6 വിതകാറൻ വിത്തെ വിതയ്ക്കിനവോലെ ഏൻ നിങ്കകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊല്ലിയെ, വിത്തെ നനയ്ക്കിനവോലെ അപ്പല്ലോശ് ഏൻ തുടയ്ങ്കി വച്ചെ വേലയെ പക്കുവമാ പരിശുരിയ്ക്കെ, ഒണ്ണാ തെയ്വം താൻ അതെ വളത്തിയത്.
അവറെ ഇതെ കേട്ടതും ബുറീനെ ഇരുന്തെ. “എകൂതരല്ലാത്തെ എല്ലാ മനിശെ മാനടവനുക്കും എണ്ണെണ്ണേക്കുമാനെ നൽ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി മനം തിരുമ്പുകേക്കൊള്ളെ അവശിരം കിടച്ചേയതേ” ഒൺ ചൊല്ലി തെയ്വമെ പാടി കുമിടെ വായ്ങ്കെ.
അന്തിയോക്കിയാവുക്ക് തിരുമ്പി വന്താലെ നമ്പിക്കയാനവേരാളെ വുളിച്ചുകൂട്ടി തെയ്വം തങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് ചെയ്യെ അടകാളമാം അരിശുകമാം എകൂതരല്ലാത്തവേരാ തെയ്വത്തിൽ നമ്പിക്കെ വച്ച് വന്തതാം ചൊല്ലിയെ.
എങ്കളെ കെവുനമാ കേട്ട് ഇരുന്തവേരാളിൽ ചരിയാനെ വിലെ ഒള്ളെ ചിവലയാനെ പട്ടുത്തുണിയെ വിത്തുകിട്ടിരുന്താളും തുയത്തയിരാവുകാറത്തിയുമാനെ ലുതിയാ ഒണ്ണെ പെൺമ്പുള്ളേം ഇരുന്തെ. അവെ തെയ്വമെ കുമിടെ വാങ്കുമെ പെൺമ്പുള്ളതാൻ. പവുലോശ് ചൊല്ലിയതെ നമ്പുകേക്ക് അപ്പിൺ മനശെ കരുത്താവു തുറന്തെ.
അക്കാലത്തിൽ അലക്കിശാന്തിരിയാവുകാറൻ അപ്പല്ലോശ് ഒണ്ണെ എകൂതൻ എപശോശുക്ക് വന്തെ. തെയ്വ വശനമെചൊല്ലി നല്ലെ അറിവാളിയും ചന്തമാ കുരവുടുമാളും താൻ അവ്വാൾ.
അപ്പല്ലോശ് കൊരിന്തിയാവിൽ ഇരുന്തവോളെ പവുലോശ് നടുക്കൂറാ വശിയേ എപശോശുക്ക് പോയ് അങ്കിളെ ചിലെ നമ്പിക്കയാനവേരാളെ കണ്ടെ.
അവറാത്തുക്ക് വണക്കമെ ചൊല്ലിയോഞ്ച് പവുലോശ്, ഉടയാ ചെയ്യെ തെയ്വ വേലനാലെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ഇടേൽ തെയ്വം ചെയ്യെ കാരിയമെ ഒവ്വൊണ്ണാ റൂപ്പു റൂപ്പാ ചൊല്ലി കൊടുത്തെ.
ഏൻ ചാതികാട്ടിലെ ഇടേൽ ചെയ്യെ വേലനാലെ അവറെ കിരിശ്ത്തുവിലെ ചൊല്ലെ കോക്കിനവേരായായെ. അതെചൊല്ലിയല്ലാതെ വോറേ ഒണ്ണപ്പത്തീം എനക്ക് പെരുമപ്പടുകേക്കില്ലെ.
എന്തൊണ്ണാ നിങ്കെ ഒവ്വൊരാളും ഏൻ പവുലോശ് കൂട്ടക്കാറൻ ഒണ്ണും ചിലവേരാ എങ്കെ അപ്പല്ലോശ് കൂട്ടക്കാറൻ ഒണ്ണും വോറെ ഒള്ളവേരാ കേപ്പാവ് കൂട്ടക്കാറൻ ഒണ്ണും വോറേ ചിലവേരാ എങ്കെ കിരിശ്ത്തു കൂട്ടക്കാറൻ ഒണ്ണും ചൊന്നെ.
നിങ്കളോ തെയ്വംനാലെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ ഇരുക്കിനെ. “പെരുമപ്പടിനവൻ കരുത്താവിൽ പെരുമപ്പടട്ടെ” ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനവോലെ ആകേക്ക് അവൻ നങ്കാക്കുചൂട്ടി അറിവും നീതീം ചുത്തമാകലും വീണ്ടെടുപ്പുമായെ.
അത് പവുലോശോ, അപ്പല്ലോശോ, കേപ്പാവോ, ഉലകമോ, ഉശിരോ, ചാവോ, ഇപ്പെ ഒള്ളതോ, വരുകേക്കൊള്ളതോ എല്ലാം നിങ്കാക്കൊള്ളതാൻ.
വളത്തിനത് തെയ്വം മട്ടുംതാൻ; അതുനാലെ നടിനവനോ നനയ്ക്കിനവനോ ഒണ്ണുമേയില്ലെ.
ഏൻ ഒരു അടിമയില്ലയേ? ഏൻ ഒരു അപ്പോശ്ത്തലൻ താനേ? നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുവെ ഏൻ കണ്ടതാനെ? കരുത്താവിൽ ഏൻ ചെയ്യെ വേലേലെ കനിതാനെ നിങ്കെ?
നമ്പിക്കേൽ കിരിശ്ത്തു നിങ്കെ ഇതയത്തിൽ ഇരുക്കോണുമൊണ്ണും ആത്തിരത്തിൽ നേരുമയോടേം ഉറപ്പോടേം നിങ്കെ പിശയ്ക്കോണുമൊണ്ണും വായാതിനെ.
എന്തൊണ്ണാ എങ്കെ നിങ്കകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊല്ലിയവോളെ മത്തം വാക്കാരെ മട്ടുമില്ലെ പിന്നെ, തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ചക്കിതിയോടേം ചൊന്നതുകാട് ചത്തിയം താൻ ഒൺ ഉറപ്പായ്ക്കീം താൻ; മട്ടുമില്ലെ നിങ്കെ നൽമേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ ഇടേൽ എങ്കെ എകനെ പിശച്ചതൊണ്ണും നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ?