7 ചത്തിയമാ നിങ്കെ പുളിപ്പ് നാത്തെ മാവുതാനേ? നിങ്കെ ബൂറാ പുതുവൻ മാവാകിളത്തുക്കുചൂട്ടി പശവൻ പുളിമാവെ മാത്തിൻ. എന്തൊണ്ണാ നങ്കെ പെശകാ കുഞ്ചി ആടാനെ കിരിശ്ത്തുവെ ആകമായ് കൊടുത്താച്ചെ.
ഏശു വോറൊരു കതയാം അവറാത്തുക്കു ചൊല്ലിയെ: “മേലോകം പുളിച്ചെ മാവുവോലതാൻ; അത് ഒരു പെൺ പുള്ളെ എടുത്ത് മൂണ് പടി മാവിൽ ചേത്ത് കലയ്ക്കി, ഒത്തേ പുളിച്ച് വരിനതുവരെ എടുത്ത് അടച്ചു വച്ചെ.”
പെശകാ കുഞ്ചാടെ ആകമെ ചെയ്യിനെ പുളിപ്പ് നാത്തെ അപ്പത്തിലെ ഉലുശോകത്തിലെ മുതനാ പെശകാ നാൾ ആയതും ഏശുവുകാൽ ശിശിയര് പോയാലെ, “നിനക്കുചൂട്ടി പെശകാ വിരുന്തെ ഏടനെ എങ്കെ ഒരുക്കിളത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
പിത്തുനാ ഏശു ഉടയാകാക്ക് വരിനതെ ഓകന്നാൻ കണ്ടോൺ, “ഇതീ, ഉലകത്തിലെ പാപമെ മാത്തിവുടുക്കിനെ തെയ്വത്തിലെ ആട്ടുക്കുഞ്ചി.
ഏശു അത്തോടെ നടന്ത് പോനതെ കണ്ടാലെ, “ഇതി, തെയ്വത്തിലെ ആട്ടുക്കുഞ്ചി” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം വന്ത് പെശകാവിലെ ഒരുക്കനാളും മത്തിയാനെ നേരമും താൻ. അന്നേരം പീലാത്തോശ് എകൂതരുകാൽ, “ഇതി, നിങ്കെ രാശാവ്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത് എകനയൊണ്ണാ ഏശു തനക്കുചൂട്ടി ചെയ്യതെന്തൊൺ നമ്പുനെ ഒരാ ഇതുവരേക്ക് ചെയ്യെ പാപങ്കാട്ടുക്കൊള്ളെ തണ്ടനയെ ഏശു ഉടയാളിലെ ചാവുനാലെ ഏത്തെടുത്തിരുക്കിനെ. അതെ തെയ്വം അവനുക്ക് നീതിയായ് കണക്കാക്കിനെ.
അപ്പം ഒൺതാൻ; പലയാളുകയാനെ നങ്കെ അം അപ്പത്തുക്ക് പങ്കുകാറായാനെ; അതുനാലെ നങ്കെ ഒരു ഉടമ്പാനെ.
നിങ്കളെ ചതിവെ ചെയ് മോശമാനെ ആശേ തന്ത് നാശമായ്ക്കി വന്തെ പശേ പുത്തികാടാം പശേ പിശപ്പാം വീയ് ഒറിയോണും.
അവറെ വലിയതാ ഇകനയേ പാടിയിരുന്തെ, “അറുക്കപ്പട്ടെ കുഞ്ചി ആട് ചക്കിതീം ചൊത്തും അറിവും തുറമും മാനമും മകിമേം നണ്ണീം ഏത്തെടുപ്പേക്കു ഓയ്ക്കമാനവൻ”