11 ഇപ്പണെ ഒരു അടിത്താനമൊള്ളനാലെ ഇനിയൊരു അടിത്താനമെ ഇടുകേക്ക് ആരുനാലേം മുടിയാത്ത്; ഏശു കിരിശ്ത്തുതാൻ ഇട്ടിരുക്കിനെ അം അടിത്താനം.
അതുനാലെ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊന്നെ, പത്തിരോശെ നീ പാറയാനെ; ഇം പാറേക്ക് മീത്തോട് ഏൻ എൻ ശവേ ചെയ്യും; നരകത്തിലെ ചക്കിതികാട് ഇത്തിൽ വെറ്റിയെ കൊണ്ടാടാത്ത്.
തെയ്വം എനക്ക് തന്തെ ഇരക്കമാനെ വരത്തുക്ക് ഒത്തവോലെ അറിവിൽ ഏൻ മികന്തെ വേലക്കാറനായ് അടിത്താനമെ ഇട്ടെ; വോറൊരാ അത്തുക്ക് മീത്തോട് വേലെ ചെയ്യിനെ; ഒണ്ണാ ഒവ്വൊരാളും താൻ എകനെ ചെയ്യിനെ ഒൺ നോയ്ക്കോകോണും.
ഇം അടിത്താനത്തുക്ക് മീത്തോട് ചിലയാളുകെ തങ്കത്തിലോ വെള്ളീലോ മാണിക്കെ കല്ലിലോ വോറെ ഒള്ളവേരാ തടീലോ പുല്ലിലോ പീരീലോ വേലേ ചെയ്യും.
മട്ടുമില്ലെ അപ്പോശ്ത്തലരും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളുമാനെ നിലമേൽ നിങ്കളാം വേലേ ചെയ് വച്ചിരുക്കിനെ; അത്തുക്ക് കിരിശ്ത്തു ഏശുവേ താൻ മൂലക്കല്ലായിരുക്കിനത്.
ഒണ്ണിരുന്താലും തെയ്വത്തിലെ ഉറപ്പൊള്ളെ അടിത്താനം എണ്ണെണ്ണേക്കും നിലെ നിൽക്കിനെ; “കരുത്താവുക്ക് ഒള്ളവേരാളെ അവനുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ” ഒണ്ണും “കരുത്താവ് നാമത്തിൽ ഉടവുറെ പാപമെ ഏത്തു ചൊല്ലിയവനെല്ലാം നിച്ചനാത്തെ വശിയെ വുട്ട് അകന്തോകോണും ഒണ്ണും എളുതിയിരുക്കിനെ ഇം വശനത്തിലേ മുത്തിരേ ഇട്ടിരുക്കിനെ.”
മനിശൻ വിലനാതെ ഒറിഞ്ചുപോട്ടതും ഒണ്ണാ തെയ്വ ഇടത്തിൽ മാനമും വിലയൊള്ളവനുമായ് പുറിച്ച് എടുത്തതും ഉശിരൊള്ളെ കല്ലുമായെ കരുത്താവായെ അം ഏശുവും മത്തും ചേന്ത്