7 വളത്തിനത് തെയ്വം മട്ടുംതാൻ; അതുനാലെ നടിനവനോ നനയ്ക്കിനവനോ ഒണ്ണുമേയില്ലെ.
ഏൻ മുന്തിരി വള്ളീം നിങ്കെ അത്തിലെ കൊപ്പുകാടും താൻ; ഒരാ എന്നിലും ഏൻ അവനിലും ചേന്ത് ഇരുന്താ അവൻ കനേകമായ് കനി കായ്ക്കും; എന്നെ വുട്ട് നിങ്കാക്ക് ഒണ്ണാം ചെയ്കേക്ക് കൂടാത്ത്.
എനക്ക് പലകപ്പാട്ട് വരം കിടച്ചാലും മറഞ്ചിരുക്കിനെ കാരിയങ്കാടെ മുച്ചൂടും തിക്കിനൊണ്ടായാലും എല്ലാ അറിവും തിക്കിനൊണ്ടായാലും മലകാടെ മാത്തുകേക്ക് നമ്പിക്കെ ഒണ്ടായാലും ആത്തിരം ഇല്ലാട്ടി ഏൻ ഒണ്ണുമില്ലെ.
വിതകാറൻ വിത്തെ വിതയ്ക്കിനവോലെ ഏൻ നിങ്കകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊല്ലിയെ, വിത്തെ നനയ്ക്കിനവോലെ അപ്പല്ലോശ് ഏൻ തുടയ്ങ്കി വച്ചെ വേലയെ പക്കുവമാ പരിശുരിയ്ക്കെ, ഒണ്ണാ തെയ്വം താൻ അതെ വളത്തിയത്.
നടിനാളും നനയ്ക്കിനാളും ഒരേവോലതാൻ; ഒവ്വൊരാക്കും അവനവൻ ചെയ്യിനെ വേലേക്ക് തകുന്തെ കൂലി കിടയ്ക്കും.
ഏനേ ഒരു പുത്തി കെട്ടായായെ; നിങ്കതാൻ എന്നെ അകനെ ചെയ്യെ വച്ചത്; നിങ്കെ എന്നെ പെരുമപ്പടുത്തവേണ്ടിയിരുന്തതാൻ; ഏൻ ഒണ്ണുമില്ലയൊണ്ണാലും അപ്പോശ്ത്തലര് ഒൺ കേൾവി കേട്ടവേരാളക്കാട്ടി ഏൻ ഒരിത്തിനേം കുറഞ്ചായില്ലെ.
ഒണ്ണാ അവൻ എൻകാക്ക്, “എൻ ഇരക്കം നിനക്ക് മതി; എൻ ഇരക്കം നിൻ ചക്കിതി നാത്തെ നിലമേൽ തികഞ്ച് വരിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അതുനാലെ കിരിശ്ത്തുവിലെ ചക്കിതി എന്നേത്തിൽ ഇരുക്കിളത്തുക്ക് ചരിയാനത്തിൽ പിരിയമടഞ്ച് എൻ ചക്കിതി നാത്തെ നിലേൽ ഏൻ പെരുമപ്പടിനെ.
ഒരാ പുശു മനിശനായിരുക്കയിലേ അവൻ ഉടയാളമേ വലിയവനൊൺ നിനച്ചാ ഉടയാക്കേ ചതിവെ ചെയ്യിനെ.