8 മാശം തികയാതെ പുറന്തെ പുള്ളവോലതാൻ ഏൻ ഒണ്ണാലും കടശീക്ക് എനക്കും അവൻ വെളിപ്പട്ടെ.
ഒരുനാ റാവ് കനാത്തിൽ കരുത്താവ് പവുലോശുകാക്ക്, “നീ പേടിയാതെ, ചുണയോടെ തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽ; ബുറീനെ ഇരുപ്പാനില്ലെ.
അനന്നിയാശ് എൻകാക്ക് ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, ‘അവൻ പിരിയമെ തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്കും നീതിയാനവനാനെ ഉടയാ പണ്ണക്കാറനെ കാൺമ്പേക്കും തൻ വായിലെ വശനമെ കോപ്പേക്കും നങ്കെ വലിയോരുകാട്ടിലെ തെയ്വം നിന്നെ വുളിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ.
അത്തിൽ കരുത്താവെ കണ്ടെ, “ഇപ്പണേ വേമാ എരുശലേമെ വുട്ടുപോ; നീ എന്നചൊല്ലി ചൊന്നെ ശാച്ചിയമെ അവറെ ഏത്തെടാത്ത്” ഒൺ അവൻ എൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
അകനെ ഏൻ തെമശ്ക്കോശുക്ക് കിട്ടയായെ തന്നിക്കാട് ഒരുവോളെ മത്തിയാനെ നേരമായതാനൊണ്ട് വാനത്തിലിരുന്ത് ചരിയാനെ വെട്ടം എനക്ക് ചുത്തുകോടും മിന്നി മിനിയ്ങ്കെ.
അത്തുക്കുചൂട്ടിതാൻ വലിയെ പൂയാരിയേരുകാൽ നുൺ കായിതമാം അതികാരമാം വായ്ങ്കി തെമശ്ക്കോശുക്ക് പോയതും.
ഒണ്ണാ നീ എന്തി നിൽ; നിന്നെ ഏൻ ഏവലാളിയാ എടുപ്പതാൻ ഉണ്ണേക്ക് നിനക്ക് വെളിവായത്. ഉണ്ണേക്ക് നീ എന്നെ കണ്ടതാം ഏൻ ഇനി നിനക്ക് കാട്ടി തരുകേക്കാനെ എല്ലാ കാരിയമാം നീ മാനടവൻകാൽ ചൊൽവിളെ.
അകനെ അനന്നിയാശ് അക്കൂരേൽ പോയ് അവൻ തലേക്ക് കയ്യെ വച്ചാലെ, “ശവുലേ, തമ്പീ, നിൻ കൺ കാൺമ്പേക്കും തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുറയിളത്തുക്കും നീ വന്തെ വശീൽ നിനക്ക് വെളിവായെ ഏശു ഒണ്ണെ കരുത്താവ് എന്ന കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ” ഒണ്ണെ.
ഏൻ ഒരു അടിമയില്ലയേ? ഏൻ ഒരു അപ്പോശ്ത്തലൻ താനേ? നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുവെ ഏൻ കണ്ടതാനെ? കരുത്താവിൽ ഏൻ ചെയ്യെ വേലേലെ കനിതാനെ നിങ്കെ?