31 ഉലകത്തിലൊള്ളതുകാടെ ബൂറാ പളകിനവേരാ അത്തിലേ അരുവണേവാനില്ലെ. എന്തൊണ്ണാ ഇം ഉലകം ഇപ്പെ ഇരുക്കിനെ നിലമേൽ ബൊകാലം ഇരാത്ത്.
നിങ്കെ ഇതയം തീൻ തുമ്പേക്കും നെൽ തണ്ണികാടെ കുടിപ്പേക്കും പിശപ്പുക്കൊള്ളെ ചിന്തനേലും വേവലാതിപ്പട്ട് ഏൻ വരിനെ നാൾ നിനയാത്തെ നേരത്തിൽ ഒരു കുടുക്കുവോലെ നിങ്കളെ പുടിയാതിരുക്കേക്ക് ചൂതാനമാ ഇരുന്തോനിൻ.
ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, ഇനി കൊഞ്ചകാലം മട്ടുംതാൻ ഇരുക്കിനത് ഒൺ കണ്ട് ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നത്, പെണ്ണാകാട് ഒള്ളവേരാ ഇനിയിരുന്ത് നാത്തവൻവോലെ പിശയ്ക്കോണും.
കേശിനവേരാ കേശാത്തവേരാവോലേം പിരിയമടേനവൻ പിരിയമടയാത്തവേരാവോലേം വിലേക്ക് വാങ്കിനവൻ അവകാശപ്പടാത്തവോലേം പിശയ്ക്കട്ടെ.
അന്നേരം എനക്ക് കിടയ്ക്കിനെ കൂലി എന്തനേത്ത്? എൻ അവകാശമെ ഏൻ എടാതെ നല്ലെ ചേതിയെ മത്തം ചൊന്നത് മട്ടുംതാൻ എനക്ക് കിടയ്ക്കിനെ കൂലി.
“ഇനി ഒരു തടവെ” ഒണ്ണെ വാക്കിലെ പൊരുൾ എന്തൊണ്ണാ പടച്ചതാനെ ഇതെല്ലാം ഒരു കാലത്തിൽ കുലുയ്ങ്കി നീയ്ങ്കി മണ്ടും. പിന്നെ കുലുക്കേക്ക് മുടിയാത്തത് എണ്ണേക്കും നില നിൽക്കും.
നാളെ നിങ്കാക്ക് എന്താവനൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തതാനെ; എന്തൊണ്ണാ കൊഞ്ചനേരത്തേക്ക് കാണതും പിന്നെ മാഞ്ചോനതുമാനെ മഞ്ചിവോലതാൻ നിങ്കെ ഉശിര്.
തെയ്വ വശനത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതുവോലെ, “തായ് തന്തേരുകാട്ടിൽ നുൺ കിടച്ചെ ഉടമ്പ് പുല്ലുവോലേം അത്തിലെ ചുകം പൂവുവോലേംതാൻ; പുൽ ഉലന്ത് പോകേം പൂവ് ഉലുമ്പി പോകേം ചെയ്യിനവോലെ ഇം ഉടമ്പും അത്തിലെ ചുകമും നാതയായ് മണ്ടും.
എല്ലാത്തുക്കും കടശി കാലം വന്തിരുക്കിനെ; അതുനാലെ നിങ്കെ വായാതിനവോളെ നിങ്കെ തെളിഞ്ചെ മനശുകാറായായും ഉടവനുടവൻ പിരിയമെ അടക്കി വയ്ക്കിനവേരായായും ഇരിൻ.
ഉലകമും ഉലകത്തിലൊള്ളെ നിച്ചനാത്തെ ആശകാടും നാശമാകും. ഒണ്ണാ തെയ്വ പിരിയമെ ചെയ് നടക്കിനവനോ എണ്ണെണ്ണേക്കും ഇരുക്കും.