17 തൊപ്പെ നേരത്തുക്കൊള്ളെ ചുറിയെ ചുറിയെ കറുമങ്കാട് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളതും ചരിയാനതുമാനെ മകിമെ എങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് എങ്കളെ നടത്തികിട്ടേയിരുക്കിനെ; ഇം കറുമങ്കാടക്കാട്ടി വലിയതുതാൻ മകിമെ.
മേലോകത്തിൽ നിങ്കാക്ക് ഇരുക്കിനെ കൂലി അപ്പേരുപ്പട്ടതുനാലെ പിരിയമോറിൻ. മിന്നേയിരുന്തെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാക്കും അകനയേ തണ്ടനെ കൊടുത്തതാൻ.
അക്കാലത്തിൽ പിരിയമടഞ്ച് നിങ്കെ ആടി പാടിൻ; എന്തൊണ്ണാ മേലോകത്തിൽ നിങ്കാക്ക് ഇരുക്കിനെ കൂലി വലിയത്; മിന്നേലെ വലിയോരുകാടും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാകാൽ അകനയേ ചെയ് ഇരുക്കിനതാനെ?
ഒണ്ണാ ഇരുട്ടറേം തണ്ടനേം എനക്കുചൂട്ടി കാത്ത് ഇരുക്കിനെ ഒൺ ഒവ്വൊരു പട്ടണത്തിലും വച്ച് തെയ്വ ആത്തുമാവ് മിന്നുക്കേ കാട്ടി തന്തിരുക്കിനതല്ലാതെ വോറൊണ്ണും എനക്ക് തിക്കിനാത്തെ.
മാനമും മകത്തമുമൊള്ളെ നാശമാകാത്തെ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി നല്ലതെ ചെയ് പൊറുപ്പോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനവേരാക്ക് തെയ്വം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ കൊടുക്കും.
നങ്കെ കിരിശ്ത്തുവും മത്തും പങ്കിടുകേക്ക് പോനെ മകത്തമെ നങ്കെ ഇപ്പെ അടേനെ കറുമമെ മത്തും ഒത്തു നോക്കിനവോളെ അം കറുമമെ കറുമമായ് തോണതില്ലെ.
കിരിശ്ത്തു ഏശു ചത്ത് ഉശിരോറി തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുന്ത് നങ്കാക്കുചൂട്ടി വായാതിനനാലെ ആരുക്ക് നങ്കളെ നായമിടുകേക്കാകും?
അതുനാലെ ഏളെ നിലമെ ഒണ്ണാലും നങ്കളെ വുളിച്ചിരുക്കിനെ കാരിയത്തിൽ വെറ്റി നേടി നങ്കെ മിന്നോറികിട്ടേയിരുക്കിനെ.
“തെയ്വത്തുകാൽ ആത്തിരമായിരുക്കിനവനുക്ക് ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനത് എന്തൊൺ ഒരു മനിശനും കണ്ടിരുക്കിനതുമില്ലെ, ഒരു മനിശനുക്കും കേൾവിപ്പട്ടിരുക്കിനതുമില്ലെ, ഒരു മനിശൻ മനശീലും അത് തോണതുമില്ലെ” ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ?
മുക്കാക്ക് നീയ്ങ്കെ മുകറിൽ കരുത്താവിലെ മകിമെ വെളിപ്പടുത്തിനവേരാതാൻ നങ്കെ; ആത്തുമാവാനെ കരുത്താവിൽ നുൺ വരിനതും എപ്പണും വളന്ത് വരിനതുമാനെ അം മകിമെ നങ്കളെ കരുത്താവിലെ ഉരുവമായ് ഉരുവപ്പടുത്തിനെ.
എന്തുനാലയൊണ്ണാ, നിങ്കെ വായാതിനതുനാലേം ഏശുകിരിശ്ത്തുവു ആത്തുമാവിലെ ഉതവിനാലേം എനക്ക് വന്തതിലെല്ലാം വുടുതൽ കിടയ്ക്കും ഒൺ എനക്ക് തിക്കിനൊണ്ട്.
അതുനാലെ നിങ്കെ അടേനെ എല്ലാ ഓത്തിരിയത്തുക്കും ചോതനേക്കും നടുവെ നിങ്കെ പൊറുപ്പോടേം നമ്പിക്കയോടേം നിലെ നിക്കിനനാലെ നിങ്കളെ ചൊല്ലി തെയ്വത്തിലെ ശവകാട്ടിൽ എങ്കെ പെരുമപ്പടിനെ.
തെയ്വം നീതിമാൻതാൻ; എന്തൊണ്ണാ നിങ്കളെ കറുമമടേകേക്ക് ഇടയായ്ക്കവേരാളെ അവൻ കറുമമടയെ വയ്ക്കും.
അതുനാലെ കിരിശ്ത്തുഏശുവുനാലെ കിടയ്ക്കിനെ രച്ചെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള പിശപ്പ് കൂട്ടത്തിൽ തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തവേരാക്ക് കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് താൻ ഏൻ ഇതുകാടയെല്ലാം പൊറുക്കിനത്.
ചോതനെ ഏത്തെടുക്കിനവൻ ഓകമൊള്ളാ; ഇം ചോതനകാട്ടിൽ അകപ്പട്ട് പോകാതെ നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പായ് നിക്കിനവനുക്ക് തെയ്വം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിരെ ബൊകുമാനമായ് കൊടുക്കും. അം ഉശിരെ തെയ്വം ഉടയാളെ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനവനുക്ക് കൊടുക്കുമൊൺ വാക്കെ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതാൻ.
എല്ലാത്തുക്കും കടശി കാലം വന്തിരുക്കിനെ; അതുനാലെ നിങ്കെ വായാതിനവോളെ നിങ്കെ തെളിഞ്ചെ മനശുകാറായായും ഉടവനുടവൻ പിരിയമെ അടക്കി വയ്ക്കിനവേരായായും ഇരിൻ.
കൊഞ്ചെ നാളേക്കൊള്ളെ നിങ്കെ കറുമമെല്ലാം ഓഞ്ചി കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ ഒള്ളെ ഉടയാ മകിമേലെ ഓകറിക്കാറൻ ആകേക്ക് നങ്കളെ വുളിച്ചിരുക്കിനവനാനെ തെയ്വം ഉടയാ ഇരക്കത്തിൽ നങ്കളെ തിരുപ്പി കുടത്ത് ഉറപ്പും ചക്കിതീം തന്ത് കുലുങ്കാതെ നുറുത്തും.
പിരിയമൊള്ളവേരാളേ, നങ്കെ ഇപ്പണേ തെയ്വ മക്കതാൻ. നങ്കാക്ക് എന്താവനൊൺ ഇതുവരേക്ക് വെളിവായ് ഇരുക്കിനതില്ലെ. ഒണ്ണാലും അവൻ വെളിപ്പടിനവോളെ നങ്കെ അവൻ ഇരുക്കിനവോലയേ ഉടയാ ഉരുവമെ കാണും. അതുനാലെ നങ്കളും അവനവോലെ ആയോകും ഒണ്ണും നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊളെള.
ബൂശാതെ നിങ്കളെ പാതുകാപ്പാ വച്ചിരുന്ത്, കളങ്കം നാതെ പിരിയമാ തെയ്വത്തിലെ മകിമേൽ നുറുത്തുകേക്ക് ചക്കിതി ഒള്ളെ,