8 പാപമെ ചെയ്കിട്ടേ ഇരുക്കിനവനെല്ലാം ഉരുമൻ മകൻതാൻ. എന്തൊണ്ണാ ഉരുമൻ മിന്നേപ്പുടിച്ച് പാപമെ ചെയ്നടക്കിനെ. ഉരുമൻ ചെയ്യിനെ കാരിയമെ നാതയാക്കുവച്ചൂട്ടിതാൻ തെയ്വ മകൻ വെളിപ്പട്ടത്.
ഒണ്ണാ ഏൻ തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ചക്കിതീൽതാൻ മുനികാടെ ഉറക്കി വുടുക്കിനതൊണ്ണാ, തെയ്വ രാച്ചം നിങ്കെ ഇടേൽ വന്തിരുക്കിനെ.
കണ്ടയുശം എന്നത് ഉലകമും നല്ലെ വിത്ത് എന്നത് തെയ്വ രാച്ചത്തിലെ മക്കകാടും കളെ എന്നത് കുറുപ്പുനാത്തവനുക്ക് ഒള്ളതും താൻ.
അമ്പോളെ ഉരുമൻ കിട്ടേക്ക് വന്ത് ഏശുവുകാക്ക്, “നീ തെയ്വ മകൻ ഒണ്ണാ ഇം കൽകാട്ടുകാൽ അപ്പമാകേക്ക് ചൊൽ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശുവെ കണ്ടതും കതറിയോൺ, “നശരായനാനെ ഏശുവേ, എങ്കാക്കും നിനക്കും മത്തും എന്ത്? എങ്കളെ നാശമെ ചെയ്വെ വന്തതീ? നീ ആരൊണ്ണും തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ വന്തെ ചുത്തമാനവനൊണ്ണും എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.”
ഏശു അവറകാക്ക്, “ഉരുമൻ മിന്നൽവോലെ വാനത്തിൽ നുൺ അടീക്ക് ബൂശിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
ഇം ഉലകത്തിലെ നായവിതി ഇപ്പതാൻ; തെയ്വം ഇം ഉലകത്തിലെ അതികാരിയെ ഇപ്പെ പുറത്തുക്ക് ഒറിഞ്ച് പോട്ടാകും.
ഇം ഉലകത്തിലെ അതികാരിയെ ഇപ്പണേ വിതിച്ചിരുക്കിനതുനാലെ നായവിതിയപ്പത്തീം ഉലകത്തുക്ക് ഉതവാളി പോതം വരുത്തും.
നിങ്കെ പിശാശ് എന്നെ തകപ്പൻ മക്കതാൻ; നിങ്കെ തകപ്പൻ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് നിങ്കെ ആശിക്കിനെ. അവൻ മുതയിരുന്തേ കുലകാറനായ് ഇരുന്തെ; അവനേത്തിൽ ചത്തിയം നാപ്പോയനാലെ ചത്തിയത്തിൽ നിലെ നിൽക്കിനതുമില്ലെ. അവൻ നരിയെ ചൊന്നവോളെ ചൊന്തെ പാശേൽ നുൺ എടുത്തു ചൊന്നെ; അവൻ നരിയെ ചൊന്നാളും അത്തിലെ തകപ്പനും താൻ.
തെയ്വം നങ്കാക്ക് പുടീയൊണ്ണേ നിമതിയെ തന്ത് പിശാശിയെ നിങ്കെ കാലുക്കടീലാക്കും. നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവു ഇരക്കം നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കട്ടെ.
അന്നേരം നിങ്കെ ഇവ്വുലകത്തിലെ മാനടവൻ പിശയ്ക്കുമവോലെ പാപത്തിൽ പിശയ്ക്കുമെ; കാൺമ്പേക്ക് കൂടാത്തെ ഉലകത്തിലെ അതികാരിയാനെ പിശാശെ പാലിച്ചു നടക്കുമവേരാതാൻ നിങ്കെ; അവൻ താൻ ചൊല്ലുക്ക് നടകാത്തവേരാ ഇടേൽ ഇപ്പെ അശേനെ ആത്തുമാവ്.
ഇകനെ വാനത്തിലൊള്ളെ ചക്കിതികാട്ടിലെ അതികാരങ്കാടാം വോറെ ഒള്ളെ അതികാരങ്കാടാം തോൽവി അടയെ വച്ച് അവറളെ എല്ലാരുക്കും മില്ലോട് വെക്കം കെടുത്തെ. അകനെ കിരിശ്ത്തു ശിലുവേൽ ചത്തതുനാലെ ഇത്തുകാട്ടുകാൽ വെറ്റി നേടിയെ ഒൺ എല്ലാരുക്കും മില്ലോട് കാട്ടിയെ.
നങ്കെ തെയ്വമെ കൊണ്ടാടിനത്തിലെ ഇം മറുമമെ ആരുക്കും ഒറിഞ്ച് പോടിളത്തുക്ക് ഒള്ളതില്ലെ, കിരിശ്ത്തു മനിശെ പുറവീൽ വെളിപ്പട്ട്; അവൻ നീതിയൊള്ളാ ഒൺ തെയ്വ ആത്തുമാവ് വെളിപ്പടുത്തി; തെയ്വ തൂതരുകാട്ടുക്ക് ഉരുവപ്പട്ട്; എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ഇടേൽ കേൾവിപ്പട്ട്; ഉലകത്തിൽ ബൂറാ നമ്പി; വെൺമയാ മേലോകത്തുക്ക് എടുക്കപ്പട്ടെ.
മക്കെ ഉടമ്പും ഇലത്തമും ഒള്ളവേരാനാലെ അവനും ഉടമ്പും ഇലത്തമുമൊള്ളവനായ് ചാവുക്ക് അതികാരിയാനെ പിശാശെ ഉടയാ ചാവാലെ നീയ്ക്കെ.
അകനയായാ ഉലകമെ പടച്ചനാളിലിരുന്ത് കിരിശ്ത്തു പലെ തടവേം ചാകവേണ്ടിയിരുന്തെ. ഒണ്ണാ അവൻ കടശികാലത്തിൽ പാപെ പരികാരത്തുക്ക് ഉടയാളമേ ഒരേയൊരു തടവെ ആകമായ് കൊടുത്തെ.
പാപമെ ചെയ്യെ തൂതരുകാടെ തെയ്വം തണ്ടനേൽ നുൺ മാത്തി നുറുത്താതെ അവറളെ നായമെ ഇടുകേക്കുചൂട്ടി ഇരുട്ടറേൽ ചങ്കിലീൽ ഇട്ടുവച്ചിരുക്കിനെ.
ഇം ഉശിര് വെളിപ്പട്ടേയെ; അതെ എങ്കെ കാൺങ്കേം അത്തുക്ക് ശാച്ചിയമെ ചൊൽകേം ചെയ്യിനെ. തകപ്പൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്തതും എങ്കാക്ക് വെളിപ്പട്ടതും എണ്ണെണ്ണേക്കും ഉശിരോടിരുക്കിനാളപ്പത്തീം താൻ എങ്കെ നിങ്കകാക്ക് ചൊൽകേം ചെയ്യിനത്.
ഇകനെ തെയ്വ മക്കെ ആരൊണ്ണും ഉരുമൻ മക്കെ ആരൊണ്ണും ഇതുനാലെ തിക്കിനൊണ്ടാകും; തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് നീതിയാനെ കാരിയമെ ചെയ്യാത്തവനും അതുവോലെ അണ്ണൻ തമ്പിയേരുകാൽ ആത്തിരത്തിൽ ഇരാത്താളും തെയ്വത്തിൽ നുൺ പുറന്തവനില്ലെ.
നങ്കെ പാപമെ മാത്തുകേക്ക് അവൻ വെളിപ്പട്ടെ ഒണ്ണത് നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ; അവനിൽ പാപമില്ലെ.
നങ്കെ തെയ്വത്തിലെ മക്കെ ഒണ്ണും തെയ്വമെ തിക്കിനാത്തെ ഇവ്വുലകത്തിലെ മാനടവൻ ബൂറാ കുറുപ്പുനാത്തവനുക്ക് അടിമയാ കിടക്കിനെ ഒണ്ണും നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
തെയ്വം കൊടുത്തെ അതികാരത്തിൽ നിലെ നില്ലാതെ ഉടവനുടവൻ ഇടമെ വുട്ടൊറിഞ്ച് പോയെ തൂതരുകാടെചൊല്ലി നിങ്കെ നിനച്ചോനിൻ. അവറളെ നായമിടിനെ അം ചരിയാനെ നാളേക്കുചൂട്ടി എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ചങ്കിലീൽ പടുത്തി ഇരുട്ടിൽ ഇട്ടിരുക്കിനെ.
അവറളെ വഞ്ചനെ ചെയ്യെ പിശാശെ ചീവാതീം നരി പലകപ്പാട്ടുകാറനും കിടക്കിനെ കെന്തകെ തീ പൊയ്യനുക്ക് ഉന്തിയിട്ടാകും; അവറെ എണ്ണേക്കും റാപ്പകൽ വൻ ചിക്കയടയും.
തെയ്വത്തുകാലെ ഉശിരൊള്ളെ പൊത്തകത്തിൽ പേരെ എളുതി കാണാത്തെ ഏളവനാം തീ പൊയ്യനിൽ തള്ളി ഇട്ടാകും.