42 ചത്തവേരാ ഉശിരോറി എന്തിനതും ഇകനതാൻ. നാശമാ പോനെ ഉടമ്പതാൻ വിതയ്ക്കിനത്; ഒണ്ണാ തെയ്വം ഉശിരെ കൊടുത്ത് എത്തിനത് നാശമായ് പോകാത്തതതാൻ.
അണ്ണേക്ക് നീതിമാൻമാരുകാട് തങ്കെ തകപ്പൻ രാച്ചത്തിൽ പെയ്തുവോലെ പളപളക്കും. കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളാ കോക്കട്ടെ.”
നീ എൻ ഉശിരെ പാതാളത്തുക്ക് വുടാത്ത്; നിൻ ചുത്തമാനവനെ മണ്ണോട് മണ്ണാകേക്കും വുട്ടുകൊടാത്ത്.
ഏശുവെ പാതാളത്തുക്ക് വുട്ടു കൊടുത്ത് ഒണ്ണും അവൻ ഉടമ്പ് മണ്ണോട് മണ്ണാകേക്ക് വുട്ടുകൊടാത്ത് ഒണ്ണും കിരിശ്ത്തു ഉശിരോറി മടേൽ നുൺ എന്തിവരും ഒണ്ണും മിന്നേക്കൂട്ടി താവീത് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
ഒരുനാളും നാശമായ് പോകാത്തെ തെയ്വത്തിലെ മകത്തമെ തിരിത്തിരമാക്കാതെ നാശമടേനെ മനിശൻ, പയ്ക്കി, ചീവാതികാട്, ഊരുന്തു നടക്കിനെ ചീവാതികാട് ഒണ്ണതുകാടെ തെയ്വമായ് കണ്ട് അതുകാടെ കൊണ്ടാടിയെ.
മാനമും മകത്തമുമൊള്ളെ നാശമാകാത്തെ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി നല്ലതെ ചെയ് പൊറുപ്പോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനവേരാക്ക് തെയ്വം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ കൊടുക്കും.
അത് എകനയൊണ്ണാ തെയ്വ മക്കാക്ക് അകത്തെ മകത്തത്തിലെ പിശപ്പ് കിടയ്ക്കിനവോളെ തങ്കാക്കും ചാവിൽ നുണ്ണും നാശത്തിൽ നുണ്ണും വുടുതൽ കിടയ്ക്കുമൊൺ അതുകാടും ആശിക്കിനെ.
പെയ്തിലെ മകിമെ വോറേ തിങ്കേലെ മകിമെ വോറേ, വെള്ളീലെ മകിമെ വോറേ; വെള്ളീം വെള്ളീം മത്തുമേ മകിമേൽ വൊവ്വോറേയായിരുക്കിനെ.
പാപത്തിലെ പുത്തീക്കൊത്തെ ആശെ പിരിയപ്പടുത്തുവെ പിശയ്ക്കിനവനുക്ക് അത്തിലേ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള നാശം കിടയ്ക്കും; തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ആശേ പിരിയപ്പടുത്തുവെ പിശയ്ക്കിനവനുക്കോ അത്തിലിരുന്ത് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിര് കിടയ്ക്കും.
അകനെ നമ്പിക്കയാനെ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി ഇം ഉലകത്തിൽ ഒള്ളതുകാടുവോലെ നാത്തെ നാശമാകാത്തതും അശുകാത്തതും തിളക്കം മയ്ങ്കി പോകാത്തതുമാനെ ഒരു അവകാശം മേലോകത്തിൽ ചൂതാനമാ വച്ചിരുക്കിനെ.