24 നിങ്കാക്കെല്ലാരുക്കും കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ എന്നിലെ ആത്തിരം ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
എങ്കളെ ചോതനേൽ അകപ്പടുത്താതെ കുറുപ്പുകെട്ടവൻകാൽ നുൺ എങ്കളെ കാപ്പാത്തോണുമേ. രാച്ചമും ചക്കിതീം മകത്തമും എണ്ണെണ്ണേക്കും നിനക്കൊള്ളതാനെ ആമേൻ.
നീ ആത്തുമാവിൽ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നതൊണ്ണാ അത് വുളങ്കാത്തെ ഒരു മനിശൻ നീ ചൊല്ലിയെ നണ്ണീക്ക് എകനെ “ആമേൻ” ചൊല്ലും. നീ ചൊന്നതെ അവ്വാൾക്ക് വുളങ്കിനതില്ലയേ?
നിങ്കെ ചെയ്യിനതെല്ലാം ആത്തിരത്തോടെ ചെയ്യിൻ.
കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ ഇരക്കം നിങ്കളിൽ ഇരുക്കട്ടെ.
തെയ്വത്തിലെ പിരിയത്തിൽ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ അപ്പോശ്ത്തലനാനെ പവുലോശും ഏശുവിൽ നമ്പുനെ തമ്പി തിമോത്തിയോശും കൊരിന്തിലൊള്ളെ തെയ്വ ശവേക്കും അക്കായാവിലെ എല്ലാ പണ്ണേലും പിശയ്ക്കിനെ തെയ്വത്തിലെ ചുത്തമാനവേരാക്കും എളുതിനത്.
ഏൻ നിങ്കകാൽ ആത്തിരത്തോടെ ഇരാത്തനാലയീ ഇതെ ചൊന്നത്? അന്താൻ ഏൻ നിങ്കകാൽ ആത്തിരമായ് ഇരുക്കിനെ ഒൺ തെയ്വത്തുക്ക് തിക്കിലൊള്ളെ.
അതുനാലെ എനക്കൊള്ളതെല്ലാം നിങ്കാക്കുചൂട്ടി പിരിയമാ ചിലവളിക്കും. എൻ ഉശിരെ കൂടി നിങ്കാക്കുചൂട്ടി തരുകേക്ക് എനക്ക് മനശൊണ്ട്; ഏൻ നിങ്കകാൽ അപ്പേരുപ്പട്ടെ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുക്കിനനാലയീ നിങ്കാക്ക് എൻകാലൊള്ളെ ആത്തിരം കുറഞ്ചേയത്?
കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലൊള്ളെ ആത്തിരത്തിൽ ഏൻ നിങ്കളെ കാൺമ്പേക്ക് എത്തിനാരത്തിൽ ആശപ്പടിനെ ഒണ്ണത്തുക്ക് തെയ്വം ശാച്ചിയായിരുക്കിനെ.
എനക്ക് പിരിയമൊള്ളവേരാകാക്കെല്ലാം ഏൻ പിണങ്കുകേം തണ്ടനെ കൊടുക്കുകേം ചെയ്യിനെ; അതുനാലെ നീ ഉശാരായിര്; മനമെ തിരുപ്പുകേം ചെയ്.