15 അത്തുക്ക് പകറം നിങ്കളെ പുറിച്ചെടുത്തെ തെയ്വം ചുത്തമാനവൻ ആയതുനാലെ നിങ്കെ ചെയ്യിനെ എല്ലാ കാരിയത്തുക്കും ചുത്തമാനവേരാ ആയിരിൻ.
അതുനാലെ മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ നിങ്കെ തകപ്പൻ എല്ലാ കുണമും തികഞ്ചിരുക്കിനാനാലെ നിങ്കളും എല്ലാ കാരിയത്തിലും തികഞ്ചവേരാ ആനിൻ.
അവനും മത്തും പങ്കാളികയാവപ്പോനെ പിശപ്പ് എകൂതരുക്ക് മട്ടുമില്ലെ വോറെ ഒള്ളെ ചാതികാട്ടുക്കെല്ലാം കിടയ്ക്കും.
എൻ ഇതയത്തുക്ക് പുടിച്ചെ ഇണങ്കരേ, ഇം വാക്കുകാടെല്ലാം നങ്കാക്കൊള്ളതായതുനാലെ ഉടമ്പാം ആത്തുമാവാം ചുത്തം നാത്തതാക്കിനെ എല്ലാത്തിൽ നുണ്ണും നങ്കളമേ ചുത്തമാക്കിൻ; തെയ്വ പേടീൽ നങ്കാക്ക് മൊത്തമാ ചുത്തമാകാം.
എന്തു വന്താലും കിരിശ്ത്തുവു നല്ലെ ചേതിയെ നമ്പുനവേരാളവോലെ നിങ്കളും പിശേൻ. അകനയൊണ്ണാ ഏൻ നിങ്കളെ വന്ത് കാൺകയോ നിങ്കളെ ചൊല്ലി കോക്കയോ ചെയ്യിനവോളെ ഒരേ ആത്തുമാവിൽ നിലെ നിക്കിനെ ഒണ്ണും നല്ലെ ചേതീലെ നമ്പിക്കേക്കുചൂട്ടി ചരിയാനത്തിൽ കറുമമടേനെ ഒണ്ണും എനക്ക് തിക്കിനൊണ്ടാകും.
ഒരു ഓട്ടക്കാറൻ ഉന്നമിട്ടു ഓടിനവോലെ തെയ്വം എനക്കുചൂട്ടി വച്ചിരുക്കിനെ ബൊകുമാനമെ നേടിളത്തുക്ക് ഏൻ ചരിയാനത്തിൽ തകിതിയാ തുമ്പമടേനെ. കിരിശ്ത്തു ഏശു എനക്കുചൂട്ടി ചെയ്യതുനാലെ തെയ്വം എന്നെ മേലോകത്തുക്ക് വുളിച്ചെ ഒണ്ണതുതാൻ അം ബൊകുമാനം.
ഒണ്ണാ നങ്കെ ചൊന്തെ രാച്ചമോ മേലോകം താൻ; അങ്ക് നുൺ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു രച്ചകനായ് വരുമൊൺ നിനച്ച് നങ്കെ പിരിയമാ കാത്ത് ഇരുക്കിനെ.
നീ ഒരു ഉളന്താരി ഒൺ നിനച്ചി നിന്നെ ആരും വിലകുറച്ചു കാണാതിരുപ്പേക്ക് നിൻ പേച്ച്, നിൻ പിശപ്പ്, നിൻ ആത്തിരം, നിൻ നമ്പിക്കെ, നീ വെടിപ്പാ പിശയ്ക്കിനവൻ താൻ ഒണ്ണും നമ്പിക്കയാനവേരാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്ക് ഒരു തെളിവാ ഇരുക്കോണും.
അവൻ നങ്കളെ രച്ചിക്കുകേം ചുത്തമാനെ പിശപ്പുക്ക് വുളിക്കേം ചെയ്യെ; അത് നങ്കെ എന്തയൊണ്ണാലും ചെയ്യനാലെ നാത്തെ, മിന്നമേ ഉടയാ ചെയ്കേക്ക് നിനച്ചതുനാലേം ഉടയാ ഇരക്കം നാലേം താൻ; ഇം പിന്നിയം കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ എല്ലാ കാലമും ഒണ്ടാനത്തുക്ക് മിന്നേ തന്തതാൻ.
നങ്കെ ആൾക്കാറാ ഉവകാരം നാത്തവേരാ ആകാതിരുപ്പേക്ക്, തേവയാനവോളയെല്ലാം ഉതവിയെ ചെയ് നല്ലെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്കേക്ക് അവറെ പടിയ്ക്കട്ടെ.
ഇം വശനം ഉറപ്പാ കണ്ണടച്ച് നമ്പുളതാൻ; തെയ്വമെ നമ്പിയവേരാ ഉടവുറളമേ നല്ലെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്വെ ഒപ്പണയ്ക്കേക്കുചൂട്ടി നീ ഇം കാരിയമെല്ലാം കണ്ടിപ്പാ ചൊല്ലോണുമൊൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ. ഇം വശനമെല്ലാം എപ്പേരുപ്പട്ടതും എല്ലാരുക്കും ഉതവിയാനതും താൻ.
എല്ലാരുകാലും നിമതിയാ ഇരുക്കേക്കും ചുത്തമാനെ പിശപ്പെ പിശയ്ക്കേക്കും നോക്കോണും. ചുത്തം നാത്തെ ആരുക്കും കരുത്താവെ കാൺമ്പേക്ക് കൂടാത്ത്.
നിങ്കെ പിശപ്പിൽ പണക്കൊതി നാതയിരുക്കട്ടെ; ഒള്ളതിൽ മതി അടേനിൻ, “ഏൻ നിന്നെ ഒരുനാളും കയ് വുടുകേമില്ലെ, ഒറിഞ്ച് പോടുകേമില്ലെ” ഒൺ തെയ്വം കൽപ്പിച്ചിരുക്കിനതാനെ?
തെയ്വം ആശിക്കിനതുവോലെ പിശപ്പേക്ക് പുത്തി ഒള്ളവനും അറിവാളീമാനെ ആരൊണ്ണാലും നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഒള്ളതീ? ഒള്ളതൊണ്ണാ അവൻ ഉടയാ അറിവുക്കും എളിമേക്കും ഒത്തെ നല്ലെ പിശപ്പെ പിശച്ച് കാട്ടി കൊടുക്കട്ടെ.
ഏശുവെ നമ്പാത്തെ ആളുകെ നിങ്കളെ നിച്ചം കെട്ടവേരായൊൺ ചൊല്ലിയാലും അവറാത്തുക്കു മില്ലോട് നിങ്കെ നല്ലെ നടപ്പിൽ പിശയ്ക്കോണും. അകനയൊണ്ണാ നിങ്കെ ചെയ്യിനെ നല്ലെ കാരിയമെ കണ്ടു ഏശു വരുനെ നാളിൽ തെയ്വത്തുക്ക് അവറെ മകിമെ കൊടുക്കിളത്തുക്ക് ഇടവരും.
അതുനാലെ അവനിൽ നമ്പുനെ നിങ്കളയോ ഇരുട്ടിൽ ഇരുന്ത് അരിശുകമാനെ ഉടയാ വെളിച്ചത്തിൽ പിശയ്ക്കുവേക്ക് പുറിച്ചെടുത്ത് ഉടയാ ചുത്തമാനെ ചൊന്തെ ചാതീ ചനമുമായ്ക്കവൻ നല്ലെ നല്ലെ കാരിയങ്കാടെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് ചൊല്ലി കൊടുക്കുവേക്കുചൂട്ടി പൂയാരിയേരുകാടായും രാശാവുകാടായും നിങ്കെ ആയിരുക്കിനെ.
കൊഞ്ചെ നാളേക്കൊള്ളെ നിങ്കെ കറുമമെല്ലാം ഓഞ്ചി കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ ഒള്ളെ ഉടയാ മകിമേലെ ഓകറിക്കാറൻ ആകേക്ക് നങ്കളെ വുളിച്ചിരുക്കിനവനാനെ തെയ്വം ഉടയാ ഇരക്കത്തിൽ നങ്കളെ തിരുപ്പി കുടത്ത് ഉറപ്പും ചക്കിതീം തന്ത് കുലുങ്കാതെ നുറുത്തും.
ഇം ആശയോടെ ഇരുക്കിനവനെല്ലാം കിരിശ്ത്തു ചുത്തമാനവനായ് ഇരുക്കിനവോലെ ഉടവനമാം ചുത്തമായ് കാക്കിനെ.
പിലതെൽപ്പിയാ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ചത്തിയമൊള്ളവനും ചുത്തമാനവനും താവീതിലെ ചാവി കയ്യിൽ ഒള്ളവനുമാനവൻ ഇകനെ ചൊന്നെ, “ഏൻ തുറക്കിനത് ആരുക്കും അടയ്പ്പേക്ക് കൂടാത്ത്; ഏൻ അടയ്ക്കിനത് ആരുക്കും തുറപ്പേക്കും കൂടാത്ത്.”
നാല് ചീവികാട്ടുക്കും ആറാറ് ഉറകും ഉറകുക്ക് അടീലേ നുറേ കൺകാടും നുറഞ്ചിരുക്കിനെ. അവറെ റാവും പകലും ഇടെ തടനാതെ, “മിന്നേ ഇരുന്തവനും ഇപ്പെ ഇരുക്കിനവനും ഇനി വരുവേക്കിരിക്കിനവനുമാനവനും വൻ ചക്കിതീമൊള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് ചുത്തമാനവൻ, ചുത്തമാനവൻ, ചുത്തമാനവൻ” ഒൺ ചൊല്ലികിട്ടേ ഇരുക്കിനെ.
“ചുത്തമാനവനും ചത്തിമായവനുമാനെ വലിയവനാനെ കരുത്താവേ, പൂമീൽ കുടിയിരുക്കിനെ ആളുകളെ നായം വിതിച്ച് എങ്കെ ഇലത്തത്തിലെ വയ്രായ്ക്കമെ ചെയ്കേക്ക് എങ്കെ എത്തിനെ കാലം കാത്ത് ഇരുക്കോണും” ഒൺ അവറെ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊന്നതെ കേട്ടെ.