19 ഏൻ ആരുക്കും അടിമയില്ലെ; ഒണ്ണാലും അനേകമാളുകളെ നേടിളത്തുക്കുചൂട്ടി ഏൻ എന്നമേ എല്ലാരുക്കും അടിമെ ആയ്ക്കിരുക്കിനെ.
നമ്പിക്കയാനവനിൽ ഒരാ നിനക്ക് എതിരാ പാപമെ ചെയ്യാ നീ പോയ് നീയും അവനും മട്ടുമൊള്ളവോളെ അവനുക്ക് രോശം വരുത്തി കൊടുക്കോണും; അവൻ നിൻ വാത്തേ കേട്ടാ നീ അവനെ നേടിയാച്ചെ.
ചൊന്തെ തേശക്കാറനൊണ്ണോ വെളിനാട്ടുകാറനൊണ്ണോ പടിപ്പൊള്ളവേരാ ഒണ്ണോ നാത്തവേരാ ഒണ്ണോ തരം തിരിവുനാതെ എല്ലാരുകാലും നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽവിളത് എൻ കടമതാൻ.
ഏൻ ഇതയെല്ലാം ചൊന്നത് എന്തുക്കൊണ്ണാ നിങ്കെ തെയ്വത്തുകാക്ക് ചേന്തോനതെ കണ്ട് അവറാത്തുക്ക് പുറണി ഒണ്ടാകേക്കുതാൻ.
വോറെ ഒള്ളവേരാ പിശപ്പാം കിരിശ്ത്തുവിൽ കെട്ടിപ്പടുത്തുകേക്ക് പയണമിടോണും.
ഏൻ ഇതെ ചൊല്ലിയത് നിൻ മനശിലെ നിനപ്പ് നാലെ നാത്തെ. അം ചൊല്ലിയെ ആളിലെ മനശിലെ നിനപ്പുനാലതാൻ. എനക്ക് എല്ലാം ചെയ്കേക്ക് അനുമതി ഒള്ളവോളെ വോറൊരാളിലെ മനശിലെ ചിന്തനനാലെ ഏൻ എന്തുക്ക് കുത്തക്കാറനാകോണും?
ഏൻ എല്ലാ റീതീലും എല്ലാരാം പിരിയമേത്തുകേക്കുചൂട്ടി നോക്കിനെ. എന്തൊണ്ണാ ഏൻ എൻ കുണമെ നാത്തെ കനേമാളുകെ രച്ചിക്കപ്പടുകേക്ക് അവറെ നൽമയതാൻ തേടിനത്.
നമ്പിക്കെ ഒള്ളെ പെൺമ്പുള്ളേ, നീനാലെ നിൻ ആൺ രച്ചേക്ക് വാരാത്ത് ഒൺ ആരുക്ക് തിക്കിലൊള്ളെ? പെണ്ണെ എടുത്തെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളെ മനിശാ, നീ നാലേം നിൻ പെൺ രച്ചേക്ക് വാരാത്ത് ഒൺ ആരുക്ക് തിക്കിലൊള്ളെ?
ഏൻ ഒരു അടിമയില്ലയേ? ഏൻ ഒരു അപ്പോശ്ത്തലൻ താനേ? നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുവെ ഏൻ കണ്ടതാനെ? കരുത്താവിൽ ഏൻ ചെയ്യെ വേലേലെ കനിതാനെ നിങ്കെ?
ഇതി, മൂണാമത് വട്ടമും നിങ്കകാക്ക് വരുകേക്ക് ഏൻ ഒരിയ്ങ്കിരുക്കിനെ; ഏൻ നിങ്കാക്ക് ഒരു നിലേലും തൊന്തരവാകാത്ത്; നിങ്കകാലൊള്ളെ പണം നാത്തെ എനക്ക് തേവെ നിങ്കളമേ താൻ; മക്കെ തായ് തന്തേരുക്ക് നാത്തെ തായ് തന്തേരുകാട് മക്കാക്കുചൂട്ടിതാൻ കരുതി വയ്ക്കിളത്.
ഇതെല്ലാം നിങ്കെ നൽമേക്കും കനേമാളുകേക്ക് ഇരക്കം കിടയ്ക്കിളത്തുക്കും അകനെ തെയ്വ മകത്തത്തുക്കുചൂട്ടി അവറളിൽ നുൺ നണ്ണി നുറഞ്ച് കവീകേക്കും ഇടയാകും.
എങ്കെ എങ്കളെ ചൊല്ലിയേ വുളിച്ച് ചൊന്നതില്ലെ; ഒണ്ണാ ഏശുകിരിശ്ത്തു കരുത്താവു ഒൺതാൻ എങ്കെ വുളിച്ച് ചൊന്നത്; ഏശുവുനാലെ എങ്കെ നിങ്കെ ഏവലാളികയാനെ.
ഒണ്ണുക്കും അടിമയാകാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി കിരിശ്ത്തു നങ്കാക്ക് നായപുറമാണത്തിൽ നുണ്ണും വുടുതലെ തന്തിരുക്കിനെ; അതുനാലെ അത്തിൽ ഉറപ്പാ നില്ലിൻ; അടിമകാട് നുകത്തിൽ എമ്പട്ടിരുക്കിനവോലെ ഇനീം നിങ്കെ നായപുറമാണത്തിൽ അകപ്പട്ടോവാനില്ലെ.
ഇണങ്കരേ, നായപുറമാണത്തിലെ കെട്ടിൽ നുൺ വുടുതൽ കിടച്ചവേരായായിരുപ്പേക്ക് താൻ നിങ്കളെ വുളിച്ചെടുത്തിരുക്കിനത്; ഇം വുടുതലയെ ഉടവൻ ഉടവൻ പിരിയത്തുക്ക് വുട്ടു കൊടാതെ നിങ്കാക്ക് കിടച്ചെ വുടുതലെ അക്കുമിക്കും ആത്തിരത്തോടെ ഉതവിയെ ചെയ്കേക്കാകട്ടെ.
പാതുകാപ്പാ നിന്നാം നിൻ ഉവതേശമാം വച്ചോകോണും; അത്തിലേ നീ നില നുണ്ണോകോണും; അകനെ നീ ചെയ്യതൊണ്ണാ നിന്നാം നിൻ കേൾവിക്കാറാളെ മുച്ചൂടാം നീ കാപ്പാത്തും.
അതുനാലെ കിരിശ്ത്തുഏശുവുനാലെ കിടയ്ക്കിനെ രച്ചെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള പിശപ്പ് കൂട്ടത്തിൽ തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തവേരാക്ക് കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് താൻ ഏൻ ഇതുകാടയെല്ലാം പൊറുക്കിനത്.
പെണ്ണാകാടേ, നിങ്കെ ആണാകാട്ടുക്കു അടയ്ങ്കിരിൻ; അകനയൊണ്ണാ അവറളിൽ ആരൊണ്ണാലും തെയ്വ വശനത്തിലെ ചൊല്ലുക്ക് നടകാതിരുന്താ ചുത്തമൊള്ളതും പേടിയോടെ ഒള്ളതുമാനെ നിങ്കെ നല്ലെ നടപ്പ് കണ്ട് തെയ്വമെചൊല്ലി ചൊല്ലാതെ അവറെ തെയ്വത്തുകാൽ വന്തോകും.