27 ഏൻ വോറാളുകകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയോഞ്ച്, ഏനേ അം ബൊകുമാനത്തുക്ക് ഓയ്ക്കിയം നാത്താ ആകാതിരുപ്പേക്ക് ഏൻ എൻ ഉടമ്പെ കറുമമടയെ വച്ച് അടക്കി വയ്ക്കിനെ.
ഇം തൂക്കാലിച്ചിയാനെ പെൺ പുള്ളെ എന്നെ തൊന്തരവെ ചെയ്യിനനാലെ ഏൻ അപ്പിൺ പരാതീക്ക് തീര്പ്പിടും; അകനെ ചെയ്യതൊണ്ണാ തൊപ്പനേക്കും വന്ത് അവെ എന്നെ തൊന്തരവെ ചെയ്യാത്തെ.’”
ഒരു മനിശൻ ഉലകമെ ബൂറാ നേടിയാലെ, ഉടയാ ഉശിരെ നട്ടമായ്ക്കാ അവനുക്ക് എന്തൻ കുണം?
അവ്വാളിടത്തുക്ക് ചേരളിൽ ആരളെ നീ എടുത്തിരുക്കിനെ ഒൺ കാട്ടി തരോണും.”
എന്തൊണ്ണാ നങ്കെ ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തുക്കൊത്തവോലത്തെ പിശപ്പതാൻ നങ്കെ പാലിക്കിനതൊണ്ണാ നങ്കെ ഉറപ്പാ ചാകും; പകറം തെയ്വ ആത്തുമാവ് നടത്തിനെ ഒരു പിശപ്പെ പിശച്ച് അകത്തെ ആശകാടെ നാശമാക്കിനതൊണ്ണാ നങ്കെ എണ്ണേക്കും പിശയ്ക്കും.
അകനെ എൻ തീൻനാലെ കൂട്ടാളി പാപത്തുക്ക് ബൂശുകേക്ക് ഇടയാനതൊണ്ണാ അവൻ ബൂത്തേക്ക് ഏൻ കാരണമാകാതിരുപ്പേക്ക് ഒരു കാലത്തിലും ഏൻ കറികാടെ തിന്നാത്ത്.
മൽശരത്തിൽ ഓടുകേക്ക് ഒരുങ്കിനാ ഉടയാക്കൊള്ളെ എല്ലാ കാരിയത്തിലും തന്നമെ അടക്കി വയ്ക്കിനെ. അവൻ നാശമടേനെ കിരികിടമെ നേടുകേക്കുതാൻ അകനെ ചെയ്യിനത്. ഒണ്ണാ നങ്കളോ നാശമാകാത്തെ കിരികിടത്തുക്കുചൂട്ടിതാൻ ഇകനെ ചെയ്യിനത്.
ഏൻ തുമ്പതുരിതമടഞ്ച് കടിനമാനെ വേലെ ചെയ്യെ; പലവട്ടമും ഉറക്കം നാതേം പഞ്ചം പുടിച്ചും തണ്ണി തവിച്ചും പലെ തടവേം പഞ്ചെ പട്ടിണീലും കുടുർ കാലത്തിൽ ചൂടുകേക്കൊള്ളെ തുണിമണിനാതേം കറുമമടഞ്ചെ.
അതുനാലെ തിശകെട്ടെ നടത്തെ, ചുത്തം നാത്തെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിനെ ചിട്ടെ, വെരി, നിച്ചനാത്തെ കാരിയങ്കാട്ടുക്കൊള്ളെ നിനവ്, കാണതെല്ലാം എനക്കേ വേണുമൊണ്ണെ തൂതനാനെ ചിലേ കൊണ്ടാടൽ ഇം ഉലകത്തിലെ ഇകത്തെ എല്ലാ കുണങ്കാടാം നിങ്കെ ഉളപ്പിൽ നുൺ നാശമെ ചെയ്യോണും.
ഉളന്താരിയായിരുക്കിനെ കാലം നിനയ്ക്കിനെ നിച്ചനാത്തെ ആശകാടെ വീയ് ഒറിഞ്ച് ചുത്തമാനെ ഇതയമോടെ കരുത്താവെ വുളിക്കിനെ എല്ലാര് കൂട്ടത്തിലും ചേന്ത് നീതി, നമ്പിക്കെ, പിരിയം, നിമതി ഒണ്ണതുകാട്ടുക്ക് പുറകോടേ പോകോണും.
ഇം ഉലകത്തിൽ പുറനാട്ടുകാറാവോലേം ഉലകത്തുക്ക് തിക്കിനാത്തവേരായായും പിശയ്ക്കിനെ എൻ ഇണങ്കരേ, എപ്പണും നിങ്കെ ആത്തുമാവുക്കു എതിരിയാ മല്ലടിക്കിനെ ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തുക്കു നിങ്കളമേ വുട്ടു കൊടുപ്പാനില്ലെ.
അവറെ തെയ്വത്തിലെ നല്ലെ വശിയെ വുട്ടു വീയ് ഒറിഞ്ച് നീതിനാത്തെ വേലെ കൂലിയെ കൊതിച്ചെ ബെയോര് മകനാനെ ബിലയാമിലെ വശീൽ പോയെ.