വന്തവോളെ കരുത്താവു എനക്ക് അങ്ക് വേലെ വുളിച്ച് ചെയ്കേക്കൊള്ളെ വശീ തുറന്ത് തന്തെ.
ഒണ്ണാ ഇശ്രവേൽ മക്കകാട് ഇതയം ചരിയാനത്തിൽ ചങ്കെടുത്തിരുന്തെ. പശേ ഉടമ്പടിയെ വാശിക്കിനവോളയെല്ലാം അതേ മുക്കാക്ക് ഇണ്ണേക്കുവരെ അവറളിൽ നുൺ മാറാതെ ഇരുക്കിനതായ് തോണെ; അത് കിരിശ്ത്തുവിൽ മട്ടുംതാൻ നീങ്കി പോകും.
തെയ്വത്തിലെ ഉരുവമാനെ മകിമെ ഒള്ളെ കിരിശ്ത്തുവിലെ നല്ലെ ചേതീലെ വെളിച്ചം നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാ കാണാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി ഇം ഉലകത്തിലെ തെയ്വമാനെ പിശാശ് നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാകാട് മനെ കണ്ണെ ഇരുട്ടായ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
എന്തൊണ്ണാ എങ്കെ നിങ്കകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊല്ലിയവോളെ മത്തം വാക്കാരെ മട്ടുമില്ലെ പിന്നെ, തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ചക്കിതിയോടേം ചൊന്നതുകാട് ചത്തിയം താൻ ഒൺ ഉറപ്പായ്ക്കീം താൻ; മട്ടുമില്ലെ നിങ്കെ നൽമേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ ഇടേൽ എങ്കെ എകനെ പിശച്ചതൊണ്ണും നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
തെയ്വം എൻകാൽ ഏത്തു തന്തെ നല്ലെ ചേതീൽ ഇം പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കലുകാട് നങ്കാക്ക് കാൺമ്പേക്കാകും. മനിശെ മാനടവൻ മകിമപ്പടുത്തിനാളും വലിയവനുമാനെ തെയ്വത്തിൽ നുൺ വരിനെ നല്ലെ ചേതി ഇന്താൻ.