17 നായവിതിനാ നങ്കാക്ക് തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് പേടിനാതെ നിപ്പേക്ക് ആത്തിരം നങ്കളിൽ നുറഞ്ച് കവിയിനെ. എന്തൊണ്ണാ ഇവ്വുലകത്തിൽ നങ്കെ അവൻവോലതാൻ പിശയ്ക്കിനത്.
തെയ്വം നായവിതി ഇടിനെ നാളിൽ ചോതോം കോമോറാ ഒണ്ണീ പട്ടണങ്കാട്ടിൽ ചെയ്യിനതക്കാട്ടി നായവിതിയെ അം പട്ടണത്തുകാക്ക് ചെയ്യും ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
അതുനാലെ ഒരു ശിശിയൻ ഉടയാ വാത്തിയാരുവോലയാനത് ശിശിയനുക്ക് മതി; എശമാനൻവോലയാനത് പണ്ണക്കാറനുക്കും മതി. കൂരക്കാറനെ ബേൽശബൂൽ ഒൺ വുളിച്ചതൊണ്ണാ കൂരേലവേരാളെ അതക്കാട്ടീം കെട്ടെ പേരെ വുളിക്കും.
ഒണ്ണാ തെയ്വം നായവിതി ഇടിനെ നാളിൽ ശോരുക്കും ശീതോനുക്കും കിടയ്ക്കിനതക്കാട്ടി ചരിയാനതായിരുക്കും നിങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കിനെ തണ്ടനെ ഒൺ നിങ്കാകാൽ ചൊന്നെ.
നായവിതി ഇടിനെ നാളിൽ നിനക്ക് കിടയ്ക്കിനെ തണ്ടനെ ചോതോം നാടക്കാട്ടി ചരിയാനതൊൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.
ഒണ്ണാ ഒവ്വൊരാളും ചൊല്ലിയെ ഏളെ വക്കണെ പേച്ചുക്കും നായവിതിനാ കണക്കെ കൊടുക്ക വേണ്ടും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചത്തിയമാ ചൊന്നെ.
ഒരു പണ്ണക്കാറൻ ഉടയാ എശമാനക്കാട്ടി ഒരിത്തിനേം വലിയവനില്ലെ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊല്ലിയെ പേച്ച് വാത്തകാടെ നിനച്ചോനിൻ; അവറെ എന്നെ അലക്കശിച്ചതൊണ്ണാ അവറെ നിങ്കളാം അലക്കശിക്കും; അവറെ എൻ വശനമെ പാലിച്ചതായപ്പെ നിങ്കെ ചൊല്ലാം കോപ്പനായെ.
നങ്കെ ഒണ്ണായ് ഇരുക്കിനവോലെ അവറളും ഒത്തുമയായ് ഇരുക്കിളത്തുക്ക് നീ എനക്ക് തന്തെ മകത്തം ഏൻ അവറാത്തുക്ക് കൊടുത്തിരുക്കിനെ.
എന്തൊണ്ണാ ആരെല്ലാംനെ ഉടയാ ആളുകെ ഒൺ തെയ്വത്തുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. അവറാത്തുക്ക് എല്ലാരുക്കും ഏശു മുതെ പുള്ളെ ആകോണുമൊണ്ണും അവറെ എല്ലാരും അവനിലെ ഉരുവത്തിലായിരുക്കോണും ഒണ്ണും താൻ അവൻ ആശെ വച്ചത്.
ഒരുനാ ചാവും പിന്നെ തെയ്വത്താലെ നായവിതീം മനിശെ മാനടവനുക്ക് നീമിച്ചിരുക്കിനനാലെ
നിങ്കെ മനിശെ മാനടവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടാതവോയേ മനിശെ മാനടവനുക്ക് നായമിടിനവോളെ തെയ്വമും നിങ്കാക്ക് മനശിരക്കമെ കാട്ടാത്ത്; ഒണ്ണാ മനിശെ മാനടവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടിനവനെ തെയ്വം നായമിടാത്ത്; അതുനാലെ അന്നേരം അവറാത്തുക്ക് പിരിയമോറുകേക്കാകും.
അവൻ നമ്പിക്കേം അവൻ ചെയ്യെ കാരിയമും മൊത്തമാ ചേന്ത് വന്തനാലെ അവനുക്ക് തെയ്വത്തുകാലൊള്ളെ നമ്പിക്കേക്ക് ഒരു കുറവും നാത്തതൊൺ അവൻ ചെയ്യെ കാരിയത്തിൽ നുൺ തിക്കിലൊണ്ടാകും.
തെയ്വമെ നമ്പിനവേരാളെ അവറെ കറുമത്തിൽനുൺ കാപ്പാത്തുകേക്കും ഉടവുറെ ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തുക്കു പിശയ്ക്കയും തെയ്വത്തിലെ അതികാരമെ വീയ് ഒറീകേം ചെയ്യിനെ
ഒണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ അതേ കൽപ്പനേൽ ഇപ്പയൊള്ളെ വാനമാം പൂമിയാം തീയിൽ നാശമാക്കേക്ക് പുറിച്ച് വച്ചിരുക്കിനെ. തെയ്വ നമ്പിക്കെ നാത്തെ ആളുകെ നായമെ ഇടുകേം നാശമാക്കുകേം ചെയ്കേക്ക് പോനെ നാളേക്കുചൂട്ടി അതുകാടെ പുറിച്ച് വച്ചിരുക്കിനെ.
അതുനാലെ കുഞ്ചിക്കാടേ, അവൻ വെളിപ്പടിനനാ അവൻ വരിനവോളെ അവനുക്ക് മില്ലോട് നങ്കെ വെക്കം കെട്ടു പോകാതിരുപ്പേക്കും അരണ്ട് പറന്തോകാതെ നിൽപ്പേക്കും കിരിശ്ത്തുവും മത്തും ചേന്തിരുക്കോണും.
ഒണ്ണാ ആരൊണ്ണാലും അവൻ വശനത്തിലെ ചട്ടപ്പടീൽ നടക്കിനതൊണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ ആത്തിരം അവനിൽ നിച്ചമാ തികഞ്ചിരുക്കിനെ. അകനെ നങ്കെ അവനിൽ ഇരുക്കിനതൊൺ തിക്കിനൊണ്ടാകും.
അവനിൽ ഇരുക്കിനെ ഒൺ അവകാശപ്പടിനാ ഏശുകിരിശ്ത്തു പിശച്ചതുവോലെ പിശയ്ക്കോണും.
നോക്കിൻ, തെയ്വം നങ്കളെ ഉടയാ മക്കെ ഒൺ വുളിപ്പേക്ക് തകപ്പനാനെ തെയ്വം നങ്കകാക്ക് എപ്പേരുപ്പട്ടെ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുക്കിനെ ഒൺ അതെ കാട്ടിനെ; ഉലകത്തിൽ ഒള്ളവേരാക്ക് തകപ്പനാനെ തെയ്വമെ തിക്കിനാത്തനാലെ നങ്കളാം തിക്കിനാത്തെ.
ഇം ആശയോടെ ഇരുക്കിനവനെല്ലാം കിരിശ്ത്തു ചുത്തമാനവനായ് ഇരുക്കിനവോലെ ഉടവനമാം ചുത്തമായ് കാക്കിനെ.
കുഞ്ചിക്കാടേ, ആരും നിങ്കളെ വഞ്ചിപ്പേക്ക് വുടുപ്പാനില്ലെ; നീതിയെ ചെയ്യിനവൻ കിരിശ്ത്തു നീതിമാനായിരുക്കിനതുവോലെ നീതിമാനാനെ.
തെയ്വമെ ആരും ഒരു കാലത്തിലും കണ്ട് ഇരുക്കിനതില്ലെ. ഒണ്ണാലും നങ്കെ മൊത്തമാ ആത്തിരത്തിലിരുന്താ തെയ്വമും മത്തും മൊത്തമാ ഇരുക്കിനെ; അകനെ തെയ്വത്തിലെ ആത്തിരം നങ്കളിൽ നിച്ചമാ തികഞ്ചിരുക്കിനെ.