2 എല്ലാ നാറാച്ചേം നിങ്കാക്കൊള്ളെ ഒരു പങ്കെ ചുരച്ച് വയ്ക്കോണും; അകനെ ചെയ്യാ ഏൻ വന്തോഞ്ച് ഒരു പിരിവാം പിരിക്കവേണ്ടതില്ലയെ.
അവേക്ക് ആയത് അവെ ചെയ്യിനെ; മിന്നേ എൻ ഉടമ്പുക്കു തയിലമെ തേയ്ക്കിനെ; എന്തൊണ്ണാ എൻ ചാവെ പൂക്കിനവോളെ ചെയ്യിളെ കാരിയമതാൻ അവെ ചെയ്യത്.
ചുറിയെ കാരിയങ്കാട്ടിൽ നേരുമയാനവൻ വൻ കാരിയങ്കാട്ടിലും നേരുമയൊള്ളാ താൻ; ചുറിയെ കാരിയങ്കാട്ടിൽ നീതി കെട്ടാ വൻ കാരിയങ്കാട്ടിലും നീതി കെട്ടാതാൻ.
നാറാച്ചനാ കരിമ്പിലച്ചേക്ക് അവറെ ഒരിയ്ക്കെ മണമൊള്ളെ തയിലമെ എടുത്ത് ഏശുവെ പൂത്തെ മടേകാക്ക് പോയെ.
വാരത്തിലെ മുതനായാനെ അണ്ണേക്ക് അന്തിയോട് ശിശിയരുകാട് എകൂതരെ പേടിച്ച് വാതലെ അടച്ച് മൊത്തമാ കൂടി ഇരുക്കുമെ. അന്നേരം ഏശു അവറകാൽ വന്ത് നുൺ “നിങ്കാക്ക് നിമതി” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒരു വാരമോഞ്ച് ശിശിയരുകാട് എല്ലാരും പിന്നേം കൂരയകത്തിൽ മൊത്തമാ കൂടി ഇരുക്കുമെ; തോമശും അം കൂട്ടത്തിൽ ഒണ്ടായെ; വാതലെ അടച്ചിട്ടിരുക്കുമെ; ഏശു അവറാത്തുക്ക് നടുവെ നുൺ “നിങ്കാക്ക് നിമതി” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
വാരത്തിലെ മുതനാ അന്തിയോട് എങ്കെ അപ്പമെ മുറിപ്പേക്ക് മൊത്തമാ കൂടി വന്തെ; പിത്തുനാ പവുലോശ് അങ്ക് ഇരുന്ത് അവറളെ വുട്ടുപോകേക്ക് നിനച്ചതുനാലെ നടുക്കൂർ ശാമം വരേക്ക് അവറളും മത്തും കുരവുട്ട് ഇരുന്തെ.
നിങ്കെ നൽമേക്കുചൂട്ടി ഏൻ തരിനെ ചൊല്ല് ഇന്താൻ; ഒരു വരിയത്തുക്ക് മിന്നേ നിങ്കതാൻ മുതെ മുതയായ് താനതറുമെ കൊടുക്കേക്ക് ആശിച്ചതും കൊടുക്കേക്ക് തുടയ്ങ്കതും.
കരുത്താവിലെ നാളിൽ ഏൻ തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവ് നുറഞ്ചവനായെ: നീ കാണതെ ബൂറാ ഒരു പൊത്തകത്തിൽ എളുതി എപശോശ്, ശ്മുർന്നാ, പെർക്കമോശ്, തുയത്തയിരെ, ശർത്തീശ്, പിലതെൽപ്പിയാ, ലവോതിക്കിയാ ഒണ്ണീ പട്ടണങ്കാട്ടിലെ ഏളു ശവകാട്ടുക്കും കടത്തിവുട് ഒണ്ണികനെ കാകളത്തുക്കൊത്തെ ഒരു വൻ ചത്തമെ എനക്ക് പുറകോട് നുൺ കേട്ടെ.