18 ഇം ഉലകത്തിലൊള്ളെ കാരിയങ്കാടെചൊല്ലി ചൊല്ലി പലയാളുകേം പെരുമപ്പടിനെ; അതുനാലെ ഏനും ഇപ്പെ എന്നചൊല്ലിയേ പെരുമപ്പടിനെ.
എങ്കെ കിരിശ്ത്തുവുക്കുചൂട്ടി അറിവു നാത്തവേരാളും നിങ്കെ വന്ത് കിരിശ്ത്തുവിൽ അറിവാളികേം; എങ്കെ ചക്കിതി നാത്തവേരാളും നിങ്കെ മതെ ചരിയാനെ തുറവാളികേം; നിങ്കാക്ക് ബൊകുമാനമും എങ്കാക്ക് മാനക്കേടും.
ഇകനെ തീരുമാനമെ എടുത്തവോളെ ഏൻ മനശുക്ക് ഉറപ്പുനാത്തവനീ? ഇം ഉലകത്തിലൊള്ളെ ആളുകളവോലെ അന്താൻ, അന്താൻ ഒണ്ണും ഇല്ലെ, ഇല്ലെ ഒണ്ണും ഒരേ നേരം ചൊൽകേക്കും ഏൻ ഒരു പുശു മനിശൻ വോലയീ?
“എങ്കെ ചെയ്യിനതുവോലെ അവറളും ചെയ്യിനെ” ഒൺ കേളി കോക്കിനെ അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് പെരുമപ്പടാതിരുക്കേക്ക് ഏൻ ഇപ്പെ ചെയ്യിനതുവോലയേ ചെയ്കിട്ടേ ഇരുക്കും.
പെരുമപ്പടിനതുനാലെ ഒരു കാരിയമുമില്ലെ ഒണ്ണാലും അത് തേവയായ് വന്തിരുക്കിനെ. ഏൻ കരുത്താവിലെ തറുശനങ്കാടപ്പത്തീം വെളിപ്പാടപ്പത്തീം ചൊൽവെ തലവയ്ക്കിനെ.
ഏനേ ഒരു പുത്തി കെട്ടായായെ; നിങ്കതാൻ എന്നെ അകനെ ചെയ്യെ വച്ചത്; നിങ്കെ എന്നെ പെരുമപ്പടുത്തവേണ്ടിയിരുന്തതാൻ; ഏൻ ഒണ്ണുമില്ലയൊണ്ണാലും അപ്പോശ്ത്തലര് ഒൺ കേൾവി കേട്ടവേരാളക്കാട്ടി ഏൻ ഒരിത്തിനേം കുറഞ്ചായില്ലെ.
ഒണ്ണാ അവൻ എൻകാക്ക്, “എൻ ഇരക്കം നിനക്ക് മതി; എൻ ഇരക്കം നിൻ ചക്കിതി നാത്തെ നിലമേൽ തികഞ്ച് വരിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അതുനാലെ കിരിശ്ത്തുവിലെ ചക്കിതി എന്നേത്തിൽ ഇരുക്കിളത്തുക്ക് ചരിയാനത്തിൽ പിരിയമടഞ്ച് എൻ ചക്കിതി നാത്തെ നിലേൽ ഏൻ പെരുമപ്പടിനെ.
അതുനാലെ ഇപ്പെ ഇരുന്ത് എങ്കെ ആരാം മനിശെ മാനടവൻ റീതീൽ വിലയിരുത്തിനതില്ലെ; ഒരു കാലത്തിൽ എങ്കെ കിരിശ്ത്തുവെ ഇതുവോലതാൻ കണ്ടിരുന്തത്; ഒണ്ണാ ഇനിയിരുന്ത് എങ്കെ മനിശെ മാനടവൻ റീതീൽ ഇല്ലെ കാണത്.
തെയ്വ വശനത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതുവോലെ, “തായ് തന്തേരുകാട്ടിൽ നുൺ കിടച്ചെ ഉടമ്പ് പുല്ലുവോലേം അത്തിലെ ചുകം പൂവുവോലേംതാൻ; പുൽ ഉലന്ത് പോകേം പൂവ് ഉലുമ്പി പോകേം ചെയ്യിനവോലെ ഇം ഉടമ്പും അത്തിലെ ചുകമും നാതയായ് മണ്ടും.