10 ഏശുവെ നമ്പുനെ അണ്ണൻ തമ്പിയേരുകാൽ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുക്കിനവൻ വെളിച്ചത്തിൽ പിശയ്ക്കിനെ; അകത്തവൻ പാപത്തിൽ ബൂശുകയോ വോറാളുകളെ പാപത്തിൽ ബൂത്തുകയോ ചെയ്വേക്കൊള്ളതൊണ്ണും കാണാത്ത്.
ഒണ്ണാ ആശമാ വേര് നാതിരുക്കിനനാലെ അവറാത്തുക്ക് ബൊകുനാ നിലെ നിൽപ്പേക്ക് മുടീനതില്ലെ. കേട്ടെ വശനം നാലെ നെരുക്കമോ തണ്ടനയോ അടഞ്ചാ അവറെ വേമായേ അകന്തോനെ.
മാനടവൻകാടെ പാപമെ ചെയ്യെ വയ്ക്കിനെ ഉലകത്തുക്ക് അമ്മച്ചേ ചരിയാനെ കറുമം; അത് നടക്കെ വേണ്ടതാൻ; ഒണ്ണാലും അതെ വരുത്തിനെ മനിശനുക്ക് അമ്മച്ചേ ചരിയാനെ കറുമം.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഒരു നാളേക്ക് പന്നണ്ട് മണിക്കൂർ വെളിച്ചം ഒള്ളതേ? പകൽ നേരത്തിൽ നടക്കിനവേരാ ഇം ഉലകത്തിലെ വെളിച്ചമെ കാണനാലെ പുടച്ച് ബൂശിനതില്ലെ.
പിന്നെ ഏശു അവറകാൽ, “ഇനി കൊഞ്ചകാലം മട്ടും വെളിച്ചം നിങ്കെ ഇടേൽ ഇരുക്കും; ഇരുട്ടു നിങ്കളെ പുടിയാതിരുക്കേക്ക് നിങ്കാക്ക് വെളിച്ചമൊള്ളെ കാലം വരേക്ക് നടാൻ. ഇരുട്ടിൽ നടക്കിനവനുക്ക് അവൻ ഏടേക്ക് പോനതൊൺ തിക്കിലെ.
ഉടയാളേത്തിൽ നമ്പിയെ എകൂതരുകാൽ ഏശു, “എൻ വശനത്തിൽ നിലെ നുണ്ണാ നിങ്കെ ചത്തിയമാ എൻ ശിശിയരുകാടാകും.
അതുനാലെ കുത്തമെ ചെയ്യെ ആരാം ഏൻ ഇനിയിരുന്ത് വിതിയാത്തൊണ്ണും അവറാത്തുക്ക് തടങ്കൽ വരുത്തുകയോ അവറളെ പാപത്തിൽ അകപ്പടുത്തുകയോ ചെയ്യാത്തൊൺ നിങ്കളെ ചൊന്തക്കമാ തീരുമാനമെ എടുക്കോണും.
അകനെ നിങ്കെ നല്ലതും കെട്ടതും ഏളതൊൺ പുറിച്ച് എടുക്കിനവേരാളായ് കിരിശ്ത്തു വരിനനാ വരേക്ക് ചുത്തമാനവേരാളും കളങ്കമത്ത വേരാളും ആയിരിൻ.
അതുനാലെ എൻ അണ്ണൻ തമ്പിയേരുകാടേ, നിങ്കളെ എന്തുക്കുചൂട്ടി വുളിച്ചതൊണ്ണും എന്തുക്കുചൂട്ടി പുറിച്ചെടുത്തെ ഒണ്ണും ഒള്ളെ ഉറപ്പുള്ളവേരാ ആയിരുന്താ നിങ്കെ തവറി പോകാത്ത്.
അണ്ണൻ തമ്പിയേരുകാൽ കൂശുക്കുമട്ടേൽ ഇരുക്കിനവനോ ഇരുട്ടിൽ പിശയ്ക്കിനെ; ഇരുട്ട് അവൻ കണ്ണെ കുരുട്ടായ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനനാലെ ഏടേക്ക് പോനതൊൺ അവനുക്ക് തിക്കിലെ.
നങ്കെ ഏശുവെ നമ്പുനവേരാകാൽ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുക്കിനനാലെ നങ്കെ ചത്തുകെട്ട് പോയവേരാവോലെ നാത്തെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരുക്ക് ഒള്ളവേരാതാൻ ഒൺ നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. ഏശുവെ നമ്പുനവൻകാൽ ആത്തിരത്തിൽ ഇരാത്തവൻ ഇണ്ണേക്കും ചത്തുകെട്ട് പോയവേരാവോലെ താൻ ഇരുക്കിനെ.