11 ഒണ്ണാ പിശാശ് നങ്കളെ തോൽവി അടയെ വയ്പ്പാനില്ലെ; നങ്കാക്ക് അവനിലെ കോളാരെ തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
അന്നേരം ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഉരുമാ, എന്നെ വുട്ടുപോ; ‘നിൻ തെയ്വമാനെ കരുത്താവെ വണയ്ങ്കി അവനെ മട്ടുംതാൻ കൊണ്ടാടോണും’ ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ശീമോനേ, ശീമോനേ, ഉരുമൻ നിങ്കളെ കോതമ്മെ കേത്തിനവോലെ കേത്തുവെ അനുമതി കേട്ടെ.
ഏശുവും ശിശിയരുകാടും അന്തി തീനെ തിൻബേക്ക് ഇരുന്തെ; ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുപ്പേക്കൊള്ളെ നിനയ്പ്പെ പിശാശി ശീമോൻ മകനാനെ ഊതാ ഇശ്ക്കരിയോത്താവ് മനശീൽ മിന്നമേ കൊടുത്തിരുന്തെ.
അവ്വാളിടത്തുക്ക് ചേരളിൽ ആരളെ നീ എടുത്തിരുക്കിനെ ഒൺ കാട്ടി തരോണും.”
വായാതുകേക്കുചൂട്ടി കൊഞ്ചെ നേരത്തുക്ക് മട്ടും ആണും പെണ്ണും മൊത്തമാ തീര്പ്പെടുത്താപ്പിലെ മട്ടുംതാൻ പുറിഞ്ചിരുപ്പേക്ക്; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് നിങ്കളമേ അടക്കി നുറുത്തുകേക്ക് കൂടാത്തനാലെ പേയ് പിശാശുകാട് നിങ്കളെ ചോതനെ ചെയ്യാതെ ഇരുപ്പേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ പിന്നേം മൊത്തമാ ചേന്തോകോണും.
അത്തുക്ക് അരിശുകപ്പടിളതില്ലെ; ഉരുമൻ കൂടി വെളിച്ചത്തിലെ തൂതൻ വേശമിടിനതാനെ.
ഒണ്ണാ പാമ്പ് കവ്വായെ കോളാരാ ചതിവെ ചെയ്യവോലെ നിങ്കാക്ക് കിരിശ്ത്തുവുകാൽ ഒള്ളെ ചത്തിയമാനതും ചുത്തമാനതുമാനെ മനശിലെ ആത്തിരം മാത്തി വുട്ടാകുമോ ഒൺ ഏൻ പേടിക്കിനെ.
തെയ്വത്തിലെ ഉരുവമാനെ മകിമെ ഒള്ളെ കിരിശ്ത്തുവിലെ നല്ലെ ചേതീലെ വെളിച്ചം നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാ കാണാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി ഇം ഉലകത്തിലെ തെയ്വമാനെ പിശാശ് നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാകാട് മനെ കണ്ണെ ഇരുട്ടായ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
തങ്കളെ എതിരിട്ടു വരിനവേരാ തെയ്വ ചത്തിയത്തിലെ അറിവുക്ക് മനമെ തിരുപ്പുമൊണ്ണെ ആശയോടെ
നിങ്കെ അയന്ത് കെവുനമാ ഇരിൻ; നിങ്കെ എതിരാളിയാനെ പിശാശ് കതറിനെ ശിങ്കം വോലെ ആരെ പുടിച്ച് വുശുങ്കും ഒൺ നോക്കി ചുത്തി നടക്കിനെ.
ഉലകമെ പടച്ചനായിരുന്ത് അറുക്കപ്പട്ടെ കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഉശിരൊള്ളെ പൊത്തകത്തിൽ പേര് നാത്തെ ആളുകയെല്ലാം അം ചീവാതിയെ വണങ്കും.
ഒണ്ണാ ഇം ഉവതേശമെ ഏത്തെടാതേം അവറെ ചൊന്നവോലെ ഉരുമനിലെ ആശകാടെ തിക്കിനാതേം തുയത്തയിരാവിലെ മീതിയൊള്ളവേരാകാൽ ഏൻ ചൊന്നത് ഏൻ വരിനത് വരേക്ക് നിങ്കാക്ക് ഒള്ളതെ ഉറുക്കമാ പുടിച്ചോനിൻ. വോറൊരു ചിമടാം ഏൻ നിങ്കാക്ക് വയ്യാത്ത്.