12 ഏൻ നിങ്കെ ഇടേൽ പൊറുപ്പോടെ തെയ്വ വേലേ ചെയ്യവോളെ തെയ്വം നിങ്കെ ഇടേൽ അടകാളങ്കാട്, അരിശുകങ്കാട്, വൻ ചക്കതിയൊള്ളെ ചെയ്തികെ ഇതുകാടയെല്ലാം ചെയ്യെ; ഇതെല്ലാം താൻ അപ്പോശ്ത്തലനിലെ അടകാളങ്കാട്.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “നിങ്കെ അരിശുകമാം അടകാളമാം കണ്ടല്ലാതെ നമ്പാത്ത് അല്ലെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഏൻ നിങ്കളക്കാട്ടി കനേകമാ അന്നിയെ പാശേൽ കുരവുടിനനാലെ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നെ.
എങ്കെ വുളിച്ച് ചൊല്ലാത്തെ വോറൊരു ഏശുവെ ചൊല്ലി വുളിച്ച് ചൊല്ലുകയോ നിങ്കാക്ക് കിടയാത്തെ വോറൊരു ആത്തുമാവപ്പത്തീം എങ്കളിൽ നുൺ കോളാത്തെ നല്ലെ ചേതിയെ പത്തീം ഒരാ വന്ത് ചൊന്നവോളെ നിങ്കെ അതെ ഏത്തെടുക്കിനത് എനക്ക് അരിശുകം താൻ.
ഏൻ പേച്ച് വാത്തേൽ തകിതി നാത്തവനൊണ്ണാലും അറിവിൽ ഒരിത്തിനേം കുറഞ്ചവനില്ലെ; എങ്കെ അതെ നിങ്കാക്ക് എപ്പണും എല്ലാ നിലമേലും തിട്ടപ്പടുത്തിയിരുക്കിനതാനെ?
അത് മട്ടുമില്ലെ മാനമെ കെടുക്കിനതും ആരുക്കും തിക്കിലാത്തതുമാനെ കാരിയങ്കാടെ എങ്കെ വുട്ടൊറീനെ; എങ്കെ വഞ്ചനെ ചെയ്യുകയോ തെയ്വ വശനമെ കോട്ടിമാട്ടുകയോ ചെയ്യിനതില്ലെ; എങ്കെ ചത്തിയമെ മട്ടുംതാൻ ചൊല്ലും ഒണ്ണൊള്ളത്തുക്ക് തെയ്വം ശാച്ചി; അകനെ എങ്കെ നമ്പുകേക്കാനവേരാ ഒൺ വോറെ വേരാക്ക് ഉറപ്പാക്കുകേം ചെയ്യിനെ.