15 കരുത്താവു വരിനെ നാ വരേക്ക് ഉശിരോടിരുക്കിനെ നങ്കെ ചത്തുമാണ്ടവേരാക്ക് മിന്നേ പോകാത്ത് ഒണ്ണെ കരുത്താവിലെ വശനം എങ്കെ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
അത്തുക്ക് പത്തിരോശ്, “നിച്ചമാ” ഒൺ ഏൽത്തെ. പത്തിരോശ് കൂരേൽ വന്തവോളെ ഏശു മിന്നേ അവൻകാൽ, “ശീമോനേ നിനക്ക് എന്തനേത്ത് തോണെ? ആരുനേ പൂമിനാട്ടിലെ രാശാക്കൻമാരുകാട്ടുക്ക് കരമെ കൊടുക്കിനത്? രാശാവിലെ ചൊന്തെ മക്കളോ അന്നിയരോ?” ഒൺ കേട്ടെ.
അകനയൊണ്ണാ കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പിയെ ചത്തവേരാളും നാശമായേയെ.
പെരുമപ്പടിനതുനാലെ ഒരു കാരിയമുമില്ലെ ഒണ്ണാലും അത് തേവയായ് വന്തിരുക്കിനെ. ഏൻ കരുത്താവിലെ തറുശനങ്കാടപ്പത്തീം വെളിപ്പാടപ്പത്തീം ചൊൽവെ തലവയ്ക്കിനെ.
എന്തുനാലയൊണ്ണാ കരുത്താവാനെ ഏശുവെ ചത്തവേരാ ഇടേൽനുൺ ഉശിരെ കൊടുത്ത് എത്തിയാ, എങ്കളാം ഏശുവിലെ കൂട്ടത്തിൽ എത്തി നിങ്കളും മത്തും ഉടയാക്ക് മില്ലോട് നുറുത്തുമൊൺ എങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
എനക്കത് ഏളതൊണ്ണാലും മനിശനിൽ നുൺ നാത്തെ കിടച്ചത്; ആരും എന്നെ പടിയ്ക്കെ വച്ചതുമില്ലെ; ഏശു കിരിശ്ത്തുവേതാൻ എനക്ക് അതെ വെളിപ്പടുത്തി തന്തത്.
അതക്കാട്ടി കരുത്താവാനെ ഏശു വെളിപ്പടിനവോളെ അവനുക്ക് മില്ലോട് എങ്കളിലെ ആശേം പിരിയമും എങ്കാക്ക് പെരുമപ്പടിളെ നിലമേൽ നേട്ടമൊണ്ടാകേക്ക് കാരണക്കാറാളും നിച്ചമായും നിങ്കതാൻ.
കടശീൽ എൻ ഇണങ്കരേ, ചത്തവേരാക്ക് എന്താനെ ഒണ്ണത്തിലെ ചത്തിയം നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകോണും ഒൺ എങ്കെ ആശിക്കിനെ; അകനയൊണ്ണാ ആശനാത്തെ വോറെ ഒള്ളവേരാവോലെ നിങ്കെ കവലപ്പട്ടിരാത്ത്.
നങ്കെ ഉശിരോടിരുന്താലും ചത്താലും ചരി അം കിരിശ്ത്തു നങ്കാക്കുചൂട്ടി ചത്തനാലെ നാമും അവനും മത്തും പിശയ്ക്കും.
നങ്കെ കരുത്താവനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു തിരുമ്പി വരിനതചൊല്ലീം നങ്കെ അവനും മത്തും കൂടി ചേന്തോനതചൊല്ലീം നിനയ്ക്കിനവോളെ ഇണങ്കരേ, ഏൻ നിങ്കകാൽ കെഞ്ചി കോക്കിനത് എന്തൊണ്ണാ,