19 നിങ്കളമേ പടച്ചെ തെയ്വത്തിലെ കയ്യിൽ ഒപ്പണച്ചി നൽമകാടെ മട്ടും ചെയ് പിശച്ചാലും കറുമം വരിനതൊണ്ണാ അത് തെയ്വ പിരിയം താൻ.
ഏശു ചരിയാനത്തിൽ കതറി കോന്ത്, “തകപ്പനേ, എൻ ഉശിരെ നിൻ കയ്യിൽ ഒപ്പണയ്ക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയാലെ ഉശിരവുട്ടെ.
“കരുത്താവാനെ ഏശുവേ, എൻ ഉശിരെ എടുത്തോകോണുമേ” ഒൺ തേവാനോശ് വുളിച്ച് വായാതിയവോളെ അവറെ അവനുക്ക് കല്ലെ ഒറിഞ്ചുകിട്ടേയിരുന്തെ.
മാനമും മകത്തമുമൊള്ളെ നാശമാകാത്തെ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി നല്ലതെ ചെയ് പൊറുപ്പോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനവേരാക്ക് തെയ്വം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ കൊടുക്കും.
അതുനാലതാൻ ഏൻ ഇം കറുമമെല്ലാം അടേനത്; ഒണ്ണാ എനക്ക് വെക്കക്കേട് തോണതില്ലെ; എന്തുനാലയൊണ്ണാ ഏൻ ആരളെ നമ്പി ഇരുക്കിനേ ഒൺ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ; എൻകാൽ ഏത്തു തന്തതെ കരുത്താവ് തിരുമ്പി വരിനതുവരേക്ക് പാതുകാപ്പാ വച്ചിരുപ്പേക്ക് അവൻ ചക്കിതി ഒള്ളാതാൻ ഒൺ എനക്ക് ഉറപ്പുമൊണ്ട്.
എന്തൊണ്ണാ നിങ്കെ ചെയ്യിനെ നൽമനാലെ പുത്തി കെട്ടവേരാ ചെയ്യിനെ പുത്തിനാത്തെ കാരിയങ്കാടെ നാതയാക്കോണും ഒണ്ണത് തെയ്വത്തിലെ പിരിയം താൻ.
എന്തൊണ്ണാ തിൻമെ ചെയ്യോൺ നാത്തെ, നൽമെ ചെയ്യോൺ കറുമം അടേനതുതാൻ തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയം.
ഇം ആത്തുമാവ് നോകാവ് പെട്ടകമെ ഒണ്ടായ്ക്ക കാലത്തിൽ തെയ്വം പൊറുപ്പോടെ കാത്ത് ഇരുന്തവോളെ തെയ്വ ചൊല്ലെ കോളാത്തവേരാ ആത്തുമാവുതാൻ. അം പെട്ടകത്തിൽ ഒരുത്തിനെ ആളുകെ ഒണ്ണാ എട്ട് വേരാ, തണ്ണീൽ മുയ്ങ്കി ചാകാതെ തപ്പിച്ച് ഓറിയെ.